32

Mikki rolde zich om in haar bed. Buiten hoorde ze de brandinggolven. Kortgeleden had ze niets geweten van golven die op zand sloegen. Nu was ze er zo aan gewend geraakt dat ze misschien nooit meer zonder dat geluid zou willen leven.

Ze gaapte, ging rechtop zitten en rekte zich langdurig uit. Toen wierp ze een blik op haar wekker en zag dat het halfzeven was. Ze ging graag vroeg hardlopen, dan was ze terug voordat haar vader en Sammy naar hun werk gingen.

Ze verwisselde het T-shirt met lange mouwen waarin ze altijd sliep voor een hardloopbroekje, een shirt, sokken en sportschoenen. Ze ging nog even naar de badkamer om haar haar in een staart te binden. Op weg naar buiten keek ze even bij haar beide broers, die een kamer aan het eind van de gang met elkaar deelden, naast de slaapkamer van haar vader. Ze sliepen allebei nog. Cory lag op zijn buik, terwijl Jackie op zijn rug lag, maar met beide benen gekromd, zodat zijn dekbed een tent vormde.

Ze glimlachte toen ze haar broertjes zachtjes hoorde snurken.

Toen Mikki langs de kamer van haar vader kwam, hoorde ze hem bewegen.

Ze tikte op de deur. ‘Pa, ik ga hardlopen. Ik zal de koffie aanzetten. Over een uur ben ik terug.’

‘Oké. Bedankt,’ was zijn slaperige antwoord.

Ze zette het koffieapparaat aan en zette ook twee mokken voor haar vader en Sammy neer. De mannen maakten hun eigen ontbijt klaar, maar Mikki zorgde voor haar broers. Soms maakte ze alleen cornflakes, maar het gebeurde ook wel dat ze de zwarte koekenpan tevoorschijn haalde en eieren bakte met bacon en iets wat grutten heette, blijkbaar iets zuidelijks, waar haar broers meteen gek op waren geweest maar waar zij niets van moest hebben.

Ze liep vlug de verandatrap af en kwam via de duinen op het vlakke strand. Daar deed ze strekoefeningen en begon toen te lopen. Ze bleef op het harde, samengedrukte zand en rende met grote passen langs het water. Toen ze een kleine kilometer had gelopen, kwam Blake naast haar lopen. Ze praatten onder het hardlopen. Alle normale onderwerpen waar tieners het over hebben. Ze merkte dat ze hem aardiger vond, al ging hij om met iemand als Tiffany Murdoch. Ze kon om hem lachen.

Een paar kilometer later nam hij afscheid en jogde naar de straat terug.

Mikki maakte rechtsomkeert om naar het Palace terug te rennen toen ze iemand in de branding zag.

‘Liam?’

Ze draafde dichter naar de waterkant toe. Hij kwam overeind en zwaaide.

‘Zwemmen op de vroege ochtend?’ riep ze.

Hij kwam met grote stappen door de branding tot hij bij haar was.

‘Musici en koks komen hier zwemmen om fit te blijven. En ik hou niet van hardlopen.’

Ze glimlachte en keek naar de zee.

‘Mijn moeder heeft me leren zwemmen in een vijver in onze achtertuin.’

‘Het is altijd handig om te kunnen zwemmen.’ Hij streek zand uit zijn haar. ‘Ik zie dat je aan het trainen bent. Laat je niet door mij storen.’

‘Ik hoef nog maar een paar kilometer.’

‘Een paar kilometer! Ik zou overgeven.’

‘Kom nou! Je ziet er fit genoeg uit.’

‘Als ik in de Little Bit blijf eten, moeten ze me binnenkort op een karretje de keuken uit rijden.’

‘Mijn vader zegt dat het goed gaat met het geluiddicht maken.’

‘Het is bijna klaar. Dan kunnen we echt jammen.’

‘Ik heb er nu al zin in.’

Terug in het Palace, nam Mikki een douche en trok ze andere kleren aan. Haar vader had haar verrast door ontbijt te maken voor iedereen. Pannenkoeken met ham.

‘Ik help,’ zei Jackie. En hij goot ongeveer een liter siroop over elke pannenkoek.

Voordat haar vader en Sammy weggingen, ging Mikki vlug de trap op naar haar kast om daar de dingen uit te halen die ze later zou meenemen als ze met de jongens naar het strand ging. Er vielen spullen uit haar tas, en toen ze over de vloer kroop om ze op te rapen, zag ze een losse vloerplank bij de achterkant van de kast. Ze wipte de plank omhoog en zag de rand van een foto. Die haalde ze eruit en bekeek hem. Ze ging naar beneden en liet hem aan haar vader zien, die net klaar was met zijn ontbijt.

Jack keek naar de foto van Lizzie als jong meisje. Ze werd omringd door familie. Een veel jongere Fred en Bonnie. En haar zussen en broer.

‘Kijk, pa,’ zei Mikki. Ze wees naar een van de mensen op de foto.

‘Ja, schat, ik zie het.’

‘Dat was toch mama’s tweelingzusje? Het zusje dat doodgegaan is?’

‘Ja. Ze heette Tillie.’

‘Zijn ze daarom hier weggegaan? Niet vanwege de baan van opa, maar omdat ze zo verdrietig waren na haar dood?’

‘Ja,’ zei Jack. ‘Dat zal ook hebben meegespeeld.’

‘Ik weet niet wat ik zou doen als Cory of Jackie iets overkwam. En een tweelingzusje verliezen... In zekere zin is het of je een deel van jezelf verliest.’

‘Ik denk dat je gelijk hebt.’

Hij stak zijn hand uit naar de foto, maar Mikki trok hem terug.

‘Vind je het erg als ik hem hou?’

‘Nee, meisje, dat vind ik helemaal niet erg.’