4b

Odeen had het gevoel dat hij in een nachtmerrie leefde. Dua was verdwenen. De Hardheren waren verdwenen. Alleen Tritt was er nog, zwijgend.

Hoe had dat nu kunnen gebeuren, vroeg Odeen zich gekweld af. Hoe had Tritt in zijn eentje de weg naar de grotten van de Hardheren kunnen vinden? Hoe had hij een batterij kunnen meenemen die aan de Positronenpomp was opgeladen en die bedoeld was om een meer geconcentreerde straling dan die van het zonlicht te leveren, en hoe had hij gedurfd...

Odeen zou niet de moed hebben gehad het te wagen. Hoe kon Tritt het dan? Tritt, de onbeholpene, de onwetende? Of was hij ook al een ongewoon type? Odeen, de intelligente Rationeel; Dua, de merkwaardige Emotioneel. Tritt, de roekeloze Ouderling?

'Hoe heb je dat nou kunnen doen, Tritt?' vroeg hij.

'Wat heb ik dan gedaan ?' repliceerde Tritt op heftige toon. 'Ik heb haar gevoed. Ik heb haar beter gevoed dan ooit eerder het geval is geweest! En nu hebben we eindelijk het begin van een baby-Emotioneel. Hebben we daar niet al lang genoeg op moeten wachten? En als het aan Dua had gelegen, hadden we eeuwig kunnen blijven wachten!'

'Begrijp je het dan niet, Tritt? Je had haar ziek kunnen maken. Het was geen gewoon zonlicht. Het was een experimentele stralingsbron die misschien veel te geconcentreerd was om veilig te zijn.'

'Ik begrijp niet wat je zegt, Odeen. Hoe zou het nou kwaad kunnen doen? Ik heb zelf vroeger het voedsel geproefd dat de Hardheren maakten. Het smaakte niet lekker. Jij hebt het ook geproefd. Het smaakte afschuwelijk, maar het heeft ons nooit kwaad gedaan. Het smaakte zo vies, dat Dua er niets van wilde weten. Toen vond ik die voedselbal. Die smaakte lekker. Ik heb er even van geproefd en het smaakte uitstekend. Hoe kan iets wat zo lekker is nou kwaad doen? En je hebt het gezien: Dua heeft ervan gegeten. Ze vond het lekker. En er werd een begin gemaakt met de baby-Emotioneel. Wat kan ik dan fout hebben gedaan?'

Odeen gaf zijn poging tot uitleg in wanhoop op. 'Dua zal verschrikkelijk kwaad zijn,' zei hij.

'Daar komt ze wel weer overheen.'

'Dat vraag ik me af. Tritt, ze is niet zoals de gewone Emotionelen. Daarom is ze zo moeilijk in de omgang, maar ook zo verrukkelijk als we met elkaar in harmonie zijn. Misschien wil ze wel nooit meer met ons versmelten.'

Tritts lichaamscontouren waren plomp en onwrikbaar. 'En wat dan nog?' zei hij.

'En wat dan nog? Dat moet jij nodig vragen! Wil je het versmelten soms opgeven?'

'Nee, maar als zij niet wil, dan wil ze niet. Ik krijg mijn derde baby en mij kan het verder niet meer schelen. Ik weet wel hoe het vroeger bij de Zachten toeging, dat ze soms twee stel baby's per triade kregen. Maar voor mij hoeft dat niet. Een stel is voor mij genoeg.'

'Tritt, versmelting betekent meer dan alleen maar het krijgen van baby's.'

'Wat dan? Ik heb je ooit horen zeggen dat je de dingen sneller leerde na een versmelting. Nou, dan leer je ze maar wat langzamer. Mij kan het niet schelen. Ik heb mijn derde baby.'

Odeen wendde zich trillend van hem af en verliet met schokkende, ongecontroleerde bewegingen de kamer. Wat had het voor zin Tritt uit te schelden? Tritt zou er niets van begrijpen. Hij wist niet eens zeker of hij het zelf wel begreep.

Als de derde baby geboren was, en een beetje ouder was geworden, zou beslist de tijd van de overgang komen. Hijzelf zou het zijn, Odeen, die daartoe het teken zou moeten geven, die het moment zou moeten bepalen, en hij zou dat zonder een spoor van angst moeten doen. Al het andere zou hem te schande maken, of erger, en toch kon hij dit vooruitzicht niet verdragen zonder versmeltingen, zelfs niet nu alle drie de kinderen gemaakt waren.

Versmelting zou de angst op de een of andere manier verjagen... Misschien omdat versmelting ook een soort overgang was. Er was een tijdsperiode waarin je niet bij bewustzijn was, zonder dat het pijn deed. Het was alsof je ophield te bestaan, en toch wilde je het graag. Een voldoende aantal versmeltingen zou hem de moed geven over te gaan zonder angst en zonder...

O, zon en alle sterren! Het was niet 'overgaan'! Waarom moest hij dat plechtige woord gebruiken? Hij kende ook het andere woord, het woord dat nooit werd gebruikt, behalve door kleine kinderen die hun ouders wilden choqueren. Het was sterven! Hij moest zich voorbereiden op een sterven zonder angst, en op het sterven van Dua en Tritt met hem.

En hij wist niet hoe... Niet zonder versmeltingen...