40

Mikki liep vlug over het strand en botste tegen iemand op die als een geest uit de duisternis verscheen.

‘Liam?’

De lange, slungelige Liam droeg een capuchontrui en een trainingsbroek.

‘Wat doe jij hier?’ vroeg ze ademloos.

‘Lopen. En jij?’ Hij keek over haar schouder in de richting van het feest waar Mikki zojuist vandaan was gegaan. ‘Tiffany’s feest? Ga me niet vertellen dat je naar de andere kant bent overgelopen,’ zei hij met een grijns.

‘Het was stom,’ gaf Mikki toe.

‘Nou, als je met mij mee wilt, kunnen we naar een veel beter feest.’

‘Wat?’

‘Maar ik moet je waarschuwen dat ze daar geen cateraar hebben.’

‘Hoe wist je dat er catering op Tiffany’s feest was?’

‘Omdat mijn moeder het een paar jaar heeft gedaan, totdat kleine Tiffany eiste dat er alcohol werd geserveerd. Toen zei mijn moeder tegen de oude Murdoch waar hij het in kon steken.’

‘Goed zo.’

‘Ja, grappig. Om de een of andere reden werd ik daarna nooit meer uitgenodigd op haar partijtje. Nou ja, genoeg over de verwende rijken. Laten we gaan.’

Hij liep weg, en Mikki liep vlug achter hem aan. ‘Waarheen?’

‘Zoals ik al zei: een beter feest.’

De brandinggolven sloegen op het strand en vormden een traag, melodieus refrein bij hun voetstappen op het harde, natte zand. De geluiden en lichten drongen al op honderden meters afstand tot hen door.

‘Is dat het betere feest?’ vroeg ze.

‘Ja.’

Toen ze dichterbij kwamen, was het duidelijker te zien. De vlammen van het vuur laaiden hoog op. Meisjes en jongens zaten om het vuur heen met stokken waaraan ze hotdogs en marshmallows hadden geprikt. Mikki hoorde een gitaar en drums. Er werd geroepen en gelachen, met op de achtergrond de bulderende golven. Een paar stelletjes zaten te zoenen, maar de meesten zaten te praten of waren aan het dansen.

‘Hé, Liam,’ zei een jongen die naar hen toe kwam. ‘Iedereen hoopte al dat je zou komen.’ Hij gaf hun elk een lange stok. ‘De hotdogs zijn klaar.’ Ze begaven zich in de menigte. Mikki zag een paar footballshirts, maar de meesten droegen een spijkerbroek en T-shirt. Er waren geen etiketten van dure merken te zien. Iedereen begroette Liam met een high five of door tegen zijn borst op te botsen of zijn knokkels tegen die van hem te laten komen.

‘Je bent nogal populair,’ merkte Mikki op.

‘Nee hoor, de jongens vinden mijn moeder geweldig, en de meisjes willen een baantje in de Little Bit. Ze willen me alleen maar gebruiken.’

Mikki lachte. ‘Zitten jullie allemaal bij elkaar op school?’

‘Ja, maar de meesten komen uit Zweetstad, waar ik trouwens zelf ook veel liever ben dan in die landhuizen van Tiffany’s groepje.’ Liam keek naar de twee jongens die op gitaar en drums speelden. Hij keek Mikki aan. ‘Wil je er echt een geweldig feest van maken?’

Ze begreep meteen wat hij bedoelde. ‘Oké, laten we het doen!’

Ze speelden bijna een halfuur, terwijl de menigte juichte en meeklapte.

Mikki zong delen van een nummer waaraan ze werkte en waar het publiek meteen gek op was. Er werd zelfs een deel van de tekst meegezongen. Toen pakte Mikki de drumsticks en liet ze zien dat ze op drums bijna even goed was als op gitaar. Zelfs Liam keek met verwondering naar haar toen ze klaar was met haar setje. Ze legde uit: ‘Toen ik mijn band oprichtte, heb ik alle instrumenten leren bespelen. Ik ben nogal een perfectionist.’

Ze roosterden hotdogs. Toen iemand een paar nummers meespeelde met een draagbare cd-speler, zei Liam: ‘Hé, zullen we gaan zanddansen?’

