16

'Eerlijk gezegd had ik gehoopt,' zei Gottstein, glimlachend boven het plakkerige, mierzoete goedje dat voor een dessert doorging, 'dat we elkaar wat vaker zouden hebben gesproken.'

'Het is heel vriendelijk van u dat u zo veel belangstelling toont voor mijn werk,' zei Denison. 'Als de stabiliteit van het lekpunt kan worden verzekerd, denk ik dat mijn prestatie - en die van juffrouw Lindstrom - van grote betekenis zal zijn.'

'U drukt zich zorgvuldig uit, echt als een man van de wetenschap.. . Ik zal u niet beledigen door u het Lunaire equivalent van een likeurtje aan te bieden. Dat is de enige nabootsing van de Aardse cuisine die ik domweg weiger te slikken. Kunt u mij in lekentermen uitleggen wat nu eigenlijk de betekenis van uw prestatie is?'

'Ik kan het proberen,' zei Denison voorzichtig. 'Laten we eens uitgaan van het para-universum. De cohesieve kernkracht is daar sterker dan in ons universum, zodat in het para-universum relatief kleine protonenhoeveelheden al volstaan om de fusieprocessen binnen een ster aan de gang te houden. De hoeveelheid protonen die wij in onze sterren hebben zou in het para-universum spontaan tot eengeweldige explosie leiden. Ze hebben daar veel meer sterren dan wij, maar ze zijn allemaal stukken kleiner dan de onze.

Stel nu eens dat we in ons universum een veel minder sterke cohesieve kernkracht zouden hebben dan nu het geval is. In dat geval zouden de grote massa's protonen zo weinig neiging tot onderlinge fusie meer hebben, dat er enorme hoeveelheden waterstof nodig zouden zijn om een ster gaande te houden. Zo'n anti-para-universum, met andere woorden: het tegenovergestelde van het para-universum, zou veel minder sterren hebben dan ons universum, maar die sterren zouden aanzienlijk groter zijn dan de onze. Als de cohesieve kernkracht maar zwak genoeg zou zijn, zou je zelfs een universum kunnen bedenken waarin alle materie van dat gehele universum zou zijn opgeslagen in een enkele ster. Het zou een ster van enorme dichtheid zijn, maar tegelijk een relatief non-reactieve. Zijn totale straling zou ongeveer vergelijkbaar kunnen zijn met datgene wat onze eigen zon in zijn eentje presteert.'

'Begrijp ik het goed,' vroeg Gottstein, 'dat dit de situatie is zoals die in ons eigen universum bestond voor de big bang - één groot lichaam dat alle massa van het universum bevat?'

'Ja,' bevestigde Denison. 'Het anti-para-universum dat ik heb beschreven bestaat in feite uit wat sommigen een "kosmisch ei" hebben genoemd, afgekort tot "kosmei". Een kosmei-universum is precies wat we nodig hebben als we uit zijn op aftapping - dus op lekkage in één richting. Het para-universum waar we op dit moment gebruik van maken heeft dwergsterretjes en bestaat grotendeels uit lege ruimte. Je kunt eindeloos blijven zoeken zonder een behoorlijk aftappunt te vinden.'

'Maar de para-mensen hebben ons toch weten te vinden!'

'Ja, misschien door magnetische velden af te zoeken. Er zijn redenen om aan te nemen dat het para-universum geen planetaire magnetische velden van enige betekenis kent, en dat ontneemt ons een voordeel dat zij wél hebben. Maar aan de andere kant, als wij op zoek gaan naar het kosmei-universum kan er niets mis gaan. Het kosmei is immers zélf het gehele universum, dus als je op het universum stuit, stuit je automatisch ook op de materie van dat universum.'

'Maar hoe moet je naar zo'n universum op zoek gaan?'

Denison aarzelde. 'Dat is een vraag die ik wat moeilijk te beantwoorden vind. De cohesieve of sterke kernkracht werkt door middel van een soort intermediaire deeltjes, pionen genaamd. De intensiteit van de kracht hangt af van de massa van die pionen, en die massa kan onder heel specifieke condities gewijzigd worden. De natuurkundigen van de Maan hebben een instrument ontwikkeld dat zij pioneur noemen en dat hiertoe in staat is. Zodra de massa van de pionen kleiner wordt gemaakt - of groter, dat doet er niet toe - is de betreffende materie in feite een deel van een ander universum, en wordt daardoor een raakpunt, een lekpunt. Als die massa nu maar zo klein mogelijk kan worden gemaakt, krijg je dus vanzelf een raakpunt en een lekpunt met het kosmei-universum. En dat is het doel waarnaar we streven.'

