Deel 14

14

Zedd werd wakker van het geluid van de deur in de andere kamer, die dichtging. Hij deed één oog net ver genoeg open om naar de deuropening te turen toen de huid opzij werd getild.

Hij ontspande zich enigszins toen hij zag dat het Nissel was. De gebogen medicijnvrouw slofte op haar dooie akkertje de kamer door.

`Ze zijn weg,' zei ze.

`Wat zei ze?' fluisterde Ann, die ook één oog op een kiertje open had gedaan om erdoorheen te gluren.

`Weet je het zeker?' fluisterde Zedd tegen Nissel.

`Ze hebben alles ingepakt wat ze bij zich hadden. Ze hebben voedsel verzameld voor de reis. Een paar vrouwen hebben ze geholpen door voorraden bijeen te brengen die ze konden meenemen voor onderweg. Ik heb ze kruiden gegeven die van pas kunnen komen bij onschuldige kwaaltjes. Onze jagers hebben ze waterzakken en wapens gegeven. Ze hebben snel afscheid genomen van hun vrienden, van hun dierbaren hier. Ze hebben me laten beloven dat ik mijn best zou doen om jullie gezond te houden.'

Nissel krabde aan haar kin. 'Een belofte die niet veel voorstelt, als je het mij vraagt.'

`En je hebt ze zien vertrekken?' drong Zedd aan. 'Je weet zeker dat ze weg zijn?'

Nissel draaide zich een stukje om en scheerde met haar hand door de lucht in de richting van het noordoosten. 'Ze zijn op pad gegaan. Alle drie. Ik heb ze nagekeken, zoals je had gevraagd. Ik was met alle anderen naar de rand van het dorp gelopen, maar de meesten wilden een stukje met ze meelopen de vlakte op om langer bij ze te zijn en om onze nieuwe Moddermensen uitgeleide te doen. Ze drongen er bij mij op aan dat ik met ze meekwam, dus ben ik ook de vlakte op gegaan. Hoewel mijn benen niet meer zo snel zijn als vroeger, vond ik dat ze snel genoeg waren voor een korte wandeling.

Toen we allemaal een flink eind hadden gelopen, zei Richard dat we terug moesten gaan in plaats van zonder enige reden buiten in de regen te lopen. Hij vond het vooral belangrijk dat ik terugging om voor jullie te zorgen. Ik denk dat ze ongeduldig waren om op te schieten met hun reis en dat wij ze ophielden met ons tempo, maar dat ze te beleefd waren om dat tegen ons te zeggen.

Richard en Kahlan hebben me omhelsd en het beste gewenst. De vrouw in het rode leer omhelsde me niet, maar ze gaf me wel een knikje om haar eerbied te tonen, en Kahlan heeft haar woorden voor me vertaald. Ze wilde dat ik wist dat ze Richard en Kahlan zou beschermen. Ze is een goede vrouw, die rare in het rood, ook al behoort ze niet tot het Moddervolk. Ik heb ze het beste gewenst.

Iedereen die was meegelopen de vlakte op, stond in de motregen en wuifde, terwijl zij drieën verder gingen naar het noordoosten, totdat ze stipjes waren die te klein waren om nog te zien. Toen vroeg de Vogelman ons allemaal ons hoofd te buigen. Met zijn woorden als leidraad hebben we samen de geesten van onze voorouders verzocht om over onze nieuwe Moddermensen te waken en ervoor te zorgen dat ze veilig zijn op hun reis. Toen heeft hij een havik geroepen en die achter ze aan gestuurd om een tijdje met ze mee te reizen, ten teken dat ons hart bij ze is. We hebben gewacht totdat we zelfs de havik niet meer boven hun hoofden in de lucht rond konden zien cirkelen.

Toen zijn we onmiddellijk teruggekomen.'

Nissel hield haar hoofd schuin naar voren, keek hem aan en trok een wenkbrauw op. 'Vind je dat bevredigender dan mijn eenvoudige mededeling dat ze weg zijn?'

