13

'O ja?' zei Barron Neville hatelijk. 'Nou, dat is een toewijding die je plicht verre te boven gaat.'

'Dat weet ik niet. Zo erg was het niet. Eigenlijk' (en ze glimlachte) 'was het nogal roerend wat hij deed. Hij was bang dat hij onhandig zou zijn en hield in het begin zijn armen achter zijn rug, bang dat hij me plat zou drukken, denk ik.'

'Bespaar me de details.'

'Waarom? Wat kan het jou verdomme schelen?' viel ze plotseling uit. 'Jij bent immers Meneer Platonisch?'

'Wil je het anders? Nu meteen?'

'Je hoeft niet op commando te presteren.'

'Maar jij zou dat beter wél kunnen doen! Wanneer verwacht je ons te geven wat we nodig hebben?'

'Zodra ik dat kan,' zei ze toonloos.

'Zonder zijn medeweten?'

'Hij heeft alleen belangstelling voor energie.'

'En voor het redden van de wereld,' spotte Neville. 'En een held te zijn. En iedereen eens iets te laten zien. En jou te kussen.'

'Allemaal dingen die hij toegeeft. Wat geef jij toe?'

'Ongeduld,' zei Neville kwaad. 'Massa's ongeduld!'