71

‘Waarom vind ik het niet vreemd dat jij een slot kunt forceren?’ Roy keek over Mace’ schouder terwijl ze met het slot bezig was. Ze stonden bij het hek van de kelderingang van Diane Tollivers luxueuze huis aan het water in Fords Landing. Diane had op stand gewoond, een eindje ten zuiden van de hoofdstraat van het historische Old Town Alexandria.

Mace stak haar gereedschap in het slot en werkte soepel met beide instrumenten. ‘Je staat ervan te kijken wat je in de gevangenis allemaal leert,’ zei ze.

‘Dat heb je niet in de gevangenis geleerd,’ zei hij smalend.

‘Hoe weet je dat?’

‘Dat weet ik gewoon.’

‘Wilde je insinueren dat ik me niet aan de regels hield toen ik bij de politie was?’

‘Nee.’

‘Goed.’

‘Ik bedoel dat ik het niet insinueer, maar constateer.’

‘Rot op, Roy.’

‘Wacht even. Hoe weet je dat het alarmsysteem niet aan staat?’

‘Ik heb al door de raampjes naast de voordeur gekeken. Als er groen licht van het paneeltje komt, wil dat zeggen dat het alarm uit staat. De politie zal het beveiligingsbedrijf wel hebben gevraagd het alarm uit te zetten toen ze hier hun onderzoek kwamen doen. Ze vergeten bijna altijd te zeggen dat het weer aan moet.’

Er was een klik te horen en Mace draaide haar instrument om alsof het een sleutel was. ‘En we zijn binnen.’ Ze deden de deur achter zich dicht en Mace deed een kleine zaklantaarn met verstelbare straal aan. Ze maakte de straal breed en keek om zich heen.

‘Dit is een recreatieruimte met daar een bar,’ zei Roy. Hij wees rechts naar voren. ‘En achter die deur daar is een mediakamer.’

‘Niet gek.’

‘Als de politie alles al heeft doorzocht, wat zouden wij dan nog kunnen vinden?’

‘Dingen die ze over het hoofd hebben gezien.’

Ze gingen van kamer tot kamer. Een ervan was ingericht als werkkamer. Ze zagen een groot bureau, houten archiefkasten en ingebouwde boekenplanken, maar er stond geen computer.

‘Ik denk dat ze hier een laptop had,’ zei Roy. ‘Die zal de politie wel meegenomen hebben, in plaats van zo’n usb -stick te gebruiken waar jij het over had.’

Mace keek naar een stapel papieren die ze uit een archiefkast had gehaald. ‘Nemen alle advocaten bij Shilling zoveel werk mee naar huis?’

Roy scheen met de zaklantaarn over de papieren. ‘Dat lijken me papieren van een aandelenacquisitie die we vorige maand hebben gedaan. We vertegenwoordigden een oliemaatschappij in de Verenigde Arabische Emiraten, die een preferent minderheidsbelang heeft gekocht in een Canadees schalieolieveld. Dat ging via een gespecialiseerde makelaar in Londen, en er waren andere meeliftende kopers, met pakketfinanciering waarvan de waarborg gespreid was over een aantal schuldenplatforms in ongeveer tien landen, die ook een zelfstandig belang en een koop-verkoop-uitwijkoptie namen.’

‘Ik heb geen idee van wat je zei, maar ik word er wel opgewonden van.’

‘Had ik maar geweten dat daar niet meer voor nodig was dan dit.’

‘Over hoeveel hebben we het in termen van dollars?’

‘Iets meer dan een miljard dollar. In cash betaald.’

‘Een miljard in cash!’

‘Daardoor kon Diane zich dit huis veroorloven. Ze heeft waarschijnlijk in cash betaald.’

Er kwamen rimpels in Mace’ voorhoofd.

‘Wat denk je nu?’

‘Ik denk dat ik rechten had moeten studeren,’ gromde ze.

