7

Denison opende de deur met zijn hand. Er was ook een knop om de deur automatisch te openen, maar tijdens de verwarring van het wakker worden had hij die niet zo gauw kunnen vinden.

De donkerharige man met het gezicht dat in normale toestand al iets verwijtends in zich had, zei: 'Het spijt me... Ben ik te vroeg?'

Denison herhaalde het laatste woord om tijd te winnen en bij zijn positieven te komen. 'Vroeg? Nee... ik ben laat, geloof ik.'

'Ik heb gebeld. We maakten een afspraak...'

Nu wist Denison het weer. 'Ja. U bent Dr. Neville.'

'Precies. Mag ik binnenkomen?'

Hij voegde de daad bij het woord. Denison had een kleine kamer en het onopgemaakte bed nam het grootste deel van de ruimte in. De ventilator zoemde zacht.

'Goed geslapen, hoop ik?' vroeg Neville met onverschillige beleefdheid.

Denison keek naar zijn pyjama en wreef met een hand door zijn haar. 'Nee,' zei hij kortaf. 'Ik heb een afschuwelijke nacht achter de rug. Mag ik me even verontschuldigen? Ik moet me een beetje toonbaar zien te maken.'

'Natuurlijk. Zal ik ondertussen een ontbijt klaarmaken? U bent misschien niet zo vertrouwd met de apparatuur.'

'Dat zou ik waarderen,' zei Denison.

Twintig minuten later kwam hij weer te voorschijn, gewassen, geschoren, en gekleed in een broek en een onderhemd. 'Ik hoop dat ik de douche niet defect heb gemaakt,' zei hij. 'Hij hield op en ik kon hem niet meer aan de gang krijgen.'

'Het water is op rantsoen. U krijgt maar een bepaalde hoeveelheid. We zijn hier op de Maan, doctor. Ik ben zo vrij geweest roereieren en hete soep voor ons klaar te maken.'

'Roereieren?'

'Zo noemen wij het. Aardelingen niet, denk ik.'

'Aha,' zei Denison. Hij ging zonder veel enthousiasme zitten en proefde het kleverige gele spul dat de ander ongetwijfeld met zijn 'roereieren' had bedoeld. Hij probeerde bij de eerste hap geen vies gezicht te trekken en laadde dapper zijn vork voor een tweede portie.

'Na verloop van tijd went u er wel aan,' zei Neville. 'Het is heel voedzaam. Ik mag er u wel voor waarschuwen dat het hoge proteïnegehalte in combinatie met de lage zwaartekracht uw behoefte aan voedsel zal doen afnemen.'

'Des te beter,' zei Denison, nadat hij zijn keel had geschraapt.

'Selene heeft me gezegd dat u van plan bent op de Maan te blijven,' zei Neville.

'Dat was mijn bedoeling,' beaamde Denison. Hij wreef zich in de ogen. 'Maar ik heb een vreselijke nacht gehad. Misschien moet ik de beslissing herzien.'

'Hoe vaak bent u uit bed gevallen?'

'Twee keer... Ik neem aan dat het een bekende ervaring is?'

'Bij mensen van de Aarde is het vaste prik. Als u wakker bent kunt u bij het lopen op gepaste manier rekening houden met de zwaartekracht van de Maan. Maar als u slaapt woelt u precies zo als op de Aarde. In elk geval doet het vallen bij deze zwaartekracht geen pijn.'

'De tweede keer heb ik een poos op de grond liggen slapen voordat ik wakker werd. Ik had niet eens gemerkt dat ik gevallen was. Wat doen jullie daar in godsnaam tegen?'

'U moet vooral niet vergeten regelmatig uw hartslag, bloeddruk en zo te laten nakijken om na te gaan of de verandering van zwaartekracht niet een te zware belasting is.'

'Daar is me al uitvoerig op gewezen,' zei Denison met walging in zijn stem. 'In feite heb ik al vaste afspraken staan voor de hele komende maand. En pillen.'

