81

Mace verliet het landhuis en liep naar het gastenverblijf. Alisha en Tyler zaten aan de eetkamertafel een lunch te eten die door Herbert was klaargemaakt. Mace ging naast Tyler zitten, die zorgvuldig aardappelpuree op zijn vork nam en in zijn mond schepte en tussendoor grote slokken melk nam.

‘Ik weet dat het eten hier heel goed is,’ zei Mace, kijkend naar de kleine jongen.

‘Woon je hier?’ vroeg Alisha haar.

‘Voorlopig. Hebben jullie je al een beetje ingericht?’

Alisha knikte. ‘Ik kan het niet geloven. Gisteren zat ik nog in mijn kleine appartementje, en later bij de sociale dienst.’ Ze keek vol verwondering naar de grote kamer. Toen keek ze naar haar zoon. ‘Ik denk dat het Ty hier ook wel bevalt.’

‘Wacht maar tot ik jullie de sporthal laat zien. Die heeft een indoorbasketbalzaal.’

Ty zette grote ogen op.

‘Hoor je dat, Ty?’ zei zijn moeder. ‘Een basketbalzaal.’

‘Houdt hij van basketbal?’

‘Nou en of. Hij krijgt niet vaak de kans om te spelen, maar hij kijkt er graag naar. Hij keek uit het raam toen Psycho door je vriend werd ingemaakt. Je had Ty moeten zien klappen en springen.’

‘Als je wilt, kan ik je wat handigheidjes met de bal laten zien, Ty.’

Het jongetje nam weer een mondvol eten en keek zijn moeder aan.

‘Dat zou mooi zijn, hè, Ty?’

Hij knikte vlug.

Na het eten liepen ze naar de sporthal. Mace pakte een bal en ging met Ty de vloer op, terwijl Alisha toekeek. Mace liet de bal tussen haar benen stuiteren, draaide zich om en schoot. De bal ging rechtstreeks door de ring en raakte het net nauwelijks.

Ty straalde en keek naar zijn moeder. Alisha klapte in haar handen en Ty klapte ook, verwoed zwaaiend met zijn armen. Mace pakte zijn hand vast en ze liepen dichter naar de basket toe. ‘Wacht even, Ty.’ Ze liep vlug naar een schakelaar op de muur waarmee je de basket omhoog en omlaag kon krijgen. Ze zette hem op ongeveer anderhalve meter hoogte en ging naar Ty terug. Ze legde hem uit hoe hij de bal moest vasthouden en hielp hem met de eerste schoten. Drie gingen mis, maar de vierde vond de bodem van het net.

Ty deed zijn mond open, en hoewel er geen geluid uitkwam, was duidelijk dat hij het uitschreeuwde van plezier. Mace liet hem zien hoe hij de bal via het bord door de ring kon krijgen. Telkens wanneer hij scoorde, deed hij zijn mond open, stak hij triomfantelijk zijn handen omhoog en keek zijn moeder aan. Even later achtervolgden Alisha en Mace hem door de hele zaal. Hij liet de bal stuiteren en ontweek hen. Na een halfuur gingen de twee vrouwen op een paar tribunestoeltjes zitten. Ty rende nog steeds door de zaal, stuiterend met de bal.

‘Oké, nu ben ik officieel doodmoe,’ zei Mace, haar blik op het rennende jongetje gericht.

‘Hij maakt mij ook moe. Onze flat is te klein om hem moe te maken. Maar het is beter dan op straat leven.’

‘Het moet je een goed gevoel geven dat je van de straat bent, Alisha. Een heel goed gevoel.’

‘Die man, meneer Altman. Hij zegt dat we hier zo lang kunnen blijven als we willen. En hij zegt dat hij Ty kan laten onderzoeken.’

‘Hij is erg aardig. Als iemand Ty kan helpen, dan is hij het wel.’

Alisha keek naar het immense gebouw. ‘Maar we kunnen hier niet te lang blijven. Ik moet een echte baan zoeken en goed voor Ty zorgen. Ik moet mezelf redden.’

‘Dat komt allemaal nog wel, Alisha. Het hoort allemaal bij het programma. Meneer Altman zal het je uitleggen.’

‘Ja, dat zei hij. Hij wil dat ik mijn school afmaak en dan misschien zelfs aan een college ga studeren.’

‘Dat is geweldig.’

Ze keek zorgelijk. ‘Ik weet het niet. Die lui op een college zijn echt slim. En zoals ik praat en zo.’

‘Het valt best mee zoals je praat. En ik vraag me af hoeveel van die mensen hadden kunnen overleven wat jij hebt overleefd. Je kunt het. Jij bent ook slim.’

Alisha glimlachte. ‘Je klinkt als mijn oma. Die zegt dat je alles kunt zijn wat je wilt zijn.’

‘Dat is ook zo.’

Alisha stak haar hand uit en legde hem over die van Mace heen. ‘Dank je.’

‘Heb je met Darren gepraat?’

‘Nee. Ik dacht dat hij me zou bellen, maar dat heeft hij niet gedaan.’

‘En weet hij wat Psycho je heeft aangedaan?’

‘Ik heb het hem zelf niet verteld. Hij zat in de gevangenis toen het gebeurde.’

‘Waar zat hij voor?’

‘Autodiefstal en zo. Stom. Hij ging met verkeerde vrienden om. Maar hij is slim. Op school deed hij het heel goed. Hij nam een baan om mij en onze oma te helpen. Maar toen werd ze ziek, en ze had geen verzekering. Hij moest meer geld verdienen.’