'En dan kun je materie opzuigen vanuit het... eh... kosmei-universum?' vroeg Gottstein.

'Dat stuk is gemakkelijk. Zodra de sluis open is vloeit de materie spontaan naar ons universum. Bij binnenkomst heeft die materie nog zijn eigen natuurwetten, en hij is stabiel. Langzaam maar zeker sijpelen dan de natuurwetten van ons universum in die materie binnen, de cohesieve kernkracht wordt sterker, de materie fuseert, en daarbij geeft hij enorme hoeveelheden energie af.'

'Maar als die materie zo superdicht is, waarom verdampt hij dan niet gewoon in een rookwolk?'

'Ook dan zou energie vrijkomen, maar dat hangt af van het elektromagnetische veld en in dit speciale geval is de cohesieve kernkracht bepalend omdat we het elektromagnetische veld op een bepaald niveau houden. Het zou nogal wat tijd vergen om dat uit te leggen.'

'De lichtbol die ik op de oppervlakte heb gezien was dus fuserende kosmeimaterie?'

'Precies, Gevolmachtigde.'

'En die energie kan worden aangewend voor nuttig gebruik?'

'Zonder meer. Onbeperkt. U hebt waargenomen hoe enkele buitengewoon kleine microdeeltjes kosmeimaterie in ons universum binnendrongen. In theorie is er niets dat ons belet tonnen en tonnen van die materie hierheen te halen.'

'Dan kunnen we hiermee dus de Elektronenpomp vervangen?'

Denison schudde zijn hoofd. 'Nee. Ook het gebruik van kosmei-energie verandert op de duur de natuurwetten van de twee betrokken universa. De cohesieve kernkracht wordt langzaam maar zeker sterker in het kosmei-universum en zwakker in het onze. Dat betekent dat het tempo van de fusies in de kosmei geleidelijk toeneemt, dat de kosmei heter en heter wordt, en uiteindelijk...'

'Uiteindelijk,' zei Gottstein, zijn armen voor zijn borst kruisend, en zijn ogen in gepeins vernauwend, 'uiteindelijk ontploft de kosmei in een big bang.'

'Zo denk ik erover.'

'Veronderstelt u dat dit tien miljard jaar geleden in ons eigen universum ook zo is gebeurd?'

'Misschien. Sommige kosmologen hebben zich afgevraagd waarom het oorspronkelijke kosmische ei uitgerekend op dat ene historische moment ontploft is en niet op een ander moment. Een van de mogelijke oplossingen was de hypothese van een slingerbeweging: een universum waarin een kosmisch ei werd gevormd dat vervolgens onmiddellijk explodeerde. Die hypothese is echter aantoonbaar onjuist gebleken en de conclusie moest zijn dat het kosmisch ei heel lang bestaan moet hebben voordat het om de een of andere onbekende reden in een crisis raakte en instabiel werd.'

'En dat kan het gevolg zijn geweest van een aftapping van energie vanuit andere universa?'

'Dat is mogelijk. Het hoeft geen doelbewuste actie te zijn geweest. Misschien kunnen er onder bepaalde omstandigheden spontane lekken optreden.'

'Maar als die big bang plaatsvindt,' vroeg Gottstein, 'kunnen wij dan nog steeds energie onttrekken aan dat kosmei-universum?'

'Dat weet ik niet zeker, maar het is niet iets waar we ons op korte termijn zorgen over hoeven te maken. Het weglekken van onze natuurwetten op het gebied van de cohesieve kernkracht naar het kosmei-universum zal naar alle waarschijnlijkheid miljoenen jaren kunnen doorgaan voordat daar het kritische punt bereikt wordt. En bovendien zijn er nog verschillende andere kosmei-universa, misschien een oneindig aantal.'

'En welke verandering ondergaat ons eigen universum?'

'De cohesieve kernkracht wordt zwakker. Langzaam, heel erg langzaam, zal onze zon afkoelen.'

