36

Toen Mace naar de tafel terugkwam, voelde Roy blijkbaar aan dat er iets mis was. ‘Alles in orde?’

‘Ja, maar er was alleen iets walgelijks in de damestoiletten.’

Toen ze haar glas in één teug leegdronk, zei Roy: ‘De politie is bij me geweest. Ze hebben de sleutel meegenomen.’

‘Ja, dat weet ik. Dat was stom.’

‘Van mij?’

‘Nee, van míj. Ik was vergeten hoe slim mijn zus is.’

‘Ze wist dat je de sleutel had meegenomen?’

Mace knikte. ‘En als het nog een keer gebeurt, vlieg ik de bak weer in.’

‘Je zus zal je heus niet arresteren.’

‘Dan ken je Beth niet.’

‘Mace...’

‘Hou op, Roy!’

‘Goed.’ Hij speelde even met zijn glas. ‘Ik heb over Abe Altman nagedacht.’

‘Wat is er met hem?’ zei Mace onverschillig. ‘Wil je opnieuw onderhandelen over mijn contract?’

‘Ik bedacht dat hij onmogelijk een subsidie kan hebben gekregen waarvan hij een assistente een salaris van zes cijfers voor de komma kan betalen.’

Nu keek Mace geïnteresseerd. ‘Dat heb ik me ook afgevraagd. Wat denk je?’

‘Dat hij zelf geen salaris neemt en die dollars aan jou geeft. Hij heeft het geld nou niet bepaald nodig.’

‘Toch is het aardig van hem,’ merkte ze op.

‘Nou, het klinkt alsof hij zonder jou niet meer op aarde zou rondlopen.’

‘Hij overdreef.’

‘Waarom geloof ik je nou niet?’

Mace haalde haar schouders op. ‘Je gelooft maar wat je wilt.’

‘Ik hoorde ergens op het nieuws dat er een officier van justitie is vermoord.’

‘Jamie Meldon. Heb je hem gekend?’

‘Nee. Jij?’

Ze schudde haar hoofd.

‘Je zus zal haar handen er wel vol aan hebben. Zo’n zaak krijgt veel publiciteit.’

‘Weet je, ze werkt er niet eens aan.’

‘Waarom niet? Hij is in Washington gevonden.’

‘Het gaat boven onze macht.’

Mace staarde voor zich uit. Ze had Mona’s woorden nog niet helemaal verwerkt. Ten slotte keek ze Roy weer aan. ‘Heb jij nog tijd gehad om wat rond te snuffelen in je firma?’

‘Ja.’

‘En?’

‘In Ackermans kamer is niets te vinden. Ik vraag me zelfs af of de man wel iets doet.’

‘Wat denk je dat hij met nietsdoen verdient?’

‘Met gemak zeven cijfers voor de komma.’

‘Ik heb de pest aan advocaten.’

‘Maar hij is een soort rainmaker. De grootste in de firma. Hij haalt aan de lopende band grote accounts binnen. De werkbijen, zoals ik, worden goed betaald, maar de rainmakers krijgen het goud.’

‘Leuk voor hem. Wat nog meer?’

Roy bracht haar op de hoogte van wat hij nog meer te weten was gekomen. Hij vertelde ook over zijn inspectie van de verbouwing op de derde verdieping en zijn gesprekken met de ploegbaas en de dagportier.

Mace sprong overeind. ‘Waarom heb je me dat niet eerder verteld?’

‘Wat niet eerder verteld? Ik heb vanmiddag pas met die man gesproken.’

‘Dat was de dagportier. Je zei dat je veel eerder met de ploegbaas had gepraat.’

‘Oké. En?’

Mace liet wat geld op de tafel vallen voor hun drankjes.

‘Waar ga je heen?’

‘Wíj gaan naar jouw kantoorgebouw. Nu meteen.’

Hij stond op en pakte zijn jack. ‘Mijn kantoor? Waarom?’

‘Niet je kantoor, je kantoorgebóúw, en hopelijk zie je dan waarom.’

‘Wil je me op je motor achterna rijden?’

‘Nee, ik moet me op de vloer van je auto verstoppen.’

‘Wat? Waarom?’

‘Omdat ik word geviligeerd!’