95

‘Eigenlijk is het krankzinnig dat ik je hier op deze manier ontmoet, Mace,’ zei Lowell Cassell.

‘Waarom? Ik ben maar een gewone burger.’

‘Een gewone burger die, geloof ik, assisteert bij de verdediging van een vermeende moordenaar die op dit moment in het huis van bewaring zit.’ Toen ze opkeek, verrast omdat hij dat wist, voegde Cassell eraan toe: ‘Het soort roddels dat bij de waterkoeler wordt verteld dringt ook tot het mortuarium door, hoor.’

‘Nou, ik zou het niet assisteren willen noemen wat ik doe. En ik had echt trek in een goede kop koffie. Toen ik nog bij de politie was, kwam ik hier vaak. Het is vierentwintig uur per dag open. We gingen hierheen als we een tijdje op de hangplek waren geweest en het stil was op de radio.’

Cassell boog zich naar voren en sprak met gedempte stem, ook al waren er geen andere klanten in het koffiehuis. ‘Ik heb heel ver mijn nek uitgestoken toen ik jou toegang tot mijn dossiers gaf. Als dat uitkomt, is mijn carrière voorbij.’

‘Het komt niet uit, Lowell. Ik ga nog eerder dood dan dat het uitkomt.’

Hij leunde achterover, blijkbaar tevreden. ‘Dat denk ik ook.’

‘Waarom deed je het dan?’

‘Die dossiers?’ Hij schepte nog wat suiker in zijn kopje. ‘Omdat ik je graag mag.’

‘Dat antwoord is niet goed genoeg voor iemand die misschien een eind aan zijn carrière heeft gemaakt.’

‘Je bent bot, net als je zus.’

‘Ik mag graag denken dat ik diplomatieker ben.’

‘Ik heb gehoord dat Mona Danforth persoonlijk deze zaak gaat doen.’

‘Dat klopt. Ze doet het vast om louter altruïstische redenen.’

Cassell nam een slokje van zijn koffie en schoof een pasteitje op zijn bord heen en weer.

‘Kom op, dokter. Ik weet al dat het sperma zuiver was, zonder dooier.’

‘Ja. Ik dacht al dat jij de reden was waarom Beth me dat liet uitzoeken.’

‘De man zei dat iemand hem tweehonderd dollar had betaald om het in een bekertje te doen.’

‘Die dakloze veteraan?’

‘Ja.’

‘Zou hij dat hebben verzonnen? Ik bedoel, sperma in een dode vrouw is tamelijk overtuigend bewijs.’

‘Dat ben ik met je eens, en nee, ik denk niet dat hij het heeft verzonnen. De man denkt het grootste deel van de tijd alleen maar aan Twinkies.’

‘De indirecte aanwijzingen zijn ook behoorlijk sterk.’

‘Ook dat ben ik met je eens. Er staat ons veel werk te doen.’

‘Dus je werkt inderdaad aan deze zaak?’

‘Ik mag niet meer bij het korps. Dus je weet waarom ik het doe.’

‘Ik weet het. Je wilt een grote zaak oplossen.’

‘Het is het enige wat me op de been houdt.’

‘Wat jou is overkomen was onrechtvaardig, Mace.’

‘Dertig procent.’

‘Wat?’

‘Dat is ongeveer het percentage van de Washingtonse politieagenten dat denkt dat ik schuldig was.’

‘Dat betekent dat zeventig procent denkt dat je erin geluisd bent. Een politicus zou heel blij zijn met zulke waarderingscijfers.’

‘Nou, ik neem geen genoegen met minder dan honderd procent.’

‘Je kunt niet je hele leven blijven proberen mensen iets te laten begrijpen wat ze niet willen begrijpen.’

‘Ik doe het niet voor hen. Ik doe het voor mezelf.’

‘Dat kan ik me voorstellen.’

Ze tikte met haar vinger op zijn hand. ‘Waarom was je bereid me vanavond te ontmoeten?’

‘Eigenlijk weet ik dat niet precies.’

‘Er zit je iets dwars, nietwaar?’

‘Het sperma.’

‘Maar er zat geen dooier bij.’

‘Ingebracht sperma.’

‘Oké.’

‘Het is al eerder gebeurd, maar niet vaak. Het is een vorm van misleiding waar je als patholoog-anatoom bijna nooit mee te maken krijgt, maar het is niet onmogelijk. Als iemand het doet, en als hij het goed doet, is een veroordeling bijna onvermijdelijk.’

‘Dus je denkt dat het zaad is ingebracht?’

‘De baarmoederhals.’

‘Huh?’

