28

De volgende morgen werd Mikki wakker in haar zolderkamer. Ze rekte zich uit, gaapte, ging rechtop zitten en trok haar kussens om zich heen. Toen stond ze op, pakte haar gitaar op en speelde een nieuw nummer waaraan ze had gewerkt. Ze gebruikte de nieuwe techniek die Liam haar had geleerd. De lange vingers van haar linkerhand gleden moeiteloos over de hals van het instrument, terwijl haar rechterhand aan het strummen was. Ze legde de gitaar neer, liep naar haar bureau, pakte een paar lege muziekbladen en zette er noten op, en ook alvast wat stukjes tekst. Toen begon ze te zingen terwijl ze op de gitaar speelde.

Even later klopte er iemand op haar deur.

Geschrokken hield ze op met zingen en zei: ‘Ja?’

‘Ben je aangekleed?’ riep Jack door de deur.

‘Ja.’

Hij maakte de deur open en kwam binnen. In zijn handen had hij een dienblad met ontbijt. Bacon, eieren, een Engelse muffin besmeerd met Nutella en een glas melk. Hij zette het voor haar neer. Mikki legde de gitaar weg.

‘Hoe wist je dat ik van Nutella hou?’

‘Ik heb wat ouderwets detectivewerk gedaan.’ Hij trok een gammele stoel met hoge rug naar het bed toe.

‘Wat?’

‘Oké, ik heb in Cleveland weleens in je kamer gekeken. Eet het maar op voor het koud wordt.’

Mikki begon te eten. ‘Waar is iedereen?’ vroeg ze.

‘Die slapen nog. Het is nog vroeg. Heb je gisteravond plezier gehad met Liam?’

Mikki slikte een stuk bacon in en riep uit: ‘God, pa, hij is geweldig. Wat hij me met mijn vingers liet zien, die drukpunten? Dat werkt! We hebben een paar nummers met elkaar gespeeld, en hij houdt van dezelfde bands als ik, en hij is grappig, en...’

‘Dus het antwoord is ja?’

‘Wat?’

‘Je hebt gisteravond plezier gehad?’

Ze grijnsde schaapachtig. ‘Ja. Hoe ging het met Jenna?’

‘Ik heb gezegd dat ik de verbouwing zou doen. Ze heeft me een cheque gegeven om te beginnen. Sammy en ik halen vandaag de materialen op, en dan zien we wel verder.’

‘Ze is erg cool, vind je niet?’

‘Ze is erg aardig.’ Jack haalde iets uit zijn zak en gaf het aan haar. ‘Dit heb ik vanmorgen in een kist in de vuurtoren gevonden.’

‘De vuurtoren? Ben je daar zo vroeg op de ochtend al geweest?’

‘Kijk eens naar de foto.’

Mikki hield hem stevig bij de randen vast en fronste haar wenkbrauwen. ‘Is dat mama?’

‘Ja. Er staat een datum op de achterkant. Op die foto was je moeder ongeveer zo oud als jij nu. Hij is hier op het strand gemaakt. Het moet in de zomer zijn geweest voordat ze naar Cleveland verhuisde. De vuurtoren staat op de achtergrond.’ Hij zweeg even. ‘Je ziet het toch wel?’

‘Wat moet ik zien?’

‘Dat jij precies op haar lijkt.’

Mikki keek naar de foto van haar moeder. ‘O ja?’

‘Absoluut. Nou ja, afgezien van de vreemde haarkleur en de gothic kleren. Je moeder hield meer van paardenstaarten en pastelkleuren.’

‘Haha, heel grappig. En mijn kleren zijn niet gothic. Dat is zo vorige eeuw.’

‘Sorry. Als je nu je ontbijt opeet, kunnen we een wandeling over het strand maken voordat de dag echt begint.’

‘Speel je nu weer voor vader?’ vroeg ze zonder omhaal.

‘Ja, voor een deel.’

‘En het andere deel?’

‘Ik ben een hele tijd alleen geweest toen jullie weg waren, en ik vond het verschrikkelijk. Ik wil nooit meer alleen zijn.’

Toen ze op het strand kwamen, verscheen de zon boven de horizon en was de hemel felroze gekleurd, met de massa van de oceaan eronder. Er stond een wind die het grootste deel van de warmte van de nacht verdreef. Meeuwen scheerden over het water voordat ze erin doken en kwamen soms boven met ontbijt in de vorm van een spartelende vis.

‘Het is hier heel anders,’ zei Mikki, die daarmee eindelijk de stilte verbrak.

‘Oceaan, zand, warmer.’

‘Dat niet alleen.’

‘Ik denk dat het niet uitmaakt waar we zijn. Het zou altijd anders zijn,’ zei hij.

‘Soms word ik wakker en denk ik dat ze er nog is.’

Jack bleef staan en keek naar de zee. ‘Elke morgen verwacht ik bij het wakker worden dat ik haar zie. Pas wanneer ze er dan niet is, besef ik...’ Hij liep door. ‘Maar hier is het anders. Ik voel... ik voel me hier dichter bij haar.’

Mikki wierp een zorgelijke blik op haar vader, maar zei niets.

