8

Het had niet veel gescheeld. Charles had er precies op tijd aan gedacht dat hij Mungo beter niet kon vragen waarom hij op die bepaalde manier op de proef was gesteld, waarom hij als lokdier of prooi naar Peter Moran was gestuurd. Hij was per slot van rekening een moordenaar en als dusdanig strafbaar voor de wet. Dit was iets waar hij nooit met iemand over zou kunnen praten, zelfs niet zijdelings.

Hij kon er niet mee zitten. Daar zou hij wel mee kunnen leven. Hoogstwaarschijnlijk zou hij blijven dromen over Peter Moran, hoe die achterover van die trap sloeg; hij zou de misselijkmakende klap blijven horen, die bloederige mond telkens opnieuw open zien vallen - en met een gil wakker worden. Dan kwam zijn vader of moeder hoogst bezorgd naar zijn kamer gerend. Ze zeiden dat dit het begin van de puberteit was. Maar hij zou er hoe dan ook mee kunnen leven. Hij zou met alles kunnen leven nu hij gekregen had wat hij wilde: Charles Mabledene, alias Draak, directeur-generaal van Hoofdbureau Londen.

Dan zouden ze enkele veranderingen zien. Scrupules à la Mungo - die om onverklaarbare redenen enkel werden opgeschort in de zaak-Peter Moran - zouden geen plaats hebben onder de nieuwe leiding. Als je naging hoeveel je voor elkaar kon krijgen mét scrupules - al die informatie over bouwvergunningen, het aanrijdingsgeval van de familie Ralston, het terugkrijgen van bezittingen, de langs slinkse wegen verkregen uitnodigingen - wat zouden ze dan niet kunnen bereiken als die scrupules overboord werden gezet? Die onzin met codes moest ook weg. Dat had hij altijd vergezocht gevonden. Waar hadden ze allemaal telefoon voor? Het verbod op wat Mungo nogal naïef ‘oneerlijkheid’ noemde - dat was het eerste dat de laan uit zou gaan. Een soort mafia, Charles kwam tot de conclusie dat hij een soort mafia in zijn hoofd had, maar dan een die werd geleid door de crème de la crème van een opgroeiende generatie, de beste koppen van het land, een jeugdige kostschoolelite met aan het hoofd iemand die zijn eerste bloed had vergoten…

Een prachtige dag: drie minuten over één en vierentwintig graden Celsius. Charles stak Hillbury Place over en zette koers naar de kapsalon waar zijn moeder over een paar minuten haar middagpauze zou hebben. Over een paar minuten haar zoon op een middagmaal zou vergasten, verbeterde hij zichzelf. Hij duwde de deur open en toen ze het gesprek met een van haar klanten onderbrak om zich om te draaien, haalde hij glimlachend een handvol geschilderde eieren en een donzig blauw konijntje uit een van de haardrogers. Hij zou graag een vlucht duiven tevoorschijn getoverd hebben, maar die truc had hij nog niet onder de knie.