‘Het zaad zat hoog in de baarmoederhals. Erg hoog. Ik heb Dockery’s arrestatiedossier gelezen. Bijna zestig. Jarenlang op straat geleefd. Ik heb hem zelf in het huis van bewaring gezien. Ik heb hem natuurlijk niet onderzocht, maar als arts kan ik zien dat hij veel ernstige gezondheidsproblemen heeft. Bijna zeker arteriosclerose, hoge bloeddruk, waarschijnlijk diabetes, basaal celcarcinoom op zijn gezicht. Hij loopt een groot risico dat hij een beroerte, een aneurysma of allerlei vormen van kanker krijgt. En ik durf er duizend dollar onder te verwedden dat hij een vergrote prostaat en misschien zelfs prostaatkanker heeft.’

‘Wat bedoel je?’

‘Ik bedoel dat het al een wonder zou zijn als hij hem zelfs maar overeind zou krijgen, laat staan dat hij een vrouw zou verkrachten en zijn zaad zo hoog in haar baarmoederhals zou schieten.’

‘Nou, hij zei dat hij het in een bekertje deed.’

‘Een bekertje is niet hetzelfde als de vagina van een vrouw. Zei hij ook hoe lang hij erover deed om het in dat bekertje te krijgen?’

‘Hij zei dat er wat tijd in ging zitten. Hij zei ook tegen ons dat ze hem een pornoblaadje hadden gegeven.’

‘Ik durf te wedden dat hij er zelfs met dat pornoblaadje lang over deed.’

‘Dat zou belangrijk kunnen zijn, want Tolliver was hoogstens twee uur op kantoor toen ze werd vermoord. De kans is groot dat het nog veel korter was. Misschien dertig minuten tot een uur.’

‘Geen probleem voor een jongen van achttien. Maar als iemand met Dockery’s conditie binnen vier uur een erectie kan krijgen, als het hem al lukt, wil ik ook hebben wat hij slikt. Weet je waarom de farmaceutische bedrijven miljarden dollars verdienen aan dingen als Viagra en Cialis?’

‘Omdat oudere kerels hem zonder hulp niet overeind kunnen krijgen?’

‘Precies, zeker kerels van Dockery’s leeftijd. En vergeet niet dat dit iets tussen jou en mij is. Ik herhaal dit niet in de getuigenbank. Daar moet je je eigen deskundige maar voor zoeken. Volgens de wet mag de verdediger over al mijn bevindingen beschikken, maar hij moet zijn eigen conclusies trekken, en wat ik daarnet zei, is pure speculatie. Ik kan er geen echte opinie over geven.’

‘Ik begrijp het. Maar speculeer dan over nog één ding. Denk je dat ze Dockery misschien een pil hebben gegeven om hem te helpen het in het bekertje te doen?’

‘Het zou me niet verbazen.’

‘Hopelijk weet hij dat nog als we het hem vragen. Hij is niet zo goed in feiten. En ze kunnen die pil ook in een Twinkie hebben gestopt. Maar hoe lang zou het sperma goed blijven in haar? Als Dockery de waarheid spreekt, moesten ze het uit hem krijgen, het opslaan, het naar de plaats van het misdrijf vervoeren en het daar in haar stoppen. Iemand met wie ik heb gepraat zei dat het spul na een tijdje afbreekt. Daarom moeten ze er een dooier bij doen.’

‘Dat is ook zo. De beweeglijkheid en andere aspecten gaan achteruit. Het monster dat ik heb genomen was daar niet langer dan tweeënzeventig uur geweest.’

Mace leunde achterover. ‘Wat zou je zeggen van minder dan vierentwintig uur? Stel, hij gaf het monster op zondag en ze werd op maandag vermoord?’

‘Nee. Het was langer. Drie dagen of zo.’

‘Weet je dat zeker?’

‘Ik zou mijn reputatie ervoor op het spel zetten.’

‘Dat is goed genoeg voor mij.’ Ze stond op. ‘Dank je, dokter.’

‘Waarvoor? Ik geloof niet dat ik je erg heb geholpen.’

‘Nee, ik denk dat je veel hebt opgehelderd. Er is wel een probleem: als ik in de juiste richting denk, heb ik een heleboel nieuwe vragen waarop ik een antwoord moet hebben.’

‘Ik hoop dat je ze vindt.’

‘Ik ook.’

Enkele minuten later ronkte Mace weer door de straten. Ze was niet op de terugweg naar het landhuis van Abe Altman. Ze ging naar Georgetown. Als ze gelijk had, zat er iets machtigs achter dit alles wat haar bang maakte, doodsbang.