'Ach,' zei Neville luchtig, 'over een weekje hebt u waarschijnlijk helemaal geen problemen meer... En u hebt geschikte kleren nodig. Die broek is onmogelijk en die dunne bovenkleding is nergens goed voor.'

'Ik neem aan dat ik wel ergens kleren kan kopen?'

'Natuurlijk. Als u haar op een vrij moment te pakken krijgt, zal Selene u graag behulpzaam zijn, denk ik. Ze zegt dat u een aardige vent bent, doctor.'

'Daar ben ik blij om.' Denison had inmiddels ook een lepel van de soep geproefd en keek alsof hij zich afvroeg wat hij met het restant moest beginnen. Grimmig besloot hij met de aangevangen taak verder te gaan.

'Zij dacht dat u een natuurkundige was, maar daarin vergist ze zich uiteraard.'

'Ik ben opgeleid tot stralingschemicus.'

'Maar ook als zodanig bent u niet lang werkzaam geweest, doctor. We zijn hierboven niet van alles even goed op de hoogte, maar zo slecht is onze informatie nou ook weer niet. U bent een van Hallams slachtoffers.'

'Zijn er dan zo veel dat u hen als een groep ziet?'

'Waarom niet? De hele Maan is een van Hallams slachtoffers!'

'De Maan?'

'Bij wijze van spreken.'

'Ik begrijp het niet.'

'We hebben geen Elektronenpompen op de Maan. Er zijn er geen gebouwd omdat het para-universum niet heeft willen meewerken. Er zijn geen wolframmonsters geaccepteerd.'

'U wilt toch zeker niet beweren, doctor Neville, dat dit de schuld is van Hallam?'

'Toch wel, in een negatieve zin. Waarom moet alleen het para-universum in staat zijn een Elektronenpomp te beginnen? Waarom kunnen we dat zelf niet?'

'Ik heb altijd begrepen dat we de kennis missen om het initiatief te nemen.'

'En we zullen die kennis blijven missen zolang het verboden is onderzoek in die richting te doen.'

'Is dat verboden?' vroeg Denison, met een zwakke ondertoon van verbazing in zijn stem.

'In feite wel. Als geen van de werkzaamheden die nodig zijn om op dat gebied vooruitgang te boeken de juiste prioriteit krijgt bij het synchrotron of de andere grote apparatuur - en ze staan allemaal onder controle van de Aarde en dus ook van Hallam - kun je rustig zeggen dat dit soort onderzoek verboden is.'

Denison wreef zich weer in de ogen. 'Ik geloof dat ik gauw nog wat slaap nodig heb. Neem me niet kwalijk. Ik bedoel daarmee niet dat u mij verveelt. Maar vertel me eens: is die Elektronenpomp dan zo belangrijk voor de Maan? Ik dacht dat de zonnebatterijen doelmatig en toereikend waren.'

'Ze binden ons aan de zon, doctor. Ze binden ons aan de oppervlakte.'

'Tja... Maar waarom zou Hallam volgens u belang kunnen hebben bij het dwarsbomen van uw wensen, doctor Neville?'

'Dat weet u zelf maar al te goed, want u kent hem persoonlijk, ik niet. Hij geeft er de voorkeur aan het grote publiek niet al te duidelijk te laten weten dat die hele Elektronenpomp een uitvinding is van de para-mensen, en dat wij slechts dienaren van die meesters zijn. En als we op de Maan zodanige vooruitgang zouden boeken dat we precies weten waar we mee bezig zijn, dan zal de kennis van de technologie van de Elektronenpomp worden gezien als onze verdienste, en niet als de zijne.'

'Waarom vertelt u me dit allemaal?' vroeg Denison.

