Hoofdstuk 36

Er zal dan toch wel een kern van waarheid hebben gezeten in die oude legende, dacht Laura knorrig terwijl ze uitkeek over de zee. Waarom zou ze zich anders hebben laten meeslepen door haar gevoelens en het zo onstuimige deel van haar wezen die ineens niet meer voor rede vatbaar bleken te zijn? Het kwam juist door die kant van haar wezen dat ze nu in de problemen zat: door de omstandigheden en haar koppigheid had ze zich moeten verloven. En als ze niet snel een manier verzon om zich ervan af te maken, zou het niet lang meer duren voor die verloving gevolgd werd door een verstandshuwelijk. Ze moest iets bedenken om van deze ondraaglijke en walgelijke situatie af te komen.

Het leek wel alsof dat ene nachtje in Cornwall haar hele leven had bedorven. Het kwam allemaal door die ene stomme escapade waarvan ze op het moment zelf wel genoten had, maar waarvan de gevolgen verstrekkend waren gebleken.

Een manage de convenance, een afspraak die gemaakt werd op basis van de geldende gedragscodes, als een zoethoudertje voor de moraliteit, maar dan natuurlijk wel de gedragscodes en de moraliteit van andere mensen!

'Ik moet zeggen dat je dat reuzenslim hebt aangepakt!' had Sabina op scherpe toon gezegd toen ze Laura 'gefeliciteerd' had. 'En nu heeft hij als heer natuurlijk geen andere keus dan te verkondigen dat jullie verloofd zijn!'

'Maar verloofd is toch zeker nog niet hetzelfde als getrouwd ?' had Laura op hetzelfde scherpe toontje geantwoord. 'Jij hebt nog alle kans om hem te veroveren. En wie weet, misschien verander ik hierover nog wel van gedachten! Echt hoor, ga gerust je gang en probeer maar of je Trent opnieuw voor je kunt winnen. Ik zweer je dat ik daar geen enkel bezwaar tegen heb!'

'Hij houdt van me, dat weet ik zeker! Hij heeft het me wel duizend keer gezegd. Jij, Laura, kind, bent er alleen maar omdat hem dat nu eenmaal goed uitkomt. Dat heeft hij me zelf gezegd, gisteravond zelfs nog! Het heeft te maken met geld, veel geld dat binnen jullie beider families moet blijven, heb ik dat goed? Ik hoef jou toch niet te vertellen dat Trent heel uitgekookt kan zijn?'

Was hij dat? En was het een spel van hem geweest, iets wat hij van tevoren bedacht had? Waar kwam dat onverwachte verlangen naar haar, dat hij in een lange nacht en een deel van de ochtend bevredigd had, zo opeens vandaan?

Het kon niet anders dan voorbedachten rade zijn geweest, want sindsdien hadden ze amper een woord met elkaar gewisseld. Alleen wanneer ze elkaar toevallig tegenkwamen wisselden ze een beleefde groet uit, en daar bleef het bij. Behalve dat Sabina goed op de hoogte scheen van de situatie, scheen ze zich ook nog eens in zijn onverdeelde aandacht te mogen verheugen. Laura herinnerde zich nog maar al te goed wat hij gezegd had over langdurige verlovingen. Ze waren nog niet getrouwd, en als het liep zoals hij zich voorstelde zou dat waarschijnlijk ook nooit gebeuren!

In de afgelopen twee weken, realiseerde Laura zich verdrietig, had ze niet eenmaal de kans gekregen om alleen, onder vier ogen, met Trent te spreken. Lady Westbridge week geen moment van zijn zijde. Een keer, toen ze nog in Cowes waren voor de jaarlijkse regatta en het bal, had ze zich over haar trots heen gezet en was ze, heel laat 's avonds, naar zijn kamer gegaan in het hotel waar ze allemaal logeerden. Maar het had niet lang geduurd voor ze ontdekt had dat Sabina haar voor was geweest, en dat ze, als een katje tegen hem aan genesteld, naast hem in bed lag!

