64

‘Net of ik weer student ben,’ zei Roy. Hij keek vol ontzag naar de sporthal die Abe Altman gebouwd had met de rijkdom die hij aan Warren Buffett te danken had.

‘Jij hebt in een belangrijk collegeteam gespeeld. Ik heb alleen op high school in het meisjesbasketbalteam in een katholieke competitie gespeeld. Dat betekende dat we geen geld hadden. Dit hier is de basketbalhemel.’

Roy wees naar de plafondbalken. ‘Hij heeft zelfs de spandoeken laten namaken van de kampioenschappen die de heren- en damesteams in Maryland hebben behaald.’

Ze keken een paar minuten rond in de grote kleedkamer met douches, sauna, stoomcabine en een trainingsruimte die van de nieuwste apparaten was voorzien. In een andere kamer lag sportkleding in keurige stapeltjes klaar. Het zag eruit alsof het nog nooit gedragen was. Langs een van de muren stonden rijen sportschoenen.

‘Dit is een ware sportdroom,’ zei hij.

‘Laten we beginnen, want ik heb zin om je op je donder te geven,’ zei Mace.

‘Wie is er nu overdreven zelfverzekerd?’

‘Je moet hier wel heel graag uit willen stappen.’ Haar stem was dof en hard.

‘Misschien wil ik ons allebei in leven houden. Is dat niets waard?’

Ze porde hem met haar schouder. ‘Als je dit leven wilt noemen.’

‘Wat?’

‘Dit laffe gedoe.’

‘Waarom ging je dan akkoord met de weddenschap?’

‘Zoals ik al zei: omdat ik je op je donder wil geven.’

Ze vonden een grote kamer met alle sportmaterialen die iemand maar zou willen hebben, van honkbalhandschoenen tot bokshandschoenen. Er lagen minstens vijftig basketballen op rekken, vele met het logo van een college erop.

Mace pakte er een op. ‘Omwille van de goeie ouwe tijd.’

Hij keek naar het vertrouwde logo van de UVA Cavaliers op de bal.

Ze liepen de basketbalvloer op, waar Roy gejuich van de onzichtbare menigte imiteerde. Ze gooide de bal keihard naar zijn maag. Hij ving hem met gemak op. ‘Nou, hoe was het om voor duizenden mensen te spelen, meneer de Superster?’ vroeg ze.

‘De mooiste tijd van mijn leven.’

‘Je gloriedagen?’

‘Als advocaat kan ik de kost verdienen, maar het is nou ook weer niet zo dat ik elke morgen bij het opstaan de Almachtige God dank omdat ik in staat word gesteld rijke mensen nog rijker te maken. Dat is niet te vergelijken met wat jij vroeger bij de politie deed.’

‘Stap er dan uit. Ga weer pro-Deowerk doen.’

‘Dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan.’

‘Het is alleen moeilijk als je het moeilijk maakt.’

‘Ik zal eraan denken. Dames gaan voor.’ Hij stuiterde de bal naar haar toe.

‘Zullen we maar afzien van het lay-updeel van het programma?’

‘Zoals je wilt.’

Ze liep vijf meter onder een hoek van negentig graden bij de ring vandaan. Ze nam de houding aan en schoot. De bal raakte alleen het net.

Roy klapte in zijn handen. ‘Ik ben onder de indruk. Zelfs zonder warming-up.’

‘O, integendeel. Ik had hete saus op mijn noedels. En het verwarmt me nog meer dat jij zo’n sukkelige weddenschap hebt afgesloten. Vanbinnen ben ik een en al vuur.’

‘Mace, ik denk echt dat je me later zult bedanken omdat...’

‘Schiet nou maar!’

Roy nam zijn plaats in en scoorde zonder de ring te raken.

Mace ging op zeven meter afstand staan, onder een hoek van vijfenveertig graden, en gooide de bal er via het bord in.

‘Is dat ongeveer je maximale bereik?’ vroeg hij.

‘Daar zul je nog achter moeten komen.’

Hij scoorde zonder de ring te raken.

‘Oké, je hebt een H.’

‘Waar heb je het over? Ik scoorde.’

‘Mijn schot ging via het bord, Roy. Jij deed het zonder het bord of de ring te raken. De bedoeling van het spel is dat je precies hetzelfde doet als ik. Je hebt een H.’ Hij keek haar met open mond aan. ‘Wat?’ zei ze. ‘Dacht je dat ik het via het bord deed omdat ik het op zeven meter afstand niet recht door het net kon gooien?’

Ze nam de bal van hem over, ging op zeven meter afstand staan en raakte alleen de onderkant van het net.

‘Oké, ik heb een H,’ zei hij nors.

‘Die heb je zeker.’

Na bijna een uur met meer dan tachtig schoten en erg weinig missers stonden ze allebei op h - o-r-s .

Mace gooide de bal met een boog vanaf acht meter via het bord door het net.

‘Even voor alle duidelijkheid: moet het via het bord of mag het ook rechtstreeks?’ vroeg hij.

‘Ik zal het je gemakkelijk maken, watje. Je mag kiezen.’

Roy stuiterde twee keer met de bal, mikte en liet de bal los. Hij miste niet alleen het net maar ook de rand.

Mace bukte zich, pakte de bal op en keek hem met open mond aan.

‘Dat is E,’ zei Roy. ‘Ik heb verloren. We blijven aan de zaak werken zonder de politie erin te mengen.’

‘Was je de hele tijd al van plan te verliezen?’

‘Ik denk dat jij dat nooit zult weten. Dus, wat gaan we nu doen?’

‘Weet je het zeker? Ze stuiterde de bal naar hem toe.

Hij stuiterde de bal terug. ‘Vraag me dat niet nog een keer. En je hoeft ook niet sentimenteel tegen me te doen – niet dat daar veel kans op is.’

‘Oké, Tolliver verliet het kantoor vrijdag om ongeveer zeven uur. Dat blijkt uit de gegevens van de garage. En ze kwam kort voor tien uur terug.’

‘Maar ze woonde aan de zuidkant van Old Town. Waarom zou ze helemaal daarheen rijden, rechtsomkeert maken en terugkeren?’

‘Ik heb om een gunst gevraagd en ontdekt dat de politie iets in haar creditcardgegevens heeft gevonden. Diane heeft vrijdagavond in Georgetown gegeten, in een restaurant dat Simpsons heet. Ken je dat?’

‘Een tentje in een straat evenwijdig aan M Street, de kant van de rivier op. Ik ben er weleens geweest. Goed eten. Was ze alleen?’

‘Nee. Volgens de rekening zijn er twee maaltijden geserveerd.’

‘Met wie was ze daar?’

‘Weet ik niet.’

‘Gaat de politie contact opnemen met de mensen in het restaurant?’

‘Dat weet ik niet. Ze hebben de kapitein in hechtenis.’

‘Maar als de kapitein onschuldig blijkt te zijn?’

‘Dan hebben wij een voorsprong. Maar ik moet eerst ergens heen.’

‘Waarheen?’

‘Een oude vriend opzoeken.’