Ze vonden Troy in de online gids van de campus. Naast zijn naam zagen ze het bekende bliksemschichtje, wat betekende dat hij online was. 'Laten we hem een mailtje sturen,' zei Brian. 'Bedoel je nu?'

'Ja, waarom niet? Ik wil weten wat hij weet.'

Brian dicteerde al ijsberend door de kamer de boodschap aan Mary.

Aan: thardings@winchester.edu Van: mbutler@winchester.edu Onderwerp: Professor Williams

Troy,

We hebben Williams' boek, Een verdwijning in de velden, gevonden. Een prachtig boek. Een meesterwerk. We vroegen ons af: heeft Williams het zelfgeschreven of heeft hij hulp gehad van iemand van de filosofiefaculteit? Tussen haakjes: het was Pig. Ik neem aan dat je dat nu wel weet.

M

Ze wachtten. Mary vernieuwde haar scherm een paar keer, in de hoop dat Troy de e-mail zou ontvangen en onmiddellijk zou reageren. Brian maakte in de magnetron nog een mok thee voor zichzelf. Beneden op het binnenplein brandde een vuur - het woensdagse vreugdevuur van de Delta-meisjes, die erom bekendstonden dat ze stinkend naar rook en met zwarte handen van het roet op de vroege donderdagochtendcolleges verschenen. 'Misschien werkt hij aan een werkstuk,' zei Brian. Mary begon de eerste tekenen van uitputting te voelen. Het overviel haar opeens, trok haar naar de vloer. Kon ze maar even gaan liggen, kon ze maar...

'Mary.' Brian porde tegen haar schouder om haar wakker te maken. Ze keek hem aan. Knipperde met haar ogen. Hij wees naar het scherm en ze zag een bericht van Troy in haar inbox.

Aan: mbutler@winchester.edu Van: thardings@winchester.edu Onderwerp: Late felicitatie

M,

Gefeliciteerd met de oplossing! Ik heb in het voorjaar van 2004 de oplossing gevonden en dat was een fantastisch moment. De hele faculteit had het er vandaag over. Leonard dacht de hele tijd dat hij jullie om de tuin kon leiden, maar dat is hem dus niet gelukt.

En ja, ik heb Leonards boek gelezen. Ik ben niet zo'n liefhebber van true crime, maar Een verdwijning... is een klassieker in dat genre. Jammer dat het nooit de erkenning heeft gekregen die het verdient. Dat meisje, Deanna Ward, wordt nog altijd vermist, weetje. Een paar jaar geleden dacht Leonard dat hij nieuwe aanknopingspunten had, maar die bleken op niets uit te lopen.

Het beste, Troy

'Waarom zou hij liegen?' vroeg Brian.

'Waarom liegt wie dan ook? Waarom liegt de vrouw op Cale High en verzint ze een verhaal over een nepboek? Het hoort allemaal bij het spel, Brian. Het is duidelijk dat Troy er ook deel van uitmaakt.' Ze voelde zich nog steeds licht in het hoofd van de slaap, dat duffe gevoel van vermoeidheid als je te lang bent opgebleven. 'Vraag het hem,' zei Brian. 'Wat bedoel je?'

'Gewoon: vraag het hem. Vertel hem dat het boek nep is, om te zien wat hij zegt.'

Mary zou het nooit hebben gedaan als ze niet zo slaapdronken was geweest. Ze was haar hele leven dergelijke confrontaties uit de weg gegaan, maar vannacht voelde ze zich dapper, klaar om Williams' spel af te kappen en door te dringen tot de kern van de zaak die haar de afgelopen maand het leven zuur had gemaakt.

Aan: thardings@winchester.edu Van: mbutler@winchester.edu Onderwerp: Nog één ding

Troy,

Dat boek is nep. Een vriend en ik hebben twee exemplaren op de kop weten te tikken en in allebei staat op precies 25 bladzijden tekst een inleiding van 'Leon Williams' en daarna niets tot aan het eind van het boek. Als we op Google zoeken naar 'Een verdwijning in de velden', vinden we niets. Geen vermelding bij Amazon, niets in de database van de Library of Congress. Winchester University Press heeft de afgelopen vijfentwintig jaar niets uitgebracht. We willen weten wat dit allemaal te betekenen heeft en we willen dat er een eind aan komt. Williams en jij spelen een gevaarlijk spel.

