Kronoberg

De jongen die ze op de zolder in het blok Monumentet hadden gevonden heette Samuel Bai; hij was zestien jaar en was sinds hij van huis was weggelopen als vermist opgegeven. Maatschappelijk Werk in Hässelby beschikte over informatie die op drugsmisbruik, diefstal en mishandeling duidde.

Zijn ouders waren gevlucht voor de oorlog in Sierra Leone en in Zweden waren ze diverse keren aan een onderzoek onderworpen. Het grootste probleem betrof hun oudste zoon Samuel, die duidelijke symptomen van een oorlogstrauma vertoonde. Hij was periodiek behandeld op de kinderpsychiatrische praktijk aan de Maria Prästgårdsgata, maar ook door een therapeut met een particuliere praktijk, die Sofia Zetterlund heette.

Jeanette schrok even. Daar was Sofia weer. Eerst Lundström en nu Samuel Bai. Ze zeggen wel dat de wereld klein is, maar Stockholm is nog kleiner.

Vreemd dat deze vrouw telkens opduikt, dacht Jeanette. Maar misschien ook wel niet. Vijf agenten vormden de totale Zweedse expertise op het gebied van seksuele misdrijven tegen kinderen. Hoeveel psychologen waren gespecialiseerd in getraumatiseerde kinderen?

Twee of drie misschien.

Ze nam de hoorn van de haak en toetste het nummer van Sofia Zetterlund in.

‘Dag Sofia. Nog een keertje met Jeanette Kihlberg. Deze keer gaat het over Samuel Bai uit Sierra Leone. Jij hebt hem behandeld. Hij is dood.’

‘Dood?’

‘Ja. Vermoord. Kunnen we elkaar vanmiddag zien?’

‘Je kunt nu meteen komen. Ik wilde net naar huis gaan, maar ik kan wel even wachten.’

‘Oké, afgesproken. Ik ben over een kwartier bij je.’