'Kunnen we de kosmei-energie gebruiken om dat te compenseren?'

'Dat zal niet nodig zijn, Gevolmachtigde,' zei Denison ernstig. 'Terwijl de cohesieve kernkracht in dit universum zwakker wordt als gevolg van de kosmei-pomp, wordt hij anderzijds sterker door de effecten van de gewone Elektronenpomp. Als we de energieproductie van die twee bronnen op elkaar afstemmen zullen de natuurwetten in ons universum niet veranderen, al veranderen ze natuurlijk wel in het kosmei-universum en het para-universum. Wij zijn dan een verbindingsweg, maar de twee punten van bestemming liggen niet bij ons.

Bovendien hoeven we ons geen zorgen te maken over die twee eindbestemmingen. De para-mensen zullen zich ongetwijfeld al hebben ingesteld op een verdere afkoeling van hun zon, die trouwens altijd al tamelijk koel moet zijn geweest. En wat het kosmei-universum betreft: er is geen reden om aan te nemen dat daar enige vorm van leven mogelijk is. Sterker nog: door te zorgen voor condities die uiteindelijk zullen leiden tot een big bang, scheppen wij misschien een nieuw soort universum dat straks leven mogelijk maakt.'

Gottstein bleef een poosje zwijgen. Zijn plompe gezicht, dat geheel in rust was, drukte ogenschijnlijk geen enkele emotie uit. Hij knikte even, alsof hij een van zijn eigen gedachten bevestigend beantwoordde.

'Weet u, Denison,' zei hij tenslotte, 'ik denk dat u hiermee de hele wereld wel over de streep trekt. Alle problemen om de wetenschappelijke elite te overtuigen van het gevaar van de Elektronenpomp zijn hiermee uit de weg geruimd.'

'De emotionele tegenzin om die gevaren in te zien zal niet meer bestaan,' zei Denison. 'Het zal nu namelijk mogelijk zijn niet alleen het probleem maar tegelijk ook de oplossing te laten zien.'

'Wanneer zou u bereid zijn een wetenschappelijk artikel van deze strekking te produceren, als ik u een snelle publicatie daarvan garandeer?'

'Kunt u dat garanderen?'

'Desnoods in de vorm van een overheidspublicatie.'

'Ik zou graag de instabiliteit van het lekpunt opheffen voordat ik ga publiceren.'

'Natuurlijk.'

'En ik denk dat het verstandig is ervoor te zorgen,' zei Denison, 'dat doctor Peter Lamont optreedt als mede-auteur. Hij kan ervoor zorgen dat de wiskundige bewijsvoering waterdicht is, iets wat ik niet kan. Het was bovendien aan zijn werk te danken dat ik de richting heb gekozen die ik uiteindelijk heb gevolgd. En dan nog iets anders, Gevolmachtigde...'

'Ja?'

'Ik zou willen voorstellen dat ook de natuurkundigen van de Maan hierbij worden betrokken. Een van hen, doctor Barron Neville, zou best een tweede co-auteur kunnen zijn.'

'Maar waarom? Haalt u zich daarmee niet nodeloze complicaties op de hals?'

'Zonder hun pioneur zou dit alles niet mogelijk zijn geweest.'

'Daar kan dan op gepaste manier melding van worden gemaakt... Heeft doctor Neville feitelijk met u samengewerkt in dit project?'

'Niet rechtstreeks.'

'Waarom wilt u er hem dan bij betrekken?'

Denison keek naar beneden en wreef nadenkend met zijn hand over het textiel van zijn broek. 'Dat lijkt me diplomatiek gezien verstandig,' zei hij. 'We zouden zo'n kosmeipomp op de Maan moeten installeren.'

'Waarom niet op de Aarde?'

'In de eerste plaats omdat we een vacuüm nodig hebben. Dit is eenrichtingverkeer, niet een uitwisseling zoals in het geval van de Elektronenpomp, en de voorwaarden om daar in de praktijk vorm aan te geven zijn in beide gevallen verschillend. Het oppervlak van de Maan beschikt in ruime mate over een kant en klaar vacuüm, en het zou enorme inspanningen vergen zoiets op de Aarde te realiseren.'

'Maar het is mogelijk, niet waar?'