M

De opwinding had de vermoeidheid verdreven, ze was klaarwakker en haar hart hamerde in haar borst. Brian liep weer te ijsberen. Buiten laaiden de oranje vlammen van het vuur van de Delta's hoog op. Mary staarde naar het scherm. Ze drukte op de knop VERNIEUWEN. Niets. Ze trommelde met haar vingers - alle nagels tot op het leven afgekloven - op haar bureau. Ze vernieuwde nog eens. Niets. Waar was hij? Misschien hadden ze hem afgeschrikt. Was het mogelijk dat Troy met Williams belde om te vragen wat hij moest doen? Ze verwachtte weer een telefoontje van de 'campuspolitie', een nieuwe waarschuwing dat ze moest ophouden. Misschien...

Er verscheen weer een bericht in haar inbox.

Aan: mbutler@winchester.edu Van: thardings@winchester.edu Onderwerp: Nog één ding

M,

Jij en je 'vriend' beseffen niet waarin jullie je begeven. Troy

Toen Brian dit las, mompelde hij binnensmonds: 'Hij kan de klere krijgen.' Hij griste de muis uit Mary's hand en klikte op NIEUW BERICHT. Toen begon hij te typen.

Aan: thardings@winchester.edu Van: mbutler@Hinchester.edu Onderwerp: Het spel

Troy,

Je begrijpt het blijkbaar niet. Het gaat hier om een criminele zaak. We hebben gesproken met een vrouw van Cale High School, die ons het verhaal van Deanna Ward heeft verteld. Leonard Williams heeft een man laten opdraven die zich voordeed als een voormalig politieagent, en die man heeft ons een verhaal verteld over hetzelfde meisje. Nu hebben we een boek gevonden over dat meisje, dat blijkbaar is 'geschreven' door die Leon, en het boek is nep. We hebben al met decaan Orman gesproken en hij heeft ons persoonlijk verteld dat hij Williams 'in de gaten houdt'. Zijn woorden. Je beseft kennelijk niet hoe ingewikkeld dit allemaal ligt. Het gaat over echte mensen, echte gebeurtenissen, en dat laat je schijnbaar koud. Ik stel voor datje ons vertelt watje weet als je niet wilt dat ik naar Perkins Hall kom.

Binnen luttele minuten verscheen het volgende bericht in Mary's inbox:

Aan: mbutler@winchester.edu Van: thardings@winchester.edu Onderwerp: Het spel

M (of wie dan ook),

Ik vermoed dat ik het niet meer tegen Mary Butler heb. Het is niet direct iets wat je van een vrouw verwacht: om kwart over twaalf 's nacht dreigen iemand in elkaar te slaan. Watje ongerustheid betreft: Dit is geen 'spel', zoals je schijnt te denken. Wat er nu gebeurt is groter dan alles wat je eerder hebt meegemaakt. Laat alleen gezegd zijn dat jij en je vriendin helemaal NIETS met dit alles te maken hebben. Jullie zijn niet meer dan omstanders, louter figuranten. Als de tijd daar is zullen jullie worden gebruikt, maar denk maar niet dat jullie hier een hoofdrol in spelen. Maak jezelf niets wijs. Jullie worden gewoon bespeeld en aan het eind van deze zes weken keren jullie terug naar jullie eenzame, simpele leven als student aan een universiteit. Je zegt: 'Je beseft kennelijk niet hoe ingewikkeld dit allemaal ligt.' Integendeel, JULLIE zijn degenen die geen besef hebben van de complexiteit. Maar dat zal snel veranderen.

Wat decaan Orman betreft: voor hem zijn we niet bang. We hebben - hoe zal ik het verwoorden? - macht over de decaan.

Welterusten.

Troy

Ze staarden allebei naar de monitor. Ze konden geen van beiden geloven wat ze zojuist hadden gelezen. 'Wat bedoelt Troy met "wat er nu gebeurt"?' vroeg Mary zich hardop af. Maar ze had de vraag nog niet gesteld of Troys bliksemschicht verdween ten teken dat hij offline was. Toen ze weer in bed lagen, vroeg Mary aan Brian: 'Denk je dat we in gevaar zijn?'

Hij gaf niet meteen antwoord. Toen zei hij: 'Ik weet niet meer wat ik moet denken.'

Volgens de klok was het al halfvier geweest tegen de tijd dat ze ging slapen. Ze wist dat Brian nog wakker was omdat hij nog steeds lag te woelen en te draaien op het bovenbed. Hoewel ze bang was, deed ze toch haar ogen dicht, en een ondoorgrondelijk gewicht daalde op haar neer en omsloot haar. Het laatste wat ze dacht was: en als Brian nu ook eens in het complot zit?