Geen van tweeën wisten dat ze hen zo samen had gezien, en ze had er ook niet over gesproken. Ze had gedaan alsof er niets veranderd was, maar intussen was ze van binnen wel veranderd en waren ook haar gevoelens niet meer hetzelfde. O, ze haatte hem, de leugenachtige, glimlachende hypocriet! Hij had haar alleen maar in lichamelijk opzicht begeerd, maar van haar houden, dat deed hij niet! Hij had ook niet gezegd dat hij van haar hield, maar hij had haar zomaar genomen, en zij had hem nota bene zijn gang maar laten gaan, herinnerde ze zich vol schaamte. Hij hield van Sabina, dat had hij haar immers gezegd! Verdomme, verdomme, wat haatte ze hem!

Maar hij had haar tenminste duidelijk gemaakt dat ze vrij was en dat ze haar eigen gang kon gaan, en dat zou ze ook, ook al zouden ze dan uiteindelijk trouwen. Een vrouw mocht dan bestempeld worden als een zondares, maar een man die door haar bedrogen werd, werd uitgelachen! De hertog van Royse die bedrogen werd door zijn hertogin! Het idee stond haar wel aan. Misschien zou ze er wel over schrijven, misschien zou ze de laatste aflevering van haar roman wel doorspekken met intieme details waarvan alleen zij beiden wisten dat ze niet verzonnen waren, maar dat het de realiteit was!

Laura beroerde de zware gouden armband die ze om had. Dit was nog maar het begin! Een soort van souvenir, en een aandenken.

Toen ze de deur van Trents kamer achter zich had dichtgetrokken nadat ze hem en Sabina in zijn bed had zien liggen, was ze koning Milos van Servië letterlijk tegen het lijf gelopen. En ...

Ze herinnerde zich ooit eens van een Parijse vriendin gehoord te hebben dat hij als mens behoorlijk grillig en nukkig was, maar dat hij een uitstekend en gul minnaar was.

Ademloos had ze hem in het Frans haar excuus gemaakt, maar hij had haar bij de schouders gepakt en haar in het Frans zonder omhaal een duidelijk voorstel gedaan.

'Dit is mijn geluksavond! Eerst win ik bij het baccarat, en nu vind ik jou! Het kan me niet schelen uit wiens bedje komt, kleine schat, maar ik wil je nu in het mijne! En ik beloof je dat je er achteraf geen spijt van zult hebben. Kom nu maar mee, je hoeft niet verlegen te zijn!'

Hij had haar aangezien voor een hoertje, en zij was in de rol gedoken. Ze was met hem naar bed gegaan. Deze armband had ze aan die nacht te danken, evenals het feit dat ze geleerd had dat je helemaal niets hoefde te voelen wanneer een man je nam, zolang je maar deed alsof je het fijn vond om hem een plezier te doen. Laura beet op haar lip en dacht toen venijnig: ik hoop maar dat Trent me vraagt hoe ik aan deze armband kom. Ik hoop echt dat hij dat vraagt. Want dan zou ik het hem kunnen vertellen en hem tot in de details uit de doeken doen wat er allemaal gebeurd is! Ze greep de houten reling voor haar stevig vast en sloot haar ogen terwijl ze zich afvroeg hoe het kwam dat haar wraak nu lang zo zoet niet leek als ze gehoopt had dat hij zou zijn. Boontje komt om zijn loontje. Maar waarom wist ze zich dan geen raad met haar emoties? Kwam het doordat haar emoties er niet bij betrokken waren geweest? O, die verduvelde Trent ook, en die verduvelde impulsiviteit van haar!

De nachtelijke hemel was als een zwartfluwelen tapijt dat bezaaid was met zilveren sterren en een gele maansikkel die als een vikingschip boven de horizon stond. En zijzelf bevond zich ook op een schip, of eigenlijk meer een jacht. Ze was, als genodigde van Z.K.H. de prins van Wales, aan boord van het koninklijke jacht Britannia.

'Ik heb me door mevrouw Langtry hier laten overhalen tot een korte cruise, om haar te laten zien waartoe dit bootje allemaal in staat is,' had hij tijdens het jaarlijkse bal van het Royal Yacht Squadron, naar men zei de meest exclusieve club ter wereld, gezegd. 'Mevrouw Langtry heeft de rots - Gibraltar dus - nog nooit gezien, en aangezien de echtgenoot van de gravin van Sedgewick daar is en hij haar graag terug wil zien, en u, heren, graag naar Cadiz wilt, zullen we tot daar varen, en dan weer omkeren!'