Terwijl Roy de werkkamer van Tolliver doorzocht, keek Mace systematisch in de slaapkamer, de logeerkamers, de badkamers en de garage. Ten slotte kwam ze in de keuken, die een kleine bakstenen haard met houten schoorsteenmantel had en doorliep tot in de smaakvol ingerichte eetkamer, waar in het midden een drie meter lange tafel van sloophout stond. Grote ramen boden uitzicht op de Potomac.

Mace keek in de kastjes, de koelkast, de oven en de vaatwasmachine. Ze opende potten en kookboeken en groef in bloempotten, voor het geval Tolliver zo’n minikluisje had gekocht dat eruitziet als iets alledaags. Ze bekeek alles wat de politie blijkbaar niet in zakjes had gedaan, van een etiket had voorzien en meegenomen. Roy kwam bij haar toen ze op een stoel zat en de vuilnis doornam.

‘Heb je bananenschillen met geheimschrift gevonden?’

‘Nee, maar wel een vleesverpakking, groenteafval en een schimmelig stuk brood. En ook een lege fles rode wijn.’

‘Dus dat was Dianes laatste maaltijd.’

‘Op een dag hebben we allemaal onze laatste.’

Mace waste haar handen in de spoelbak. ‘Iets bijzonders gevonden in haar dossiers?’

‘Nee.’

Mace liep door de keuken heen en weer en scheen met haar zaklantaarn op de muren, de vloer en het plafond. ‘Zie je al die glanzende oppervlakken?’

‘Vingerafdrukkenpoeder.’

‘Ja.’

Ze kwam bij de muur aan het eind van de keuken, draaide zich om en liep terug. Toen haar licht op het plafond viel, bleef ze staan. ‘Roy, pak eens een stoel voor me.’

Hij bracht haar de stoel en ze klom erop en ging op haar tenen staan. Ze scheen met de zaklantaarn om de rookdetector aan het plafond heen. Toen gaf ze hem de zaklantaarn. ‘Ga jij er ook eens op staan en vertel me dan wat je ziet.’

Hij ging op de stoel staan. ‘Krassen in de verf en een soort vuile vegen.’

‘Iemand heeft aan de rookdetector gezeten.’

‘Nou, dat doe je om de batterij te vervangen.’

‘En dit dan?’

Roy kwam van de stoel af en scheen met de zaklantaarn op de plaats die Mace op de vloer aanwees. Hij ging op zijn knieën zitten om het beter te kunnen zien. ‘Verfvlokken?’

‘Je zou denken dat ze in de stofzuiger waren verdwenen. Tenzij het na haar dood is gebeurd. Laat me die detector eens zien.’

Roy ging op de stoel staan, maakte de draden los en gaf haar het apparaatje.

Ze keerde het om. ‘Rookdetectors worden vaak door bewakingscamera’s vervangen.’

‘Camera’s? Bij Diane?’

‘Ze zaten in haar computer. Waarom zouden ze niet ook haar huis observeren?’

‘Waarom heeft de politie dat dan niet ontdekt?’

‘Waarschijnlijk hebben ze de camera weggehaald voordat de politie het huis doorzocht. Ik denk dat je morgen op kantoor nog maar eens goed moet gaan zoeken.’

‘Je gelooft echt dat het iets met Shilling te maken heeft?’ vroeg hij sceptisch.

‘Contracten van een miljard dollar? Bedrijven in het Midden-Oosten? Eh, ja.’

‘Het is nogal saai materiaal. Heel zakelijk.’

‘De zaken van de een zijn de apocalyps van de ander.’

‘Wat bedoel je daar nou weer mee?’

‘Doe me een lol en kijk daar wat rond. Kom, dan zet ik je bij je appartement af.’

Buiten stapten ze op de Ducati. Voordat Mace de motor startte, draaide ze zich om en keek hem aan. ‘Waarom heb je dat spelletje horse nou echt met opzet verloren?’

‘Waarom denk je?’ zei Roy zachtjes.

Mace merkte dat ze hem niet in de ogen kon kijken. Ze draaide zich langzaam weer naar voren, zette de motor aan, en daar vlogen ze weer over de weg.