Ze gooiden steentjes in het water en lieten ze door de vingers van de branding heen en weer rollen over het zand. Mikki vond een schelp die ze meenam om hem later aan haar broers te laten zien.

‘Je hebt een geweldig goede stem,’ zei hij. ‘Ik stond vanmorgen buiten de deur te luisteren.’

‘Het gaat wel,’ zei ze bescheiden, al was duidelijk dat zijn lof haar goeddeed.

‘Wil je muziek gaan studeren?’

‘Ik weet nog niet of ik wel wil gaan studeren. Jij hebt dat ook niet gedaan.’

‘Dat is waar. Maar je moeder had wel gestudeerd.’

‘Ik weet niet of het soort dingen dat ik zou willen spelen populair is in de muziekopleidingen en de muziekindustrie.’

‘Wat voor muziek is dat?’

‘Vraag je dat alleen uit beleefdheid of wil je het echt weten?’

‘Zeg, moet je alles nou zo ingewikkeld maken? Ik wil het gewoon weten.’

‘Oké, oké. Het is erg alternatief, snelle beats, een niet-traditionele mix van instrumenten. Geen goedkope synthesizertrucjes om je uit je dak te laten gaan. En geen zoete teksten. Woorden die echt iets betekenen.’

Jack was onder de indruk. ‘Zo te horen heb je daar veel over nagedacht.’

‘Het is een groot deel van mijn leven, pa. Natuurlijk heb ik erover nagedacht.’

‘Het is leuk om iets te hebben waar je passie voor voelt.’

‘Heb jij ooit passie voor iets gevoeld?’

‘Niet voordat ik je moeder leerde kennen. Toen nam zij zo ongeveer al mijn passie in beslag.’

Mikki trok een gezicht. ‘Het is nogal grof om dat tegen je eigen dochter te zeggen.’

‘Zo bedoelde ik het niet. Voordat je moeder in mijn leven kwam, deed ik maar wat. Ik had mijn sporten en zo. Maar verder niet veel. En mijn vader had terminale kanker.’

‘Maar je had nog steeds je moeder.’

‘Ja, maar we hadden onze problemen.’

‘Konden jullie niet met elkaar opschieten? Zoals jij en ik?’ voegde ze er met een por in zijn zij aan toe.

‘Ik was veel vaker bij de O’Tooles dan thuis.’

‘Wat was het probleem?’

Zijn gezicht werd ernstig. ‘Ik heb hier eigenlijk nooit met iemand over gepraat, behalve met je moeder. We hadden geen geheimen voor elkaar.’

‘Oké, ik was alleen maar nieuwsgierig. Je hoeft het me niet te vertellen.’

Jack bleef staan, en zij deed dat ook.

‘Oké, een volledige biecht. Op een gegeven moment vroeg ik me serieus af of mijn moeder wel van me hield.’

Mikki keek geschokt. ‘Natuurlijk hield ze van je. Ze was je moeder.’

‘Dat zou je denken, hè?’

‘Waarom dacht je dat ze niet van je hield?’

‘Waarschijnlijk omdat ze wegging toen ik zeventien was. Meteen na de dood van mijn vader.’

‘Wat? Dat heeft niemand me ooit verteld.’

‘Nou, het is niet iets wat je gaat rondbazuinen.’

‘Wat gebeurde er?’

‘Ze leerde een man kennen en verhuisde naar Florida. Ze hield het huis in Cleveland, en daar woonde ik tot ik met je moeder trouwde en in dienst ging. Mijn moeder kwam om het leven door een boot-ongeluk toen jij nog een baby was en ik nog in het leger zat.’

Mikki keek hem verbijsterd aan. ‘Woonde je daar in je eentje?’

‘Ik had geen andere familie, dus, ja.’

‘Maar je zat nog op school.’

‘Ik was wel boven de zestien. Dus pleegzorg of zoiets was geen optie. Ik had parttimebaantjes om van te leven.’

‘God, pa. Je was helemaal alleen.’

‘Jíj bent ook graag alleen.’

‘Ja, maar als ik naar beneden ga, is iedereen er.’

‘Nou, ik had je moeder. Ze was mijn beste vriendin. Ze hielp me een paar keer door een heel moeilijke tijd heen.’

Toen ze bij het Palace terugkwamen, zei Mikki: ‘Bedankt voor de wandeling en het gesprek.’

‘Ik hoop dat er deze zomer nog veel zullen volgen.’

Toen ze voor haar vader uit de veranda op rende, kwam Sammy om de hoek van het huis. ‘Je bent vroeg begonnen.’ Hij keek naar Mikki, die het huis binnenging. ‘Een beetje vader-en-dochtertijd?’

‘Ze is een heel bijzonder meisje, Sammy. Haar halve leven liep ik met een geweer rond voor mijn land. De andere helft sloeg ik op spijkers. Er is veel aan haar wat ik nog niet weet.’

‘Dat is waarschijnlijk de reden waarom ik nooit ben getrouwd,’ zei Sammy.

‘Heb je daar ooit spijt van? Geen kinderen, geen vrouw?’

‘Niet voordat ik met jullie Armstrongs omging.’