Aangezien de prins de laatste tijd alleen nog maar oog scheen te hebben voor Lillie Langtry, de actrice, voelde Laura zich veilig genoeg om de invitatie aan te durven nemen.

Ena had ook ja gezegd. Ena en Franco schenen weer ruzie te hebben. Ena had er niet over gesproken, en Franco liep met een somber gezicht rond, maar Laura had sterk het gevoel dat hun laatste meningsverschil rechtstreeks te maken had met het feit dat ze terugkeerde naar haar man. God, hoe oneerlijk en onredelijk mannen soms konden zijn!

Opeens moest Laura denken aan iets wat lady Honoria tegen haar had gezegd op die gedenkwaardige dag op Royse House toen er over het aanstaande huwelijk gesproken werd. 'Ik weet wel dat je jezelf als een rebel beschouwt, kind, en als ik bedenk wat er vanmorgen gebeurd is, dan ben je dat misschien ook wel! Maar er is een ding dat je nooit mag vergeten en dat je moet accepteren, of je dat nu leuk vindt of niet. Deze wereld, onze wereld, is een mannenwereld. Er is niets wat je doen kunt om dat te veranderen, dus je kunt je er maar beter bij neerleggen. En het zijn de mannen die het meeste en het slechtste over vrouwen praten wanneer ze van hun glaasje port genieten en samen hun sigaartjes roken. Ook dat is iets dat je vooral nooit moet vergeten!'

Laura stond alleen aan dek van het jacht dat zich traag een weg door de golven baande. De zwakke geur van sigarenrook drong haar neusgaten binnen, en ze hoorde het zachte geroezemoes van mannenstemmen en het gerinkel van glazen. Ze waren zogenaamd aan het kaarten, en natuurlijk was haar niet gevraagd om mee te spelen! Het was niet eerlijk, het was niet eerlijk, dacht Laura woedend waarna ze zich afvroeg of de lelie van Jersey, zoals mevrouw Langtry tegenwoordig door sommigen werd genoemd, het misschien gewaagd had om dat mannendomein binnen te dringen en of ze nu achter de prins van Wales stond; en of lady Westbridge misschien wel hetzelfde idee had gehad, en nu, met haar handen bezitterig op zijn schouders, achter Trent stond. Maar ze zou zichzelf niet zover verlagen om erheen te gaan en te zien of dat inderdaad zo was!

Laura vond het jammer dat Ena zo snel na het diner naar bed had gewild en dat ze zelfs geen wandelingetje aan dek meer had willen maken. Het stoorde haar dat Sabina een uitnodiging voor de tocht met de Britannia had weten te regelen door het op een akkoordje te gooien met lord Dunhill die naar het scheen een villa in Andalusië bezat, niet ver uit de buurt van Cadiz waar het koninklijk jacht voordat het naar Gibraltar door zou reizen, kort voor anker zou gaan waarna het weer naar Engeland zou terugkeren. Maar was Sabina uitgenodigd voor lord Dunhill, of voor de hertog van Royse?

Met opgetrokken rokken, opdat ze grote stappen kon nemen, ijsbeerde Laura nu nijdig over het dek. Ze keek boos naar de verlovingsring die ze van Trent had gekregen - een diamant met blauwe saffieren eromheen - en moest zich bedwingen om hem niet af te doen en hem in zee te gooien. Een verlovingsring! En als ze er niets tegen ondernam zou het niet lang meer duren voor er ook nog een gouden trouwring om die vinger geschoven zou worden; een ring die het teken was van slavernij en onderworpenheid, en die voorgoed een einde zou maken aan haar vrijheid. Maar natuurlijk niet aan de zijne! Het was toch immers zo dat mannen zich met hun maîtresses in het openbaar konden vertonen terwijl hun vrouwen braaf thuis zaten ? Hoe vaak had ze dat niet gezien ? Maar zij zou wel gek zijn om zo, met open ogen, in de val te lopen; en dat zou ze hem, zodra ze daar de kans toe kreeg en hij zich lang genoeg los zou kunnen maken uit Sabina's vasthoudende armen, duidelijk zeggen ook.