‘Wat is dat?’

‘Eh, het is heel ingewikkeld. Het is dansen in het zand op je blote voeten.’

Ze glimlachte. ‘Ik denk dat ik dat wel kan.’

Hij legde zijn beide armen om haar middel, en ze legde haar handen op zijn schouders. Zo bewogen ze zich langzaam over het strand.

‘Dat voelt goed,’ zei Mikki. ‘Voor je voeten,’ voegde ze er vlug aan toe.

‘Vind ik ook,’ zei hij grijnzend. ‘Oké, nu is het tijd voor de oude traditie van de engel in het zand. Nou, dat is...’

‘Laat me raden.’ Ze liet zich op haar rug in het zand vallen en bewoog haar armen en benen op en neer.

Liam kwam naast haar liggen. ‘Niet alleen mooi, maar ook nog slim.’

Terwijl de muziek doorging, dansten ze en kwamen ze dichter naar elkaar toe.

‘Dit is heel fijn, Liam.’

‘Ja, dat is het.’

Ze nam zijn kin in haar hand.

‘Mikki?’ zei hij vragend.

Ze kuste hem en ging een stap achteruit. ‘Ik vond het fantastisch, Liam. Bedankt dat je me hierheen hebt gebracht.’

‘Graag gedaan. Ik heb de komende week dagdienst in de Little Bit. Als je daarheen komt, kun je alles gratis krijgen wat je maar wilt.’

‘Hoe krijg je dat voor elkaar?’

‘Ik ben de kok. Alles loopt via mij.’

Mikki lachte.

‘Zal ik je naar huis brengen?’ vroeg hij.

‘Ik ben hier op een fiets die ik bij het huis heb gevonden. Het is niet zo ver.’

‘Ik ben ook met de fiets. Ik rij wel met je mee. Ik moet toch die kant op.’

‘Dat hoef je niet te doen.’

‘Weet ik. Ik wil het.’ Hij zweeg even en keek gegeneerd. ‘Ik bedoel...’

‘Ik weet wat je bedoelt,’ zei ze zachtjes.

Hij bracht haar veilig naar huis, zwaaide en reed weg.

Toen ze het huis in liep, riep haar vader haar vanuit de donkere voorkamer.

‘Nou?’ zei hij.

Ze kwam naar voren, turend in het zwakke licht om hem te zien. Hij zat op de bank naar haar te kijken.

‘Nou wat?’

‘Heb je plezier gehad?’

‘Ja, maar op een ander feest.’

Ze vertelde haar vader over de avond.

‘Zo te horen heb je de juiste keuze gemaakt.’

Ze kwam naast hem zitten. ‘Hoe gaat het met de vuurtoren? Je bent er veel mee bezig geweest.’

Hij sloeg zijn ogen neer. ‘Ik weet dat het vreemd overkomt.’

‘Pa, het komt niet vreemd over. Nou ja, misschien een beetje,’ verbeterde ze met een glimlach. ‘Maar je zei dat we hierheen waren gekomen omdat je meer bij ons wilde zijn. Weet je nog wel? Nu komt het erop neer dat Sammy en jij altijd aan het werk zijn en ik op Cory en Jackie moet passen.’

Jack liet zijn hoofd nog verder zakken toen ze dat zei. ‘Het is alleen... Ik weet het niet. Het is ingewikkeld, Mikki. Heel ingewikkeld.’

Mikki stond op. Teleurgesteld zei ze: ‘Ja, dat zal wel.’

‘Maar ik probeer daar verandering in te brengen. Misschien kunnen we dit weekend iets doen.’

Ze begon te stralen. ‘Wat bijvoorbeeld?’

Jack zei schaapachtig: ‘Eh, daar heb ik nog niet over nagedacht.’

Haar gezicht betrok. ‘Ja. Goed. Welterusten.’

Toen ze de trap op ging naar bed, wilde Jack haar iets naroepen, maar hij deed het niet en bleef in het donker zitten.

Geen van beiden had gemerkt dat Sammy bij de deur van zijn kamer naar hun gesprek had geluisterd. Het vroegere Delta Force-lid liep zijn kamer in, pakte zijn mobiele telefoon en voerde een gesprek.