25

Er waren dagen van keihard werken voor nodig om het huis grondig schoon te maken, en alle kinderen werkten mee, al deed Mikki het met tegenzin en klaagde ze volop. ‘Gaat dat de hele zomer zo door?’ zei ze tegen haar vader terwijl ze de gootstenen in de keuken aan het boenen was. ‘De hele zomer dwangarbeid?’

‘Als je dit zwaar vindt, moet je eens in het leger gaan. Daar moet je de vloer schoonmaken met een tandenborstel, en als je daar twaalf uur mee bezig bent geweest en eindelijk klaar bent, zeggen ze dat het nog een keer moet,’ zei Jack, die een lading rommel wegbracht. Ze keek hem met een duistere blik na.

Vervolgens gingen ze de buitenkant te lijf. Ze haalden het onkruid uit de bloembedden, snoeiden struiken, verwijderden dode planten en ander gebladerte en boenden de terrassen en buitenmeubelen. De rest van het terrein ging hun capaciteiten – en Jacks portemonnee – te boven.

Met veel getrek en gevloek kregen Jack en Sammy eindelijk de deur van de vuurtoren open. Toen Jack het halletje binnenstapte, zweefden het stof en de losgeraakte spinnenwebben door de lucht. Hij hoestte en keek om zich heen.

De gammele trap zag eruit alsof hij elk moment kon bezwijken. Jack keek in een paar van de kisten die tegen de muur stonden. Daar zat voor het grootste deel rommel in, al vond hij ook een paar kleine roze sportschoenen met op de zijkant de verbleekte naam ‘Lizzie’, die met een markeerstift was aangebracht. Hij hield ze eerbiedig omhoog en stelde zich voor hoe zijn vrouw als klein meisje met die schoenen had rondgestapt op het strand. Hij keek in een paar andere kisten en vond nog een paar interessante voorwerpen. Hij nam ze mee naar het huis.

Die middag gingen ze met z’n allen naar het strand om te lunchen in de zon en de wind. Na het eten keek Jack Mikki grijnzend aan en zei: ‘Ik wil je iets laten zien.’

‘Wat dan?’

‘Sta eens op.’

Ze deed het.

‘Oké, pak me vast.’

‘Wat?’

‘Kom nou maar naar me toe en pak me vast.’

Mikki keek de anderen gegeneerd aan. ‘Pa, wat doe je?’

‘Pak me nou maar vast.’

‘Goed.’ Ze kwam vlug naar voren en pakte hem vast, of probeerde dat. Het volgende moment lag ze met haar gezicht in het zand.

Ze bleef daar even verbaasd liggen, rolde zich toen om en keek kwaad naar hem op. ‘Goh, pa, bedankt. Dat was een fantastische afsluiting van een strandpicknick.’

Hij hielp haar overeind. ‘We doen het nog een keer, en dan laat ik je precies zien wat ik deed.’

‘Waarom?’ vroeg ze. ‘Is het Schop-je-Dochter-dag en is iemand vergeten me dat te vertellen?’

Sammy zei: ‘Hij wil je een beetje zelfverdediging leren, Mik.’

Mikki keek op naar haar vader. Hij zei: ‘Dan kun je jezelf verdedigen in bepaalde situaties. Zonder mijn hulp,’ voegde hij eraan toe.

‘O,’ zei ze. Het begon haar te dagen.

Ze namen de handgrepen nog een stuk of tien keer door, totdat Mikki eerst haar vader, toen Sammy en zelfs Cory in het zand had geworpen. Jackie smeekte tot ze het ook met hem deed en huilde toen hij zand in zijn ogen kreeg.

‘Hallo!’

Ze draaiden zich om en zagen Jenna Fontaine over het zand lopen. Ze droeg shorts, een mouwloos topje en een zonnehoed met brede rand. Ze zwaaide en hield een picknickmand omhoog. ‘Ik heb wat dingen uit de cafetaria voor jullie meegebracht.’

Jack kwam naar voren. ‘Dat hoefde je niet te doen.’

‘Ik doe het graag. Ik weet hoe het is om in een nieuw huis aan te komen.’ Ze liet hem zien wat er in de mand lag, en toen stelde Jack haar voor aan Cory, Sammy en Jackie. Zijn jongste zoon verstopte zich achter zijn vader. Ze glimlachte en hurkte neer. ‘Hé, hallo, kleine man. Je lijkt precies op je papa.’

‘Papa,’ zei Jackie verlegen, en hij verborg zijn gezicht.

Mikki vroeg: ‘Waar woon je, Jenna?’

Jenna wees naar het zuiden. ‘Een kleine kilometer die kant op. Wij hebben ook een rotsige kaap. Dus als je op de rotsen stuit, is ons huis dat met de blauwe shingles en het trillende dak.’

‘Het trillende dak?’ vroeg Mikki nieuwsgierig.

Jenna keek Jack aan. ‘Dat is ook een reden waarom ik kom. Charles Pinckney zei dat je goed was in het bouwen van dingen. Hij heeft me ook verteld dat jullie hier zaten. En ik heb ook een geluiddichte kamer voor de muziekstudio van mijn zoon nodig, anders vermoord ik hem nog eens of kunnen ze me in een gekkenhuis stoppen.’

‘Heeft hij een muziekstudio?’ riep Mikki uit.

‘Nou, zo noemt hij het. De meeste apparatuur is tweedehands, maar hij heeft veel spullen. Ik begrijp niet veel van wat hij doet, maar ik weet wel dat mijn oren er kapot aan gaan.’ Ze keek Jack weer aan. ‘Wil je langskomen om een offerte op te stellen?’

Jack keek even onzeker en zei toen: ‘Ja, dat wil ik best.’

‘Kom je morgenavond? Dan is Liam er ook. Hij kan je ongeveer vertellen wat hij nodig heeft.’

‘Het kan best duur worden,’ zei Jack, ‘maar we hebben wel vaker kamers geluiddicht gemaakt. Je zult merken dat het veel verschil maakt.’

‘Ik denk dat het redden van mijn gehoor en mijn geestelijke gezondheid elke prijs waard is. Zullen we zeggen, om acht uur?’

‘Dat is goed,’ zei Jack.

Jenna gaf hun haar adres, zwaaide en liep weg.

Jack keek haar na. Toen hij zich weer omdraaide, zag hij Mikki en Sammy naar hem kijken. Jack zei nerveus: ‘Eh, ik heb dingen te doen.’

Hij gaf de picknickmand aan Mikki en sjokte naar het Palace terug.

Sammy keek Mikki aan. ‘Gaat het wel goed met hem?’

Mikki keek in Jenna’s richting en keek toen op naar haar vader, die op dat moment het huis binnenging. ‘Ik weet het niet,’ zei ze.

Jack viel die avond in slaap met de kleine roze sportschoentjes tegen zijn borst.