Hoe had ze zo stom kunnen zijn om zo lang mee te spelen met deze farce, vroeg ze zich nu af. Ze verachtte zichzelf bijna net zo intens als ze hem deed. Eerst een verloving met de gebruikelijke advertentie in The Times, gevolgd door, na wat lady Honoria een respectabele tijd zou noemen, een huwelijksvoltrekking in de een of andere modieuze kerk, en tot besluit een grootse receptie. Daarna zou er natuurlijk een huwelijksreis worden gemaakt naar het een of andere mondaine oord. Stel je voor! En dat alleen omdat ze zogenaamd door hem gecompromitteerd was en omdat hij dat goed moest maken door haar, omdat de gedragscodes en de moraal dat nu eenmaal eisten van een man van eer, tot zijn vrouw te nemen. Nou, ze hoefde hem niet! De regels en voorschriften konden haar gestolen worden, en hij al helemaal!

Opeens schoot haar iets te binnen en ze bleef staan; ze greep zich met beide handen beet aan de glanzend gewreven reling. Hoe kwam ze eigenlijk bij dat soort gedachten ? Zij was toch immers geen keurig opgevoede Engelse miss? Zij was juist het kind van ouders die zich aan geen enkele regel stoorden! Zij hoefde zich toch geen zorgen te maken over wat er door anderen van haar gevonden werd; dus als ze haar verloving verbrak of iets deed wat zo schandalig was dat hij de verloving zou verbreken, dan zou dat alleen zijn verdiende loon maar zijn! Hij zat met de prins en zijn maten beneden te kaarten en te roken, terwijl zij hier eenzaam aan dek stond met alleen maar de met sterren bezaaide hemel en de wind in haar haren om zich heen!

Opeens had Laura het gevoel alsof ze op het punt stond opgeslokt te worden door die oneindige zee die haar omringde. Ze voelde zich onverklaarbaar alleen en eenzamer dan ooit nu ze zich bewust was van gevoelens diep in haar die met een ander gedeeld moesten worden. Maar toen opeens schrok ze. Van achteren sloeg iemand zijn armen om haar middel, en haar bloed begon sneller te stromen. Bijna vroeg ze: 'Trent?' Maar natuurlijk was hij het niet, hij had het veel te druk met andere mensen en andere dingen. Nee, het was Reggie die op zijn tenen naar haar toe was geslopen en haar verrast had.

'Reggie! Wat doe jij hier in vredesnaam? Ik dacht dat je met de andere mannen beneden zat te kaarten?'

'Ik vrees dat de inzetten voor mij te hoog waren; en bovendien had ik het gevoel dat ik jou hier boven zou kunnen vinden en dat ik zo toch een beetje geluk zou hebben, iets waar het mij bij het spel aan ontbrak.'

De luchtige klank van zijn stem maakte plaats voor een van bezorgdheid. 'Je hebt niet eens een sjaal om. Zal ik er een voor je halen ?' Tot zijn verbazing antwoordde ze niet en draaide ze zich weer om om over de zee uit te kijken. Aan de andere kant echter probeerde ze ook niet om zich uit zijn omarming te bevrijden. Reggie schepte moed en fluisterde dicht bij haar oor: 'Mag ik jou warmen, Laura, liefste?'

Hij kon zijn geluk niet op toen ze zich tegen hem aan liet leunen en zachtjes zei: 'O ja, dat lijkt me fijn. Om precies te zijn, ik geloof dat ik het nu al warmer heb!'

'Laura, o god, Laura!' riep hij opeens uit. Nu moest hij zijn kans grijpen. 'Als je eens wist hoe ik ernaar verlang je te kussen, hoe ik ervan gedroomd heb te voelen hoe zacht je lippen zijn! Hij trok haar dichter tegen zich aan.

'Waarom vraagje dat allemaal, Reggie? Waarom .. .waarom dóe je het niet gewoon? En zeg me dan maar of je het echt fijn hebt gevonden om mij te kussen.' Ze draaide zich in zijn armen naar hem toe en hief haar gezichtje naar hem op terwijl ze hem recht in zijn diepblauwe ogen keek.