Zedd schraapte zijn keel en bedacht dat de vrouw zich waarschijnlijk bekwaamde in sarcasme als er niemand te genezen viel.

`Wat zei ze?' vroeg Ann opnieuw.

`Ze zegt dat ze weg zijn.'

`Weet ze het zeker?' vroeg Ann.

Zedd gooide zijn deken van zich af. 'Hoe moet ik dat weten? Die vrouw is zo'n spraakwaterval. Maar ik denk dat ze op weg zijn.'

Ook Ann wierp haar wollen deken opzij. 'Ik dacht dat ik me dood zou zweten onder dat kriebelige ding.'

Ze waren de hele tijd onder de dekens blijven liggen, zwijgend en geduldig, uit angst dat Richard weer zou opduiken met een of andere vergeten vraag of een nieuw idee. De jongen deed vaak dat soort onverwachte dingen. Zedd wilde zich niet door haast verraden, wilde hun plannen niet bederven door onvoorzichtigheid.

Tijdens het wachten had Ann liggen tobben en zweten. Zedd had een dutje gedaan.

Nissel, die trots was dat Zedd haar om hulp had gevraagd, had beloofd dat ze de drie zou uitzwaaien en het hun zou laten weten als ze weg waren. Ze zei dat de ouderen elkaar moesten helpen en dat de enige verdediging tegen de jeugd geslepenheid was. Zedd was het volkomen met haar eens. Ze had een schittering in haar ogen die ervoor zorgde dat Ann zich in verwarde ergernis afkeerde.

Zedd veegde het stro van zijn handen en trok zijn gewaad recht. Zijn rug deed pijn. Ten slotte omhelsde hij de medicijnvrouw. 'Dank je, Nis-sel, voor al je hulp. Die wordt zeer gewaardeerd.'

Ze giechelde zachtjes tegen zijn schouder. 'Voor jou doe ik alles.' Nadat ze elkaar hadden losgelaten, kneep ze in zijn billen.

Zedd knipoogde naar haar. Web je nog wat van dat zoete tavabrood, snoepje?'

Nissel bloosde. Anns blik ging van de een naar de ander. 'Wat heb je tegen haar gezegd?'

`0, gewoon, dat ik haar hulp waardeerde, en ik heb gevraagd of we nog iets te eten konden krijgen.'

`Dat zijn de prikkerigste dekens die ik ooit heb gezien,' gromde Ann terwijl ze fanatiek haar armen krabde. 'Zeg tegen Nissel dat ik het ook zeer waardeer, maar als je het niet erg vindt, hoef ik er niet om in mijn billen te worden geknepen.'

`Ann is je ook zeer dankbaar. En ze is veel ouder dan ik.' Bij het Moddervolk verleende ouderdom gewicht aan woorden.

Een grijns rimpelde Nissels gezicht terwijl ze haar hand uitstak en hem een liefhebbend kneepje in zijn wang gaf. 'Ik zal wat thee en tava voor jullie halen.'

`Zo te zien is ze nogal gesteld op je geraakt.' Ann streek haar haar naar achteren terwijl ze toekeek hoe de medicijnvrouw onder het vel in de deuropening door dook.

`En waarom ook niet?'

Ann rolde met haar ogen en veegde toen het stro van haar donkere jurk. `Wanneer heb jij de taal van het Moddervolk geleerd? Je hebt Richard of Kahlan nooit verteld dat je hun taal kende.'

`0, die heb ik heel lang geleden geleerd. Ik weet veel dingen, maar daar loop ik niet mee te koop. Bovendien vind ik het altijd het beste om wat speelruimte voor jezelf te houden, voor het geval dat die van pas komt, zoals nu. Ik heb niet echt gelogen.'

Ze gaf met een geluid diep in haar keel toe dat hij gelijk had. 'Maar hoewel het geen leugen is, is het wel misleiding.'

