62

‘Mevrouw Armstrong?’ zei Paterson beleefd. ‘U hebt deze zomer een aantal gesprekken met uw grootmoeder gehad, nietwaar?’

Mikki keek haar vader aan, maar de advocaat ging een stap opzij om haar het zicht op Jack te belemmeren. ‘U moet mijn vragen naar waarheid beantwoorden en niet naar uw vader kijken om instructie van hem te krijgen.’

Mikki haalde diep adem. ‘Ja, ik heb met oma gesproken.’

‘En wat hebt u haar verteld over uw vaders... eh... daden tijdens de zomer?’

‘Ik begrijp de vraag niet.’

‘Goed. Ik bedoel met betrekking tot bijvoorbeeld de vuurtoren.’

‘Vuurtoren?’ zei de rechter.

Paterson keek hem aan. ‘Blijkbaar was dat de lievelingsplek van meneer Armstrongs overleden vrouw toen ze een kind was. Hij bracht daar de meeste avonden door.’

Jenna stond op. ‘Ik maak bezwaar. Meneer Paterson is niet beëdigd als getuige, edelachtbare. Hij is niet persoonlijk op de hoogte van de situatie.’

‘Goed,’ zei Grubbs. ‘Toegewezen.’

Paterson keek Mikki aan. ‘Uw verklaringen over de vuurtoren? Wilt u het hof daarover vertellen?’

Mikki schoof nerveus heen en weer. ‘Ik heb alleen tegen haar gezegd dat mijn vader aan de vuurtoren werkte. Dat is alles. Het stelde niets voor.’

‘Werkte hij daar tot laat op de avond?’

‘Ja.’

‘Met meneer Duvall?’

‘Ja.’

‘En liet hij zijn drie kinderen dan alleen in huis?’

Mikki werd rood. ‘Ik ben géén kind. Ik ben zestien.’

‘Goed, liet hij u en uw jongere broers alleen in het huis achter?’

‘Oké, soms, maar er is nooit iets gebeurd.’

‘Integendeel. Hebt u niet minstens drie keer aan uw grootmoeder verteld dat uw jongere broer, Jack junior, uit bed kwam en één keer van de trap is gevallen?’

Jack keek geschokt. Hij staarde naar Mikki. Ze slikte. ‘Maar er mankeerde hem niets. Hij had alleen een blauwe plek op zijn rug.’

‘En bij een andere gelegenheid liep Jack junior het huis uit en kon u hem minstens een uur niet vinden? En toen bleek hij over straat te lopen?’

Jack liet zich perplex in zijn stoel zakken.

‘Ja, maar er mankeerde hem niets.’

‘En hebt u uw vader over die incidenten verteld?’

‘Nee.’

‘Waarom niet?’

‘Ik... ik wilde niet dat hij zich kwaad maakte.’

‘Maakt hij zich vaak kwaad?’

‘Eh, nee. Nee, hij maakt zich niet vaak kwaad.’

‘Hebt u ook aan uw grootmoeder verteld dat uw vader geobsedeerd werd door het huis en de vuurtoren omdat uw overleden moeder daar zo graag kwam en hij op de een of andere manier contact met haar zocht?’

Mikki werd donkerrood en haalde vlug adem. De tranen liepen uit haar ogen. ‘Ik was kwaad op hem; daarom zei ik die dingen.’

‘Dus het was niet waar? Vergeet niet dat u onder ede staat.’

Jenna stond op. ‘Edelachtbare, meneer Paterson intimideert de getuige. Ik verzoek om een pauze, zodat de getuige kan kalmeren.’

Grubbs keek Mikki aan. ‘Gaat het weer?’

Mikki haalde diep adem, veegde haar ogen af en knikte. ‘Ja.’

‘Gaat u verder.’

Paterson vroeg: ‘En hebt u uw grootmoeder verteld dat uw vader niet wist hoe hij een gezin moest leiden en dat hij zich niets aan u en uw broers gelegen liet liggen?’

Jack sloeg zijn ogen neer.

De tranen sprongen Mikki weer in de ogen. ‘Dat was voordat hij veranderde.’

‘Veranderde?’

Opgewonden als ze nu was, praatte Mikki te snel. ‘Ja, ik bedoel dat hij eerder zo was. Nee, niet slecht. Hij hield van ons. Ik bedoel, hij hóúdt van ons. Hij zorgt goed voor ons.’

‘Maar hebt u niet tegen uw grootmoeder gezegd dat u zich zorgen maakte over de geestestoestand van uw vader?’

Zachtjes zei Mikki: ‘Nee, ik kan me niet herinneren dat ik dat heb gezegd.’

‘Dus u hebt nooit meegemaakt dat uw vader zich irrationeel gedroeg of zelfs een woedeaanval kreeg?’

‘Nee, nooit.’

Paterson wendde zich tot de man in het pak die naast Bonnie zat. ‘Meneer Drake, wilt u zo goed zijn?’ De man stond op en duwde een tv op een verrijdbaar plateau naar voren. Hij schoof een dvd in een speler onder de tv.

Paterson zei tegen de rechter: ‘Edelachtbare, meneer Drake is een bevoegd privédetective. Hij is door mevrouw O’Toole in de arm genomen om op de kinderen Armstrong te letten. De volgende videobeelden behoren tot de resultaten van zijn werkzaamheden.’

Het tv-scherm kwam tot leven, en ze zagen allemaal hoe Jack met de kist uit de vuurtoren kwam rennen. Hij gooide hem op de rotsen en rende toen over het strand, draaiend en kronkelend alsof hij een krankzinnige was die een woedeaanval kreeg. Toen liet hij zich in het zand vallen en huilde. Vervolgens was te zien hoe Mikki naar haar vader toe liep.