Bij god! dacht hij triomfantelijk, dit was dan dus toch zijn geluksavond! 'Ik hou van je, Laura. Je ben zo lief... zo mooi...' kwam het schor over zijn lippen waarna hij zijn hoofd naar haar toe boog en haar kuste. Zonder zich te haasten proefde hij van haar zoete mond totdat ze haar lippen ten slotte vaneen deed om zijn gretig zoekende tong binnen te laten.

Hij duwde haar met haar rug naar achteren over de reling om er zo zeker van te zijn dat ze het bewijs van zijn verlangen duidelijk zou kunnen voelen. Omdat hij precies wist hoe hij vrouwen moest plezieren en wat ze fijn vonden, wisselde hij zijn onstuimige kussen af met tedere en plagende strelingen en kleine kusjes. Toen hij zacht gefluisterde woorden van protest over haar lippen hoorde komen, protesten waarvan beiden wisten dat ze niet gemeend waren, wist hij dat het nu het moment was om zijn hand op haar borst te leggen en om haar daar te strelen. Hij zocht en vond haar tepels die opeens hard en stijf waren geworden, en liet zijn vingers er speels overheen gaan alvorens haar weer elders te strelen. Hij concentreerde zich altijd op hetgeen waar hij mee bezig was, en hij wist precies hoe hij zijn spel moest plannen zodat hij zijn hoogtepunt en vervulling zou kunnen bereiken. Met zijn lippen tegen de hare zei hij nu met een stem die schor was van verlangen: 'Wat hou ik toch van je! Ik heb het je nooit eerder willen zeggen omdat ik bang was dat je me voor de zoveelste fortuinjager zou houden! Maar ik aanbid je, mijn lieve Laura, en ik verlang meer naar je dan ik ooit naar enige andere vrouw verlangd heb! Alsjeblieft, liefste, alsjeblieft, laat mij je beminnen op een wijze die jou toekomt! Zeg ja, alsjeblieft! Ik wil je mooie lichaam aanbidden, je overal strelen en kussen! Zeg me dat je jezelf aan mij wilt geven, liefste! Dat je met me mee wilt gaan naar mijn hut zodat ik je kan tonen hoezeer ik je aanbid, en hoe gelukkig ik je kan maken als je mij de kans maar geeft!'

Weer verbaasde ze hem. 'Laten we naar mijn hut gaan, lieve Reggie!'

Laura had met opzet voor haar hut gekozen omdat ze bij na hoopte dat Trent haar zou komen opzoeken en haar dan met Reggie zou aantreffen, net zoals zij hem nog geen week geleden met Reggies platinablonde zuster had aangetroffen. Maar uit niets in haar gedrag bleek wat er op dat moment in haar omging, en ze gaf Reggie haar hand om samen met hem naar haar hut te gaan.

Met in de rug het licht van de lamp, liet ze zich door hem kussen voor het half openstaande raam van haar hut dat uitkeek op de gang die toegang gaf tot het dek. Ze liet zich zelfs langzaam door hem uitkleden en zich door hem meetrekken naar het bed. Hij duwde haar zachtjes naar achteren zodat hij naast haar kon gaan liggen en haar kon blijven strelen.

Ze had een heerlijk klein lijfje, dacht Reggie terwijl hij elk plekje van haar lichaam kuste. Het verbaasde hem dat ze opeens zo gewillig was. Royse had haar kennelijk heel wat geleerd! En met een plotselinge steek van jaloezie vroeg hij zich af of Royse de eerste was geweest die haar had bezeten. Maar verdomme, wat kon het hem schelen, nu was het zijn beurt!

Waarom had ze het niet door kunnen zetten? vroeg Laura zich af nadat ze Reggie had weggestuurd en ze klaar wakker en met open ogen in haar bed lag.

Waarom had ze zich niet door Reggie laten beminnen zoals hij gewild had? Hij had zo zijn best gedaan om haar genot te schenken, dat wist ze, en op bepaalde momenten had hij haar ook wel kunnen opwinden; maar dat was alleen wanneer ze haar ogen sloot en zich verbeeldde dat. .. dat hij iemand anders was; een man met donker haar en grijze ogen, iemand die op dat moment waarschijnlijk in bed lag met Reggies zuster.