'Om te voorkomen dat ik mijn tijd verspil. In het algemeen heten we natuurkundigen van de Aarde hartelijk welkom. We voelen ons hier op de Maan een beetje afgesloten, een beetje het slachtoffer van een doelbewuste Aardse politiek tegenover ons, en een bezoekende natuurkundige is dan een steuntje in de rug, al was het maar omdat hij ons gevoel van isolement ietwat doorbreekt. Een natuurkundige die immigreert is een nog grotere steun. We willen hem graag uitleggen hoe de situatie is en hem aanmoedigen met ons samen te werken. Ik vind het jammer dat u in feite geen natuurkundige blijkt te zijn.'

'Dat heb ik ook nooit beweerd,' zei Denison ongeduldig.

'Maar u hebt wel gevraagd het synchrotron te kunnen bezoeken. Waarom dan?'

'Is het dat wat u zo dwars zit? Mijn beste meneer, dan zal ik het u uitleggen. Mijn wetenschappelijke carrière is een half mensenleven geleden geruïneerd. Ik heb besloten een vorm van rehabilitatie te zoeken, zeg maar een nieuw doel in mijn leven, en wel zo ver mogelijk bij Hallam vandaan - dat wil dus zeggen: hierop de Maan. Ik ben opgeleid tot stralingschemicus, maar dat heeft niet voor eeuwig mijn belangstelling voor andere takken van de wetenschap gesmoord. Tegenwoordig is er veel belangstelling voor de para-fysica en ik heb mijn best gedaan me daarin door zelfstudie zo goed mogelijk te bekwamen, omdat ik op dat terrein de beste mogelijkheden voor een rehabilitatie hoop te vinden.'

Neville knikte. 'Ik begrijp het,' zei hij, met duidelijke twijfel in zijn stem.

'Tussen haakjes, nu u toch eenmaal over de Elektronenpomp begonnen bent... Hebt u iets vernomen van de theorieën van Peter Lamont?'

Neville keek de ander met samengeknepen ogen aan. 'Nee. Ik geloof niet dat ik die man ken.'

'Nee, erg beroemd is hij ook niet. En dat zal hij ook wel nooit worden - net zo min als ik, en in hoofdzaak om dezelfde reden. Hij heeft Hallam voor de voeten gelopen... Zijn naam is onlangs opgedoken en ik heb eens goed over hem nagedacht. Dat was een van de manieren waarop ik de slapeloze perioden in de afgelopen nacht heb doorgebracht.' Hij geeuwde.

'En, doctor?' vroeg Neville ongeduldig. 'Wat is er met die man? Hoe heet hij precies?'

'Peter Lamont. Hij heeft een aantal boeiende denkbeelden op het terrein van de para-theorie. Hij gelooft dat het voortgezette gebruik van de Pomp ertoe leidt dat de cohesieve kernkracht in ons zonnestelsel aanzienlijk sterker zal worden, dat de zon langzaam maar zeker heter zal worden en op een zeker kritisch moment een verandering van fase zal ondergaan die een ontploffing veroorzaakt.'

'Onzin! Weet u wel hoe weinig veranderingen op kosmische schaal de Pomp teweegbrengt als ze enkel op menselijke schaal gebruikt wordt? Ook al hebt u zich de beginselen van de natuurkunde door zelfstudie eigen gemaakt, dan nog zou u zonder moeite moeten inzien dat de Elektronenpomp onmogelijk in staat is meetbare kosmische veranderingen te veroorzaken binnen de levensduur van het zonnestelsel.'

'Denkt u dat?'

'Natuurlijk! U niet?' zei Neville.

'Ik ben er niet zo zeker van. Lamont jaagt een persoonlijke obsessie na. Ik heb hem kort ontmoet en hij heeft op mij de indruk gemaakt van een zeer intense, emotionele knaap. En gezien datgene wat Hallam hem heeft aangedaan, wordt hij waarschijnlijk gedreven door een verterende woede.'

Neville fronste zijn wenkbrauwen. 'Weet u zeker dat hij herrie heeft met Hallam?'

'Op dat punt ben ik een expert.'

'En het is niet bij u opgekomen dat het in de wereld helpen van zulke praatjes - dat de Pomp gevaarlijk is - wel eens bedoeld kon zijn als hulpmiddel om de Maan ervan te weerhouden eigen Elektronenpompen in werking te stellen?'