Zedd glimlachte naar haar. 'Tussen haakjes, over misleiding gesproken,

ik vond dat je je rol briljant speelde. Heel overtuigend.'

Ann was van haar stuk gebracht. 'Eh, ik... nou, dank je, Zedd. Ik geloof ook dat ik tamelijk overtuigend was.'

Hij klopte haar op de schouder. 'Dat was je zeker.'

Haar glimlach veranderde in een argwanende blik. 'Probeer maar geen zoete broodjes met me te bakken, ouwe. Ik ben veel ouder dan jij en heb alles al eens meegemaakt.' Ze hief haar vinger naar hem. le weet heel goed dat ik boos op je ben!'

Zedd wees naar zijn borst. 'Boos? Op mij? Wat heb ik dan gedaan?' Wat je hebt gedaan? Moet ik je nog herinneren aan het woord Lóér?' Ze beende in een klein kringetje rond, met geheven armen, gebogen polsen en haar handen gekromd als klauwen, om een monster te imiteren. `0, wat afschuwelijk! Hier komt de Loer. 0, wat angstaanjagend. 0, wat vreselijk eng.'

Ze kwam stampvoetend voor hem tot stilstand. Wat haalde je je in je domme hoofd? Wat bezielde je om zo'n zot woord als Lóér te spuien? Ben je gek geworden?'

Zedd trok beledigd een pruillip. Wat is er mis met de naam Loer?' Ann zette haar handen in haar zij. Wat er mis mee is? Wat is Lóér nou voor een woord voor een denkbeeldig monster?'

`Nou, een heel goed woord, vind ik.'

`Een goed woord! Ik kreeg bijna een hartstilstand toen je het voor het eerst zei. Ik was er zeker van dat Richard zou beseffen dat we een verhaaltje verzonnen en plotseling in lachen zou uitbarsten. Ik moest zelf moeite doen om niet te gaan lachen!'

`Lachen? Waarom zou hij lachen om het woord Loer? Het is een uitstekend woord. Heeft alle elementen in zich van een angstaanjagend wezen.

`Ben je krankzinnig geworden? Ik heb tien jaar oude jongetjes die ik op kattenkwaad had betrapt verhalen horen verzinnen over zogenaamde monsters die het op ze hadden gemunt. Zij konden ter plekke, als ik ze bij een oor greep, betere namen voor die monsters verzinnen dan "Loer". Weet je wel hoe moeilijk ik het had om mijn gezicht in de plooi te houden? Als ons probleem niet zo ernstig was geweest, was het me niet gelukt. Toen je het vandaag zo nodig moest herhalen, was ik er helemaal zeker van dat onze list doorzien zou worden.'

Zedd sloeg zijn armen over elkaar 'Ik heb ze niet zien lachen. Ze vonden het alledrie angstaanjagend. Volgens mij knikten Richards knieën eventjes toen ik de naam voor het eerst liet vallen.'

Mopperend sloeg Ann zich tegen haar voorhoofd. 'Het is puur geluk dat ons plan stand heeft gehouden. Je had het kunnen verpesten met zo'n stommiteit.' Ze schudde haar hoofd. 'Een Loer. Een Lóér!'

Zedd veronderstelde dat het haar frustratie en oprechte angst waren die naar de oppervlakte kwamen, dus liet hij haar voortrazen terwijl ze ijsbeerde. Uiteindelijk bleef ze staan en keek nog nasputterend op.

`Hoe in de Schepping ben je op zo'n dwaze naam voor een monster gekomen? Een Loer,' vervolgde ze mompelend.

Zedd krabde in zijn nek en schraapte zijn keel. `Nou, heel lang geleden, toen ik pas getrouwd was, heb ik eens een jong katje meegenomen voor mijn kersverse bruid. Ze was dol op het beestje en moest voortdurend lachen om zijn capriolen. Ik vond het heerlijk om de tranen van plezier in Erilyns ogen te zien als ze lachte om dat kleine bontbolletje.

