10

Toen John ging trouwen kocht hij maar één nieuw meubelstuk, een bed. Tot op dat moment had hij heel zijn leven in het negentig centimeter brede eenpersoonsbed in de kleinste van de drie slaapkamers geslapen. Zijn ouders hadden de grote slaapkamer vóór gehad en Cherry de grote slaapkamer achter. Toen ze stierf, of althans een paar maanden na haar dood, had hij naar die kamer kunnen verhuizen, maar dat was er nooit van gekomen. Er sliep nooit meer iemand in die kamer en langzamerhand werd het een soort heiligdom. John had het vermoeden dat zijn moeder er van tijd tot tijd ging zitten. Colin had een keer voorgesteld de kamer te verhuren, er was een heleboel vraag naar kamers, zei hij, maar dat vond John een godslasterlijk idee. Jennifer en hij zouden natuurlijk in de kamer van zijn ouders slapen, maar het idee om in hun bed te liggen leek hem absurd. Hij en Cherry waren in dat bed geboren en er ongetwijfeld ook in verwekt. Zijn bruid en hij konden daar niet slapen. Zonder Jennifer te raadplegen kocht hij een groot tweepersoonsbed, een ‘Queensize’ bed had de verkoper gezegd. Als hij er nu alleen in lag, leek het hem gigantisch.

John hield zichzelf voor dat hij te veel respect had voor Jennifer om te proberen met haar naar bed te gaan voordat ze getrouwd waren. Maar wat hij verder ook voor fouten had, hij probeerde in elk geval eerlijk te zijn, en diep in zijn hart wist hij dat het gevoel dat hem weerhield geen respect was - wat dat woord ook echt betekende - maar angst. Hij was zevenendertig en hij was nog nooit met een vrouw naar bed geweest, hij was nog maagd. Hij had het idee dat dit helemaal niet zo uitzonderlijk was. Het zou hem niet hebben verbaasd als Colin er hetzelfde voorstond, toen en nu nog. Als je geen meisje had rond je zestiende of zeventiende, miste je op de een of andere manier de boot en als je je dan niet verloofde en trouwde, kon je het wel schudden. Er was geen gelegenheid om iemand te leren kennen, vooral niet in een stad als deze en als je bij je ouders woonde. Stel je voor, zei hij tegen zichzelf, dat hij een meisje had leren kennen en ze met elkaar naar bed wilden gaan en zij woonde ook thuis, wat hadden ze dan moeten doen? Hij had geen auto, kon zich geen hotel veroorloven en het buiten doen zou hem te ver zijn gegaan. Maar hij scheen gewoon nooit meisjes tegen te komen. Na Cherry’s dood gebeurden er geen vrolijke, geen normale dingen meer in hun huis. Ze waren verpletterd en verstijfd en ontmoedigd en voelden de behoefte om bij elkaar te kruipen in hun huis, niet om het persoonlijke verdriet met elkaar te delen, maar om er ieder op zijn eigen manier mee te leren leven.

Voor zichzelf gaf hij ruiterlijk toe dat hij niet durfde proberen met een vrouw naar bed te gaan. Hoe deed je dat? Hoe legde je dat aan? Hoe kon je weten of je het goed deed? Hij kon zich geen voorstelling maken van de eerste stap. Ja, de kus, dat ging nog. Hij had Jennifer inmiddels al een heleboel keren gekust. Maar hoe nam je de volgende stap? En wat wás de volgende stap? Haar borsten, stond er in de boeken. Verlegen en beschroomd schrok hij terug van die gedachte. Hoe kon je de borsten van een meisje vastpakken en ze betasten? Met welk recht? Ze was geen maagd meer, dat wist hij. Ze had met Peter Moran samengewoond. Dus ze wist waarschijnlijk wel wat haar toekwam, ze wist wat mannen die echte minnaars waren deden…

