Kronoberg

Terwijl ze wachtte tot Von Kwist bereikbaar was, las ze alles wat ze over verdovingsmiddelen in het algemeen en over xylocaïne in het bijzonder kon vinden.

Om halfelf kreeg ze de officier van justitie eindelijk telefonisch te pakken.

‘Waarom ben je toch zo koppig?’ begon hij. ‘Voor zover ik weet heb je niets met die zaak te maken. Dat is Mikkelsens pakkie-an. Of niet soms?’

Jeanette ergerde zich aan zijn autoritaire toon.

‘Ja, dat is waar, maar er zijn een paar dingen waarover ik duidelijkheid wil krijgen. Dingen die Lundström tijdens de verhoren heeft gezegd en waar ik meer over wil weten.’

‘Zoals?’

‘Het belangrijkste is dat hij beweert te weten hoe je een kind kunt kopen. Een kind dat door niemand wordt gemist en dat je tegen betaling kunt laten verdwijnen. En dan zijn er nog een paar andere dingen waar ik het met hem over wil hebben.’

‘Zoals?’

‘De dode jongens waren allemaal gecastreerd en de lichamen bevatten een verdovingsmiddel dat door tandartsen wordt gebruikt. Karl Lundström heeft een nogal radicale mening over castratie en zoals je vast wel weet is zijn vrouw tandarts. Kortom, hij is dus interessant voor mijn onderzoek.’

‘Neem me niet kwalijk…’ Von Kwist kuchte. ‘Maar ik vind het allemaal behoorlijk schimmig klinken. Je hebt niets concreets. En er is iets wat je niet weet.’ Hij zweeg.

‘O, en wat weet ik dan niet?’

‘Lundström was tijdens de verhoren onder invloed van sterke medicijnen.’

‘Ja, maar dat is toch geen reden om…’

‘Meisje toch.’ Hij onderbrak haar. ‘Je weet niet over welke medicijnen we het hebben.’

De neerbuigende toon van de officier deed haar koken van woede, maar ze begreep dat ze zich moest inhouden.

‘Nee, dat is waar. Over welke medicijnen hebben we het?’

Ze hoorde dat hij in zijn papieren zat te bladeren.

‘Gaat er een belletje rinkelen als ik Xanax zeg?’

Jeanette dacht na.

‘Nee, dat kan ik niet…’

‘Dat dacht ik al. Want in dat geval zou je Lundströms uitspraken niet serieus hebben genomen.’

‘Hoe bedoel je?’

‘Xanax is hetzelfde middel dat Thomas Quick zover kreeg dat hij vrijwel alle onopgehelderde moorden bekende die ooit zijn gepleegd. Als ze het hem hadden gevraagd, zou hij waarschijnlijk ook de moord op Palme en John F. Kennedy hebben bekend. En zelfs de volkerenmoord in Rwanda.’ Von Kwist grinnikte om zijn eigen geestigheid.

‘Je bedoelt dus dat…’

‘Dat het geen zin heeft dat je hiermee verdergaat,’ onderbrak hij haar. ‘Of nog beter: ik verbied je om hiermee verder te gaan.’

‘Kun je dat doen?’

‘Natuurlijk kan ik dat. Ik heb trouwens al met Billing gesproken.’

Jeanette trilde van woede en als de officier niet zo’n arrogante toon had aangeslagen, had ze zijn beslissing misschien geaccepteerd, maar nu werd haar vastberadenheid om hem te trotseren juist versterkt. Lundström kon nog zo veel medicijnen krijgen, wat hij had gezegd was te belangwekkend om te worden gebagatelliseerd.

Ze was niet van plan het op te geven.