Proloog

De elektriciteit was uitgevallen. De nachtkaars op de ladekast verspreidde nauwelijks genoeg licht om de spoken te verjagen. Jack keek naar de dansende schaduwen op de muur en wenste dat zijn moeder hem de zaklamp gebracht had, die zijn vader altijd gebruikte als ze gingen kamperen. Halfdonker was erger dan donker, de schaduwen lachten hem uit. Was het maar volle maan en stormde het maar niet. Hij hoorde de wind aanwakkeren. Hij trok de deken hoger op, klaar om hem over zijn hoofd te trekken als het bliksemde. Soms was de bliksem een teken dat zijn televisiehelden hem kwamen redden en soms waren het alleen maar boze flitsen.

Vandaag was de storm boos. 'Mam?' Hij schreeuwde niet. Hij moest allang slapen. Hij hoefde niet bang te zijn in het donker. Maar misschien zou ze gewoon even bij hem komen kijken...

Er klonk een daverende donderslag. Zijn hond kwam vanuit de gang zijn kamer binnenrennen. Dolblij trok Jack haastig de dekens op en begroef zijn hoofd in het kussen, zodat hij net kon doen of hij sliep. Mama had Shep binnengelaten. De ladekast wankelde toen zijn hond ertegenaan botste in zijn haast om zich in het fort te wurmen dat Jack eerder die dag van lakens over stoelen gebouwd had. De kaars viel om en verdween.

Jack kneep zijn ogen dicht door de plotselinge duisternis. Dit was niet goed. Dit was heel slecht. Hij hoorde zijn moeder met zijn vader praten. Het geluid van hun stemmen weergalmde terwijl ze de trap opkwamen.  De kamer werd lichter. Hij opende een oog op een kiertje om te kijken of mama met haar lamp in de deuropening was men staan om even bij hem te kijken. De deur stond open, maar er was niemand. Jack deed allebei zijn ogen open. Vuurtongen loerden over de rand van zijn bed en likten aan de GI Joe-lakens. Jack keek met wijd open ogen toe. De vlammen breidden zich uit, als een groeiend leger marcherende soldaten. Hij stak zijn hand uit om het Matchbox-autootje van het voeteneind van zijn bed te pakken en deinsde terug voor de hitte. 'Mama.'

Het brandalarm in de gang ging af. Het lawaai overstemde het geluid van de donder buiten. ’Jack,’ zijn moeder rende de kamer in, op de voet gevolgd door zijn vader. Ze trok hem uit het bed en klemde hem dicht tegen zich aan. Ze rook naar seringen. Zijn vader rukte het vloerkleed en de dekens naar achteren, ging de vlammen te lijf en stampte ze uit. Wow. Het waren snel vlammen geworden; enkele ogenblikken geleden waren het nog kleine vuurtongetjes. 'Mag ik supermanlakens nu die van meneer G.I. Joe kapot zijn? zei hij tegen zijn moeder, terwijl hij toekeek hoe zijn vader hem rem redde. Ze drukte hem tegen zich aan 'Supermanlakens, mompelde ze met verstikte stem. 'Daar kan ik wel voor zorgen