Ik vroeg haar hoe ze het katje wilde noemen, en ze zei dat ze het zo leuk vond om te zien hoe hij steeds op de loer ging liggen en dingen besprong, dat ze hem Loer zou noemen. Zo kom ik aan de naam. Ik heb het altijd een goede naam gevonden, door het verhaal erachter.'

Ann rolde met haar ogen. Ze zuchtte terwijl ze over zijn woorden nadacht. Ze deed haar mond open om iets te zeggen, maar bedacht zich en gaf hem opnieuw zuchtend een troostend klopje op zijn arm.

`Nou ja, er is niets aan de hand,' gaf ze toe. 'Niets aan de hand.' Ze bukte en viste de deken van de vloer. Terwijl ze die opvouwde, vroeg ze: 'En die fles? Waarvan je Richard hebt verteld dat die in de enclave van de Eerste Tovenaar in de Burcht is? Wat voor problemen zal het veroorzaken als hij die breekt?'

`0, dat is gewoon een fles die ik eens op een markt heb gekocht toen ik op reis was. Toen ik hem zag, was ik meteen onder de indruk van het vakmanschap waarmee dat mooie, sierlijke voorwerp was gemaakt. Na lang onderhandelen met de koopman werd hij het uiteindelijk zat en kon ik hem voor een zeer redelijk bedrag kopen.

Ik vond de fles zo mooi dat ik hem, toen ik terug was, op die zuil heb gezet. Het was ook een herinnering aan hoe ik hem dankzij mijn fabelachtige onderhandelingstactiek voor een zacht prijsje had verworven. Ik vond dat hij daar goed stond en ik was er trots op.'

`0, wat ben je toch slim,' katte Ann.

la, ontzettend. Niet lang daarna vond ik precies zo'n zelfde fles voor de helft van de prijs, en dat was zonder afdingen. Ik liet de fles op de zuil staan om me eraan te herinneren dat ik niet verwaand moest worden, alleen omdat ik Eerste Tovenaar was. Het is gewoon een oude fles die ik heb bewaard als een wijze les; er zal niets gebeuren als Richard hem breekt.'

Ann schudde grinnikend haar hoofd. 'Ik vraag me af wat er van je terecht was gekomen als je de gave niet had gehad.'

`Ik ben bang dat we daar binnenkort achter zullen komen.'

Doordat zijn magie begon te verdwijnen, voelde hij nu al pijn in zijn botten en vermoeidheid in zijn spieren. Dat zou erger worden.

Anns glimlach verflauwde bij de grimmige realiteit van zijn woorden. `Ik begrijp het niet. Wat je Richard hebt verteld was waar. Kahlan zou zijn derde vrouw moeten zijn geweest om de akkoorden naar deze wereld te roepen. We weten dat de akkoorden hier zijn, maar dat kan helemaal niet.

Zelfs de kronkelige manier in aanmerking genomen waarop magie gebeurtenissen kan interpreteren om aan de eisen en voorwaarden te voldoen om iets te laten gebeuren, kan ze toch hoogstens als zijn tweede vrouw worden aangemerkt. Er was die ene, dat meisje Nadine, en Kahlan. Een en een is twee; Kahlan kan hoogstens nummer twee zijn.'

Zedd haalde zijn schouders op. 'We weten dat de akkoorden zijn ontketend. Dat is het probleem waarop we ons moeten richten, niet hoe het zo gekomen is.'

Ann knikte met tegenzin. 'Denk je dat die kleinzoon van jou zal doen wat hij zegt en rechtstreeks naar de Burcht zal gaan?'

`Hij heeft het beloofd.'