'Ten koste van algemene paniek en wanhoop? Geen sprake van! Dan zou je met een kanon op een mug schieten. Nee, ik ben er zeker van dat Lamont meent wat hij zegt. Trouwens, op mijn eigen onbeholpen manier heb ik ooit soortgelijke ideeën onder woorden gebracht.'

'Evenzeer gedreven door haat tegenover Hallam.'

'Ik ben Lamont niet. Ik neem aan dat ik op een andere manier reageer dan hij. Eigenlijk had ik een vage hoop dat ik de kwestie op de Maan nader zou kunnen onderzoeken - zonder Hallams tussenkomst en zonder Lamonts emotionaliteit.'

'Hier op de Maan?'

'Hier op de Maan. Ik dacht dat ik mischien gebruik zou kunnen maken van het synchrotron.'

'En dat was de reden voor uw belangstelling?'

Denison knikte.

'Denkt u werkelijk dat u het synchrotron zult kunnen gebruiken?' vroeg Neville. 'Weet u wel hoe lang de huidige wachtlijst al is?'

'Ik dacht dat ik misschien de steun zou kunnen krijgen van een aantal wetenschapsmensen van de Maan zelf.'

Neville schudde lachend zijn hoofd. 'Wij hebben bijna even weinig kans als u... Maar ik zal u vertellen wat we kunnen doen. We hebben eigen laboratoria ingericht. Daar kunnen we u de ruimte geven. We beschikken er zelfs over een bescheiden instrumentarium. Ik weet niet of u daar veel aan hebt, maar misschien kunt u een zeker begin maken.'

'Denkt u dat die middelen me in staat stellen waarnemingen te doen op het terrein van de para-fysica?'

'Dat zal voor een deel van uw eigen inventiviteit afhangen, denk ik. Bent u van plan de theorie van die man, Lamont, te bewijzen?'

'Of het bewijs van het tegendeel te leveren. Misschien.'

'Als u iets bewijst, dan het laatste. Daar twijfel ik geen moment aan.'

'Het is inmiddels zonneklaar dat ik niet een in de kneepjes van het vak doorknede natuurkundige ben,' stelde Denison vast. 'Waarom bent u dan zo gretig bereid me werkruimte aan te bieden?'

'Omdat u van de Aarde komt. Zoals ik al zei: dat stellen we op prijs. En misschien blijkt uw zelfstudie als natuurkundige een toegevoegde waarde te zijn. Selene staat voor u in; dat is iets waar ik misschien meer waarde aan toeken dan ik zou moeten doen. En we zijn lotgenoten als slachtoffers van Hallam. Als u zich wilt rehabiliteren, dan zullen wij u daarbij helpen.'

'Neem me niet kwalijk als ik cynisch klink. Wat wordt u daar beter van?'

'Uw hulp. Er bestaat een zekere mate van misverstand tussen de geleerden van de Aarde en die van de Maan. U bent een man van de Aarde die vrijwillig naar de Maan is gekomen en die misschien een brug tussen beide groepen kan slaan, tot voordeel van beide partijen. U hebt al contact gehad met de nieuwe Gevolmachtigde en het is niet uitgesloten dat uw eigen rehabilitatie tenslotte ook voor ons een rehabilitatie zal blijken te zijn.'

'U bedoelt dat elke vermindering van Hallams macht en invloed automatisch een versterking van de Lunaire wetenschap zal zijn.'

'Wat u ook doet, het zal zeker een nuttige invloed hebben... Maar misschien kan ik u nu beter alleen laten. U moet wat slaap inhalen. Neem een dezer dagen contact met me op, dan zorg ik ervoor dat u in een laboratorium terecht kunt. En...' Hij keek om zich heen. 'En dat u een iets comfortabeler woonverblijf krijgt.'

Ze drukten elkaar de hand en Neville ging weg.