26

Mikki had erop gestaan met Jack mee te gaan naar het huis van de Fontaines, en Sammy bleef achter om op de jongens te passen. Ze reden er in Jacks pick-up heen.

Jenna liet hen binnen. Het was een oud maar goed onderhouden huis, en het interieur was verrassend. Het ademde niet de atmosfeer van een strandhuis, maar was in zuidwestelijke stijl ingericht, met zwaar, donker en blijkbaar met de hand gemaakt meubilair. De structuurwanden waren zalmroze en donkeroranje geverfd, er hingen olieverfschilderijen van besneeuwde bergen en lege woestijnen, en op de vloer lagen felgekleurde kleedjes met geometrische patronen.

Jenna ging tegenover hem zitten. Jack liet zijn blik over haar heen glijden en wendde toen zijn ogen af. Ze droeg een strakke witte broek en een lichtblauwe pullover, en haar voeten waren bloot.

‘Mooi huis,’ zei Jack.

‘Dank je. We wilden ons hier thuis voelen.’

‘Waar is dat?’ vroeg Mikki terwijl ze om zich heen keek. ‘Arizona? Daar ben ik kortgeleden geweest.’

Jenna lachte. ‘Ik ben nog nooit in Arizona geweest, en ook niet in de rest van het zuidwesten trouwens. Daarom heb ik het huis zo ingericht. Waarschijnlijk kom ik er nooit dichterbij, en ik hou van deze stijl, deze sfeer. We komen oorspronkelijk uit Virginia. Ik heb daar op school gezeten en rechten gestudeerd. Maar uiteindelijk ben ik in Washington terechtgekomen.’

‘Je ziet er nogal jong uit om een tienerzoon te hebben,’ zei Mikki.

‘Mik!’ begon haar vader kwaad, maar Jenna lachte.

‘Ik zal dat maar als een groot compliment opvatten. De waarheid is dat ik Liam kreeg toen ik nog op de middelbare school zat.’ Ze perste haar lippen even op elkaar, maar glimlachte toen. ‘Liam was het beste wat uit dat huwelijk is voortgekomen.’

‘Hoe ben je hier terechtgekomen?’ vroeg Jack.

‘Ik kreeg genoeg van de rat race in Washington. Ik verdiende goed en heb mijn geld goed belegd. Op een zomer gingen we naar Charleston. We maakten een ritje, kwamen in Channing terecht, en ik werd er meteen verliefd op.’ Ze keek Jack nadrukkelijk aan. ‘Toen ik met Charles Pinckney praatte, vertelde hij me dat zijn zuster jou het Palace had nagelaten. Het is een prachtig oud huis. Ik ben nooit binnen geweest, maar ik heb die vuurtoren altijd erg mooi gevonden.’

‘Ja, die is wel cool,’ zei Mikki met een blik op haar vader.

‘Mijn vrouw is in dat huis opgegroeid,’ zei Jack.

‘Dat heeft Charles me ook verteld.’ Ze zweeg even en voegde er ernstig aan toe: ‘Je hebt een groot verlies geleden. Dat vind ik heel erg.’

‘Dank je,’ zei Jack zachtjes.

Jenna stond op en werd weer opgewekt. ‘Nou, willen jullie de kamer van de gekke musicus zien?’

Mikki sprong overeind. ‘Absoluut.’

De kamer was ingericht als opnamestudio, zag Mikki meteen, zij het met een klein budget. Als expert zag ze dat het soundboard, de mixapparatuur, de microfoons en dergelijke oud waren. Liam had moeten improviseren. Dat wist ze omdat zij en haar band precies hetzelfde hadden gedaan. Nieuwe apparatuur was veel te duur voor hen. Tegen een van de muren stond een pianokeyboard; een basgitaar stond in een standaard in een hoek. Aan muurhaken hingen een banjo en een viool.

Maar bladmuziek was er niet. Er waren geen songbooks.

‘Waar is Liam?’ vroeg Mikki. ‘Je zei toch dat hij er ook zou zijn?’

‘Hij is onderweg. Hij was de voorraden aan het nalopen in het restaurant. In welke klas zit jij volgend jaar, de vijfde?’

‘Ja.’

‘Liam ook. Hij gaat naar de Channing High School. De enige middelbare school hier.’

‘Het is een grote jongen,’ zei Jack. ‘Doet hij aan sport?’

Jenna glimlachte en schudde haar hoofd. ‘Hij is goed in sport, maar dit...’ Ze wees naar de kamer. ‘Dit is zijn grote liefde.’

Mikki liep naar de basgitaar. ‘Zou hij het erg vinden?’

‘Ga je gang.’

Mikki hing de gitaar om, zette haar vingers erop en begon te spelen.

‘Hé,’ zei Jenna. ‘Dat is heel goed.’

Mikki wilde de gitaar afdoen, maar een stem zei: ‘Speel die laatste twee akkoorden nog eens.’

Ze draaiden zich allemaal om en zagen Liam in de deuropening staan. Hij droeg een bril met metalen montuur en een T-shirt met red de planeet want ik leef hier nog.

‘Liam, ik hoorde je niet binnenkomen,’ zei zijn moeder. ‘Is alles in orde in de Little Bit?’

‘Een plaats voor alles, en alles op zijn plaats.’ Hij keek Mikki weer aan. ‘Nou, speel die laatste twee akkoorden nog eens.’

