Gamla Enskede

Jeanette is blij als ze ophangt. Sofia is niet lekker geweest en heeft gewoon geen puf gehad om de telefoon op te nemen.

Met het bezoek aan Gröna Lund heeft ze eindelijk iets waarmee ze Johan kan verrassen en tegelijk zal ze Sofia weer zien.

Nu ze vakantie heeft, gaat ze het eerst een paar dagen lekker kalm aan doen. Daarna zal ze over de toekomst nadenken. Het huis is te groot voor Johan en haar, en ze heeft overwogen Åke voor te stellen het te verkopen. Ze denkt aan Sofia’s grote appartement op Söder en wenst dat zij iets dergelijks kan vinden. Ze hoopt dat Johan niet al te afwijzend zal staan tegenover het idee naar de binnenstad te verhuizen.

Haar overpeinzingen worden afgebroken als er wordt aangebeld en ze loopt naar de deur om open te doen.

Buiten staat een agent in uniform die ze nooit eerder heeft gezien.

‘Dag, ik ben Göran,’ zegt hij en hij steekt zijn hand uit. ‘Ben jij Jeanette Kihlberg?’

‘Göran?’ zegt Jeanette. ‘Wat is er aan de hand?’

‘Andersson,’ verduidelijkt hij. ‘Göran Andersson, en ik werk in Värmdö.’

‘Oké, wat kan ik voor je doen?’

‘Nou, het is dus zo…’ Hij schraapt zijn keel. ‘Ik werk op Värmdö en een paar dagen geleden hadden we een grote brand. Twee mensen zijn omgekomen bij wat een ongeluk leek te zijn. Ze hadden een sauna genomen en…’

‘En…?’

‘De mensen die bij de brand omkwamen, waren het echtpaar Bengt en Birgitta Bergman, en wat er aanvankelijk uitzag als een ongeluk, ligt waarschijnlijk gecompliceerder.’

Jeanette verontschuldigt zich en vraagt of hij binnen wil komen.

‘Laten we even naar de keuken gaan. Koffie?’

‘Nee, ik blijf niet lang.’

‘En… Waarom ben je hier?’ Jeanette loopt naar binnen en gaat aan de keukentafel zitten. De agent volgt haar.

Hij gaat zitten en vervolgt: ‘Ik heb ze gecheckt en zag vrij gauw dat jij Bengt Bergman hebt verhoord in verband met een verkrachting.’

Jeanette knikt. ‘Ja, dat klopt. Maar dat leverde niets op. We moesten hem laten gaan.’

‘Ja… en nu is hij dus dood… Toen ik zijn dochter belde en vertelde wat er was gebeurd, reageerde ze… tja, hoe zal ik het noemen?’

‘Vreemd?’ Jeanette denkt aan haar eigen telefoongesprek met Victoria Bergman.

‘Nee. Eerder onverschillig.’

‘Sorry, Göran.’ Jeanette wordt ongeduldig. ‘Maar kun je me ook zeggen waarom je bij mij bent gekomen?’

Göran Andersson buigt zich over de tafel en glimlacht.

‘Ze bestaat niet.’

‘Wie bestaat niet?’ Jeanette krijgt een onbehaaglijk gevoel.

‘Er was iets met de dochter wat me nieuwsgierig maakte, daarom heb ik inlichtingen over haar ingewonnen.’

‘Wat heb je gevonden?’

‘Niets. Nul. Geen register, geen bankrekening. Nada. In ruim twintig jaar geen enkel spoor van Victoria Bergman.’