Ann sloeg haar ogen naar hem op. 'We hebben het over Richard.' Zedd opende zijn handen in een hulpeloos gebaar. 'Ik weet niet wat we verder nog hadden kunnen doen om ervoor te zorgen dat hij naar de Burcht gaat. We hebben hem alle motieven gegeven, van nobel tot zelfzuchtig, om zich erheen te haasten. Hij heeft geen speelruimte. We hebben angstaanjagend duidelijk gemaakt wat de gevolgen zouden zijn als hij niet zou doen wat we hem op het hart hebben gedrukt.'

`Ja,' zei Ann terwijl ze de deken gladstreek die ze over haar arm had gevouwen, 'we hebben alles gedaan behalve hem de waarheid vertellen.' `We hebben hem grotendeels de waarheid verteld over wat er zou gebeuren als hij niet naar de Burcht gaat. Dat was geen leugen, behalve dat de waarheid nog erger is dan we hem hebben voorgehouden.

Ik ken Richard Kahlan heeft de akkoorden opgeroepen om zijn leven te redden; hij zou zich verplicht voelen en vastbesloten zijn om de schade te herstellen, om te helpen. Hij zou alleen maar erger maken wat er toch al somber uitziet. We kunnen hem niet toestaan met dit vuur te spelen. We hebben hem gegeven waaraan hij het meest behoefte heeft: een manier om te helpen.

Zijn enige veiligheid is de Burcht. De akkoorden kunnen hem niet te pakken nemen op de plek waar ze zijn opgeroepen, en het Zwaard van de Waarheid heeft de enige magie die waarschijnlijk nog steeds werkt. Wij zullen dit verhelpen. Wie weet, als ze hem niet te pakken kunnen krijgen, zou de dreiging zelfs vanzelf weer kunnen wegsterven.'

`Een dun draadje om de wereld aan op te hangen. Hoe dan ook, je hebt waarschijnlijk gelijk,' zei Ann. 'Hij is resoluut, net als zijn grootvader.'

Ze liet de deken op de strozak vallen. 'Maar hij moet tot elke prijs worden beschermd. Hij is de leider van D'Hara en brengt de staten onder die vlag bijeen om tegenstand te bieden aan de gesel van de Imperiale Orde. In Aydindril kan hij, afgezien van het feit dat hij er veilig is, verder gaan met het smeden van eenheid. Hij heeft al blijk gegeven van zijn leidinggevende kwaliteiten. De profetieën waarschuwen dat alleen hij een kans heeft om ons met succes aan te voeren in deze strijd. Zonder hem zijn we zeker verloren.'

Nissel kwam binnenschuifelen met een blad met tavabrood besmeerd met honing en mint. Ze glimlachte naar Zedd terwijl ze Ann de drie dampende koppen thee liet pakken die ook op het blad stonden. Nissel zette het blad met tava op de grond voor de strozakken en ging zitten op de plek waar Zedd had gelegen. Ann gaf haar een van de koppen aan en ging op de opgevouwen deken aan het hoofdeind van de andere strozak zitten.

Nissel klopte naast zich op het veldbed. `Kom hier zitten en neem wat tava en thee voordat jullie moeten vertrekken.'

Zedd, die zijn hoofd bij belangrijke zaken had, glimlachte flauwtjes naar haar terwijl hij naast haar ging zitten. Ze voelde zijn sombere bui aan en tilde zwijgend de schaal op om hem tava aan te bieden. Zedd, die zag dat ze zijn ongerustheid begreep, ook al wist ze niet wat de oorzaak ervan was, legde dankbaar een arm om haar schouders. Met zijn andere hand pakte hij een kleverige snee tava.

Zedd likte honing van de knapperige korst. 'Ik wou dat we iets wisten over dat boek waar Richard het over had, De Tegenhanger van de Berg. Ik wou dat ik wist of hij er iets van weet.'

`Het leek er niet op. Verna heeft me destijds alleen verteld dat het vernietigd is.'

Dat had Ann al geweten toen Richard ernaar vroeg. Ze had aangeboden om er via haar reisboekje naar te informeren, hoewel de magie daarvan al verzwakt was, om de omvang van de problemen voor Richard te verbergen.