‘En dus ging hij dealen? En auto’s stelen?’

Alisha knikte. ‘Hij werd gearresteerd op mijn verjaardag. Ik werd twaalf en hij kocht een jurk voor me en we aten ijsjes bij het station. En toen kwamen de smerissen en weg was hij. Ik zag hem pas terug toen hij uit de gevangenis kwam. Ze stuurden hem helemaal naar Ohio. Daar kan ik nooit komen met Ty.’

‘Denk je dat hij wraak gaat nemen op Psycho?’

Alisha’s lippen trilden. ‘Ik bid tot God dat hij niet zoiets stoms doet. Psycho vermoordt hem.’

‘We doen alles wat we kunnen om dat te voorkomen.’ Mace keek naar Ty, die weer op de ring mikte en scoorde. ‘Ik denk dat Ty een oom nodig heeft. En bij jullie thuis had ik de indruk dat Darren heel goed met hem omgaat.’

‘O, hij is gek op Ty en Ty is gek op hem. Dat is vreemd, want ze zijn nog niet zo lang bij elkaar. Maar het is net of ze elkaar al heel lang kennen. Snap je?’

Mace knikte, maar toen keek ze naar de deur van de sporthal die was opengevlogen.

‘Darren!’ riep Alisha uit. Ze sprong overeind.

Ty hield op met stuiteren en keek naar zijn oom.

Achter Darren stond Rick Cassidy. Hij had zijn arm op Darrens schouder.

‘Kennen jullie deze man?’ vroeg Cassidy.

‘Ja,’ zei Mace. ‘Wat is er aan de hand?’

‘Ik betrapte hem toen hij over de muur aan de zuidkant klom,’ zei Cassidy.

Toen ze dichterbij kwam, zag Mace dat Cassidy een pistool tegen de onderkant van Darrens rug gedrukt hield.

‘Ik kan moeilijk naar zo’n huis als dit toe lopen en gewoon aankloppen,’ zei Darren nors.

‘Je had het kunnen proberen,’ zei Mace verwijtend. ‘We hadden je heus wel binnengelaten.’

‘Ja hoor.’

‘Rick, doe dat pistool maar weg,’ zei Mace kalm. Ze zag dat Ty op hen af kwam rennen.

‘Oké, maar ik heb twee pistolen van hem in beslag genomen.’

‘Hou ze voorlopig maar.’

‘Weet je het zeker, Mace?’

‘Ja.’

Rick stak zijn pistool in de holster en klopte Darren op zijn schouder. ‘Je kwam heel onopvallend over die muur, en rennen kun je ook. Misschien steekt er een goede marine- seal in jou.’

‘O ja? Nou, dat zie ik niet in mijn toekomstige carrière, oké?’

‘Je kunt nooit weten.’ Cassidy draaide zich om en liep weg.

Alisha sloeg haar armen om haar broer heen, terwijl Ty zijn benen vastpakte.

‘Oké, oké, gooi me niet om, kleine man,’ zei Darren quasiboos. Hij stak zijn handen omlaag en tilde Ty op.

‘Ik maakte me zorgen over je,’ zei Alisha. ‘Ik heb je gebeld, maar je nam niet op.’

‘Ik was met iets bezig.’

‘Hoe wist je dat ze hier was?’ vroeg Mace.

Darren glimlachte. ‘Carmela, die mevrouw op de sociale dienst. Ik denk dat ze me aardig vindt. En Scheermes kan nog weleens wat.’ Hij keek naar de deur. ‘Is die kerel echt een seal geweest?’

‘Ja. Je mag blij zijn dat hij je niet harder heeft aangepakt.’

‘Toen hij mijn arm vastpakte, kon ik niet loskomen. Man, het was net staal.’

‘Welkom in de wereld van de speciale troepen.’

Hij keek om zich heen. ‘Wat is dit hier eigenlijk?’

Ty sprong omlaag, pakte zijn bal op en liet hem naar Darren stuiteren. Darren ving hem, dribbelde er even mee tussen zijn benen en gooide hem terug. Ty liet de bal een eind stuiteren en maakte een lay-up.

Darren wierp zijn zus een blik toe. ‘Wie heeft hem dat geleerd?’

Alisha wees naar Mace. ‘Zij.’

‘Hé, Scheermes, ga maar een tijdje met je neefje spelen,’ zei Mace. ‘En zet Psycho maar helemaal uit je hoofd.’

‘Dat doe ik niet, vrouwtje. Of ik nou met Ty speel of niet.’

‘Toch heb je alle reden om hem te vergeten. Ty en Alisha hebben je hier nodig, Darren. Niet in de gevangenis. En niet dood. Laat Psycho maar aan mij over.’

‘Wat wilde je aan Psycho doen? Je kunt niks tegen hem beginnen.’

‘Ik vraag je alleen om mij het te laten proberen. Dat is alles.’

‘Alsjeblieft, Darren,’ zei Alisha. ‘Alsjeblieft.’ Ze pakte zijn arm stevig vast.

Darren keek heen en weer tussen de twee vrouwen. Toen trok hij zich van Alisha los. ‘Ik ga de kleine man een paar straattrucjes met de bal leren.’

Hij rende over de baan naar Ty toe.

Mace’ telefoon ging. Het was Roy. Zijn boodschap was kort, onomwonden en toch verbijsterend.

‘Alisha, ik moet een tijdje weg. Blijf gewoon wachten tot ik terug ben, oké?’

‘Ja. Oké.’

Mace rende naar haar Ducati.