Trent was op dat moment inderdaad samen met Sabina, maar alleen omdat hij zich had geëxcuseerd van het schijnbaar eindeloze kaartspel waar Zijne Koninklijke Hoogheid zo'n plezier in had, en hij naar boven, naar het dek was gegaan om Laura te zoeken. Door een van de patrijspoorten die ze achteloos had opengelaten, zag hij dat ze bezig was. Of liever, dat ze bezig werd gehouden door Reggie Forrester; uitgerekend door Reggie Forrester! En inmiddels begreep hij dan ook dat het enige dat haar nog interesseerde het neuken was, en met wie ze dat deed kon haar kennelijk niet schelen! Vervloekte teef! Hij had er nog even over gedacht om haar deur open te maken en hen alle twee te vermoorden, en hij had zijn hand ook al op de deurkruk liggen, toen hij opeens in een flits van helderheid besefte dat hij met dergelijke blinde woede ook niet verder kwam. Hij had zich toen maar omgedraaid en was regelrecht naar Reggies zuster gegaan.

Snel en met nijdige gebaren trok Trent in het duister van Sabina's hut zijn kleren uit, waarna hij zich boven op Sabina liet vallen en haar geschrokken kreet smoorde met een ruwe kus.

'Trent! O, jij bent het, eindelijk!'

'Wie verwachtte je anders? Dunhill? Hoe dan ook, tegen mij kan hij toch niet op. En aangezien jij mij in Cowes met een verrassingsbezoek vereerd hebt en me uit een diepe, gezonde slaap hebt gewekt, leek het me alleen maar leuk om het complimentje te retourneren, lady Westbridge!'

'Mijn heer,' fluisterde Sabina, voordat haar gefluister overging in een aaneenschakeling van onverstaanbare woordjes terwijl hij haar nachtjapon van haar lichaam rukte en haar op brute, ruwe wijze nam, iets dat ze fijn vond!

Eindelijk was hij dan gekomen, en wat daar de reden van was deed er op dit moment niet toe. Hij was hier, bij haar, en ze zou ervoor zorgen dat hij tot de ochtend bleef. Misschien dat die teef van een Laura hun verloving dan zou verbreken en hij uiteindelijk toch met haar zou trouwen!

De gedachte aan de mogelijkheid dat zij hertogin van Royse zou worden, wond haar zo op, dat haar reactie op hem steeds vuriger en onstuimiger werd, en ze zich met meer overgave door hem liet beminnen dan anders. O, maar hij was een geweldig minnaar, en vanavond gedroeg hij zich als een wild beest. Ze hoopte echt dat hij met haar zou trouwen, of dat hij haar tenminste tot zijn vaste maitresse zou maken; alles zolang ze maar veilig was voor Reggie die haar zo graag pijn deed wanneer hij boos was, en van wie ze allerlei dingen moest doen die ze niet fijn vond en die ze niet wilde.

Nadat ze beiden bevredigd waren probeerde Sabina in slaap te komen, maar het lukte haar niet. Misschien lag het wel aan het feit dat Trent niet bij haar bleef zoals ze gehoopt had, en kwam het gedeeltelijk doordat ze wist dat Reggie boos op haar zou zijn omdat het haar niet gelukt was om Royse tot de ochtend bij zich in bed te houden.

Maar tot haar verbazing kwam Reggie, nadat hij Trent had zien weggaan, in een uitzonderlijk goede bui bij haar. 'Wel, wel, gelukgewenst, zusje-lief! En laat vooral niet na om juffrouw Laura van dit kleine rendez-vous te vertellen. En als jullie weer eens zo gezellig samen zijn, vergeet dan ook niet om hem te vertellen dat zijn verloofde vanavond enkele uren van haar tijd in mijn gezelschap heeft doorgebracht. O ja, en zeg er dan ook nog maar bij dat ze zo lekker vurig en gretig was!'

'Wat? Bedoel je dat ze echt...!'

'Wat dacht je dan? Ik krijg haar nog wel, ik krijg haar en zal haar gebruiken en nooit meer laten gaan. En helemaal wanneer Royse eenmaal te horen heeft gekregen wat ze heeft uitgehaald. En dat, zusje-lief, laat ik aan jou over!'