Op een teken van Paterson werd de dvd stopgezet. Hij keek Mikki weer aan.

‘U hebt uw vader die avond uiteraard gezien?’

Mikki knikte.

‘En u zou dat gedrag niet irrationeel en zelfs geen woedeaanval noemen?’

‘Hij was van streek, maar het gaat nu beter met hem.’

‘Dus naar uw mening was hij... ziek?’

‘Nee, dat bedoelde ik niet.’ Ze stond op. ‘U legt me woorden in de mond,’ riep ze uit.

Grubbs zei: ‘Jongedame, ik begrijp dat dit veel spanningen bij u oproept, maar wilt u uw emoties in toom houden? Dit is een rechtszaal.’

Mikki snoof even en liet zich weer in haar stoel zakken.

‘Als uw vader weer ziek zou worden terwijl u bij hem woont, wie zou er dan voor het gezin zorgen?’

‘Ik.’

Paterson glimlachte. ‘U mag dan geen kind zijn, maar u bent voor de wet niet oud genoeg om zelfstandig met uw broers door het leven te gaan.’

Mikki keek woedend. ‘En Sammy. Hij is de beste vriend van mijn vader.’

‘O, meneer Duvall. Ja.’ Paterson keek in zijn notities. ‘Wist u dat meneer Duvall na zijn terugkeer uit Vietnam in psychiatrische behandeling is geweest en dat hij ook twee keer een bekeuring heeft gehad wegens rijden onder invloed?’

Sammy sprong uit zijn stoel. ‘Mijn hele eenheid moest verdomme naar de psychiater, omdat we twee keer in Vietnam waren geweest en gruwelijke dingen hadden gezien die jij nooit zult zien, gladjanus. En dat rijden onder invloed was meer dan dertig jaar geleden. Daarna nooit meer.’

De rechter sloeg met zijn hamer. ‘Nog één zo’n uitbarsting, meneer, en u wordt uit de zaal verwijderd.’

Paterson keek Mikki weer aan. ‘Dus meneer Duvall zou op u passen?’

‘Ja,’ zei Mikki koppig.

Hij wendde zich weer tot Drake en knikte. Het tv-scherm kwam tot leven. Ze zagen eerst hoe Sammy te hard en zonder helm met zijn Harley reed. In de tweede scène lag Sammy op het strand te slapen terwijl er een paar lege bierblikjes naast hem lagen en Jackie en Cory erg dicht bij het water speelden.

‘Nogal een verantwoordelijke verzorger,’ merkte Paterson droogjes op. ‘Nou, mevrouw Armstrong, kunt u ons vertellen wat de dood van uw moeder volgens u met uw vader heeft gedaan?’

Jenna sprong overeind. ‘Relevantie?’

‘We proberen vast te stellen in welke omgeving de kinderen leven, edelachtbare. De geestestoestand van de overgebleven ouder is bijzonder relevant.’

‘Gaat uw gang.’

‘Mevrouw Armstrong, wilt u de vraag beantwoorden?’

‘Hij was diep getroffen. Wij allemaal.’

‘Is hij nog steeds diep getroffen?’

‘Wat bedoelt u?’

‘Uw vader is betrokken geweest bij twee vechtpartijen en gearresteerd voor mishandeling, iets waardoor hij in de gevangenis kan komen. U hebt op de videobeelden gezien dat hij met dingen gooide en razend van woede in het rond sprong, en dat uw twee broertjes onder de hoede van meneer Duvall werden achtergelaten terwijl die blijkbaar dronken was of lag te slapen. U hebt verklaard dat hij zijn drie kinderen verwaarloosde om aan een vuurtoren te gaan werken, met als gevolg dat uw jongere broertje letsel opliep. Vindt u dat de daden van een rationeel denkende persoon?’

‘Maar ik heb u al gezegd dat het nu beter met hem gaat.’

‘Dus op een gegeven moment was hij er slechter aan toe?’

‘Zeg, ik weet niet wat u probeert te doen, maar mijn vader is niet gek, oké? Dat is hij niet.’

‘Maar u bent niet gekwalificeerd om dat te beoordelen. Het is aan deze rechtbank om uit te maken of uw vader geschikt is om de voogdij over zijn kinderen te hebben.’

Mikki stond weer op. De tranen liepen over haar gezicht. ‘Mijn vader is niet gek. Hij houdt van ons. Hij is een geweldige vader.’

Paterson keek haar met een zwak glimlachje aan. ‘U houdt vast wel van uw vader.’

‘Jazeker,’ zei Mikki fel.

‘En u zou alles zeggen om hem te beschermen.’

‘Ja, dat zou ik. Ik...’ Mikki zag haar fout te laat in.

‘Geen vragen meer.’

Toen Paterson wegliep, keek Mikki haar vader aan. ‘Het spijt me, pa. Het spijt me heel erg.’

‘Het geeft niet, schatje,’ zei Jack. Toen Jenna opstond om Mikki te ondervragen, legde Jack zijn hand op haar arm en schudde zijn hoofd. ‘Nee, Jenna, ze heeft al genoeg ondergaan.’

‘Maar Jack...’

‘Genoeg,’ zei Jack op besliste toon.

Jenna keek de rechter aan. ‘Geen vragen,’ zei ze met tegenzin.

Grubbs keek Paterson aan. ‘Nog meer getuigen?’

‘Nog één, edelachtbare, voordat we klaar zijn met onze bewijsvoering.’ Paterson wendde zich tot de tafel waaraan Jenna zat. ‘We roepen Jack Armstrong op.’