`Ik wou dat ik het had kunnen bekijken voordat het vernietigd werd.' Ann nam een paar hapjes van haar tavabrood voordat ze vroeg: 'Zedd, als we ze nu eens niet tegen kunnen houden? Onze magie begint al af te nemen. Het zal niet lang meer duren totdat die volledig verdwenen is. Hoe kunnen we de akkoorden tegenhouden zonder magie?'

Zedd likte honing van zijn lippen. 'Ik hoop nog steeds dat er antwoorden te vinden zijn op de plek waar ze opgesloten waren, ergens in het land Toscla. Of hoe ze dat nu ook noemen. Misschien kan ik daar boeken vinden over de geschiedenis of cultuur van het land. Daarin zou ik mogelijk de aanwijzing kunnen vinden die ik nodig heb.'

Zedd werd met de dag zwakker. Het afnemen van zijn magie ondermijnde zijn vitaliteit. Zijn reis zou tijdrovend en zwaar zijn. Ann had hetzelfde probleem.

Nissel kroop dicht tegen hem aan, gelukkig om bij iemand te zijn die haar gewoon waardeerde als vrouw en niet door haar genezen wilde worden. Zij kon hem niet genezen. Hij mocht haar echt heel graag. Hij voelde ook met haar mee, een vrouw die door de meeste mensen niet werd begrepen. Het was moeilijk om anders te zijn dan de mensen om je heen.

`Heb je enig idee hoe de akkoorden uit deze wereld verbannen kunnen worden?' vroeg Ann tussen twee happen door.

Zedd scheurde zijn tavabrood in tweeën. 'Alleen wat we hebben besproken; als Richard in de Burcht blijft, dan zou het heel goed kunnen dat de akkoorden, omdat ze hem niet kunnen bereiken, zelfs zonder onze hulp worden teruggetrokken naar de onderwereld. Ik weet dat het een schrale hoop is, maar ik zal gewoon een manier moeten vinden om ze terug te drijven in de onderwereld als dat nodig is. En jij? Enig idee?' `Geen enkel.'

`En ben je nog steeds vastbesloten dat je je Zusters van het Licht van Jagang wilt gaan redden?'

Ze sloeg een mug weg. Jagangs magie zal net zo goed als alle andere magie verdwijnen. De droomwandelaar zal mijn Zusters niet langer in zijn greep hebben. In het gevaar schuilt een kans. Ik moet de kans grijpen zolang ik die heb.'

`Jagang heeft nog steeds een enorm leger. Voor iemand die vaak kritiek heeft op mijn plannen, ben je zelf ook niet zo'n erg vernuftige intrigant.' `De mogelijke beloning is het risico wel waard.' Ann liet haar hand met tava zakken. 'Ik zou het niet moeten toegeven... maar aangezien onze wegen zich zullen scheiden, zal ik het zeggen. Je bent een slimme man, Zeddicus Zu'l Zorander. Ik zal je ergerlijke gezelschap missen. Je oplichterspraktijken hebben ons hachje meer dan eens gered. Ik bewonder je vasthoudendheid en zie nu hoe Richard aan de zijne komt.'

`Heus waar? Nou, je plan staat me nog steeds niet aan. Daar verandert je vleierij niets aan.'

Ann glimlachte enkel.

Haar plan was te weinig uitgewerkt, maar hij begreep haar toewijding. Het was van groot belang om de Zusters van het Licht te redden, en niet alleen omdat ze gevangenen waren die slecht werden behandeld. Als de akkoorden verbannen konden worden, zou Jagang die tovenaressen en daarmee hun kracht weer in zijn macht hebben.

`Ann, angst kan een sterke meester zijn. Als sommige Zusters niet geloven dat ze kunnen ontsnappen, kun je niet toestaan dat ze, zij het onvrijwillig, een bedreiging blijven vormen voor onze zaak.'

Ann keek hem vanuit haar ooghoek aan. 'Ik begrijp het.'