Verrast, maar blij met zijn verzoek, deed ze het. Het geluid trilde weer door de kamer.

Hij liep naar haar toe en legde haar wijsvinger op een iets andere plaats op de gitaarhals. ‘Probeer dat eens; dat geeft het geluid meer diepte,’ zei hij.

Haar grijns verdween, en ze kreeg een kleur van woede. ‘Ik weet waar ik mijn vingers moet zetten. Ik speel al vanaf mijn achtste.’

Blijkbaar werd hij niet uit het veld geslagen door haar vijandigheid. ‘Nou, laat me het nu eens horen.’

‘Als jij dat wilt.’ Ze keek naar de nieuwe positie van haar wijsvinger en speelde het akkoord. Toen keek ze verbaasd. Het geluid klonk veel beter. Ze keek hem met nieuw respect aan. ‘Hoe ben je daar achter gekomen?’

Hij hield zijn hand omhoog. Zijn vingers waren verbazingwekkend lang en er zat eelt op de toppen. ‘Anatomisch.’

‘Wat?’

‘De vingertop heeft verschillende drukpunten op het oppervlak. Wanneer je eenmaal begrijpt waar die punten zijn en je vingers daarop neerzet, wordt er meer kracht op de snaren uitgeoefend. Je krijgt een voller geluid omdat er minder trilling van de hals komt.’

‘Heb je dat zelf uitgedacht?’

‘Nee. Zo slim ben ik niet. Ik heb erover gelezen in een artikel in Rolling Stone,’ zei hij. ‘Hoe heet je?’

‘Mikki Armstrong. Dat is mijn vader.’

Jack en Liam gaven elkaar een hand.

‘Meneer Armstrong komt kijken of hij mijn gehoorvermogen kan redden,’ zei Jenna.

‘Noem me maar Jack,’ zei Jack.

Liam grijnsde. ‘Denk je dat je ma kunt helpen? Ik wil niet dat ze doof wordt door mij. Aan de andere kant zou dat misschien ook zijn voordelen hebben.’

Jenna gaf hem een tikje op zijn arm. ‘Kijk maar uit, anders leg ik je op jouw leeftijd nog over mijn knie.’

Jack liep de kamer door en klopte hier en daar op de muren. ‘Gipsplaat op latten van vijf bij tien op standaardbreedte.’ Hij reikte omhoog en tikte hier en daar tegen het lage plafond. ‘Hier ook. Ja, ik kan dat wel doen, als de doe-het-zelfzaak alles heeft wat ik nodig heb.’

Jenna was onder de indruk. ‘Wanneer kun je beginnen?’

‘Zodra ik materialen heb. Ik zal een offerte voor je maken, dan weet je hoe groot de aanslag op je portemonnee zal zijn.’

Mikki gooide eruit: ‘Mijn vader is heel erg goed in die dingen. Hij kan alles bouwen.’

Jenna glimlachte. ‘Dat geloof ik graag.’

Mikki keek de kamer door. ‘Liam, waar is je bladmuziek?’

Hij tikte tegen zijn hoofd. ‘Hierbinnen.’

‘Maar nieuwe stukken dan? Je hebt toch bladmuziek nodig om die te leren spelen?’

‘Ik kan geen noten lezen. Ik speel op mijn gehoor.’

‘Neem je me in de maling?’

Hij grijnsde. ‘Wil je de proef op de som nemen?’

Ze keek naar de basgitaar die ze nog in haar handen had. Toen ze zag wat het was, riep ze uit: ‘Dit is een Gibson EB-3 uit eind jaren zestig. Jack Bruce van Cream speelde op zo’n gitaar. Het is een klassieker. Hoe ben je eraan gekomen?’

‘Via eBay. Ik heb er twee zomers voor gespaard en ik kreeg hem voordelig. De kast is zo glad, en het geluid is zo zuiver. Het is het beste viersnareninstrument dat ooit is gemaakt, denk ik.’

Jenna keek Jack aan. ‘Ik weet niet hoe het met jou is, maar ik spreek die taal niet. Wil je koffie terwijl onze kinderen over muziek praten?’

Jack aarzelde, maar na een smekende blik van Mikki zei hij: ‘Goed.’

Toen ze weg waren, zei Mikki: ‘Oké, dus je speelt op je gehoor. Dan is dit je test.’ Ze speelde een minuutlang een stukje van een nummer dat ze kort daarvoor had geschreven. Toen gaf ze hem de Gibson.

‘Oké, probeer het maar.’

Hij hing de basgitaar om, zette zijn vingers op de hals en speelde haar nummer noot voor noot na.

Mikki riep uit: ‘Je bent net Mozart, maar dan op percussie en bas. Ooit in een band gespeeld?’

Hij trok een smalend gezicht. ‘Er zijn geen bands in Channing.’

‘Wie zijn je favorieten?’

‘Hendrix, ac/dc, Zeppelin, Plant, Aerosmith, om er maar een paar te noemen.’

‘Allemachtig, dat is zo ongeveer mijn top 5 aller tijden.’

Liam pakte zijn drumsticks op. ‘Zullen we een paar nummertjes spelen?’

Ze hing de basgitaar weer om. ‘Ja. Ik wil erg graag met mijn nieuwe drukpunten oefenen.’