Toen het nieuwe bed werd bezorgd, verhuisde hij het oude, dat van zijn ouders, naar Cherry’s kamer, naast haar eenpersoons divanbed. Cherry was onschuldig, een bescheiden, zedig meisje. Hij had altijd gedacht dat dat kwam doordat ze zo lelijk was, tot hij haar samen met Mark Simms had gezien en zag hoe Mark naar haar keek, met hartstocht, met liefde. Toen wist hij dat ze zuiver was van nature of daar bewust voor had gekozen. Op een dag zei ze tegen haar moeder dat zij en Mark van plan waren hun geld op te sparen en niet op huwelijksreis zouden gaan. Vakanties in het buitenland konden wachten tot later, tot hun huis op orde was. En hun moeder had gezegd dat het dan misschien te laat zou zijn, dat ze later misschien andere dingen aan haar hoofd zou hebben, en hoewel hij meteen had begrepen waar ze op doelde, namelijk kinderen, had Cherry dat helemaal niet in de gaten gehad. Er volgde tekst en uitleg en Cherry maakte de indruk behoorlijk geschokt te zijn, beledigd zelfs, iets wat bij haar een hoge uitzondering was, en hun moeder had gezegd - heel praktisch, vond John - dat ze zeker kinderen zou krijgen als ze er niet voor zorgde dat ze ze niet kreeg. Daarop was hij met een smoesje de kamer uitgelopen, niet zozeer omdat hij zich opgelaten voelde, maar omdat hij zich bewust was van de krenking van Cherry’s zedigheid. Toch was het vreemd dat hij al die tijd iets had gevoeld van Cherry’s onuitgesproken woede en iets ongeduldigs of zelfs spottends in haar manier van praten.

Misschien had hun gezin iets, had elk individueel lid ervan iets wat hen deed terugdeinzen voor seks. Jennifer was zo aardig voor hem geweest, zo goed. Toen ze eenmaal begreep wat het probleem was, wat eraan schortte, was ze geduldig en lief geweest en samen hadden ze… hij duwde de herinnering hieraan over een plank in zijn geheugen tot ze er aan de andere kant afviel. Afgelopen, uit! Hij draaide zich om in zijn lege ‘Queensize’ bed, probeerde de slaap te vatten, maar hij was niet ongelukkig, hij was vol hoop.

Het was mogelijk, nee, zelfs waarschijnlijk dat ze hier zaterdagavond weer terug zou zijn. Die angsten waren inmiddels verleden tijd. Dank zij haar zou hij deskundig zijn, van wanten weten. Bij deze gedachte strekte zijn penis zich in de broekspijp van zijn pyjama, werd hard. Niet voor de eerste keer dacht hij: waarom moet dit zo geregeld zijn, op zo’n gênante, beschamende manier, door God of wat dan ook? Waarom kon het niet allemaal worden gedaan met lippen en handen of zelfs met gedachten?

Of zoals bloemen het deden, of vissen. Nog niet zo lang geleden, een paar maanden maar, had hij ontdekt hoe vissen zich voortplanten: de mannetjes laten spermatozoa los in het water waarin de vruchtbare wijfjes rondzwemmen. Toen hij een keer bij wijze van experiment galiameloenen in het tuincentrum wilde kweken had hij de vrouwelijke bloemen bevrucht met een bakborsteltje - schoon, hygiënisch, verfijnd!

John wist heel goed hoe geremd hij was. Hij verlangde naar een volmaakte hij in een volmaakte wereld waarin hij niet beschaamd of verlegen of gegeneerd zou zijn en hij wist ook dat hij een kans had die samen met Jennifer te vinden. Hij legde zijn hand op zijn stijve penis, maar in tegenstelling tot wat er had moeten gebeuren schrompelde die in elkaar bij zijn aanraking. Hij draaide zijn gezicht in het kussen, zijn armen over elkaar gekruist, op elke schouder een hand, en voelde zich als een kind dat wacht op zijn moeder die hem welterusten zal komen wensen.