'En in de tweede plaats,' vervolgde Denison, 'hebben we te maken met twee omvangrijke bronnen van energie uit twee geheel verschillende universa, met ons eigen universum daar midden tussenin. Als de twee soorten aftappunten te dicht bij elkaar liggen zou er zoiets als een kortsluiting kunnen ontstaan. Een onderlinge scheiding in de vorm van zo'n vierhonderdduizend kilometer vacuüm, met alleen op de Aarde een aantal Elektronenpompen en alleen op de Maan een kosmeipomp, zou niet alleen ideaal zijn, maar zelfs noodzakelijk. En als we dat op de Maan gaan doen lijkt het me verstandig en fatsoenlijk daarbij rekening te houden met de gevoeligheden van de Lunaire natuurkundigen. Zij zouden er een aandeel in moeten hebben.'

Gottstein glimlachte. 'Is dit een advies van juffrouw Lindstrom?'

'Dat zou het ongetwijfeld zijn, maar de gedachte ligt zo zeer voor de hand dat ik er geen hulp bij heb gehad.'

Gottstein ging staan, rekte zich uit, en maakte vervolgens twee of drie sprongen op de rare, trage manier die in de zwaartekracht van de Maan gewoon was. Bij elke sprong trok hij zijn knieën op. Daarna ging hij weer zitten. 'Hebt u dat ooit geprobeerd, doctor Denison?' vroeg hij.

Denison schudde van nee.

'Dat wordt geacht de bloedsomloop in de benen te bevorderen. Ik doe het altijd als ik het gevoel krijg dat mijn benen in slaap sukkelen. Ik ga binnenkort voor een kort bezoek naar de Aarde en ik probeer te voorkomen dat ik al te zeer gewend raak aan de zwaartekracht van de Maan... Zullen we het eens hebben over juffrouw Lindstrom, doctor Denison?'

Met geheel andere stem zei Denison: 'Wat is er dan met haar?'

'Ze is toeristengids.'

'Ja. Dat hebt u al eerder opgemerkt.'

'En ik zei toen ook dat ze een merkwaardige keus was als assistente voor een natuurkundige.'

'In feite ben ik maar een amateurfysicus en ik neem aan dat zij enkel een amateurassistente is.'

Gottstein glimlachte nu niet meer. 'Speel geen spelletjes met mij, doctor. Ik heb de moeite genomen alle mogelijke gegevens over haar te verzamelen. Haar dossier is hoogst opmerkelijk, of zou dat geweest zijn als iemand het initiatief had genomen het eens goed te bekijken. Ik geloof dat ze een Aanvoelster is.'

'Velen van ons hebben die gave,' zei Denison. 'Volgens mij bent u zelf ook tot op zekere hoogte een Aanvoeler. En van mezelf weet ik het wel zeker, ook tot op zekere hoogte.'

'Maar er is een verschil, doctor. U bent een volleerd man van de wetenschap, en ik, naar ik mag hopen, een volleerd bestuurder... En terwijl juffrouw Lindstrom goed genoeg is als Aanvoelster om u behulpzaam te zijn bij moeilijke theoretische vraagstukken, is ze tegelijk in haar dagelijks leven een gids voor toeristen.'

Denison aarzelde. 'Ze heeft maar weinig formele scholing, Gevolmachtigde. Haar Aanvoelingsvermogen heeft een ongewoon hoog niveau, maar haar bewuste controle erover is relatief gering.'

'Is zij een uitvloeisel van de toenmalige genetische experimenten?'

'Ik weet het niet. Het zou me overigens niet verbazen.'

'Vertrouwt u haar?'

'In welk opzicht? Ze heeft me geholpen.'

'Weet u dat ze de vrouw is van doctor Barron Neville?'

'Ze hebben een emotionele relatie. Geen wettelijke, meen ik.'

'Geen van de relaties op de Maan is wettelijk in onze betekenis van dat woord. En dat is dezelfde Neville die u wilt uitnodigen om als tweede co-auteur van uw artikel op te treden?'

'Ja.'

'Is dat puur toevallig?'

'Nee. Neville is vanaf mijn komst hier in mij geïnteresseerd geweest en ik geloof dat hij Selene heeft gevraagd mij te helpen.'

'Heeft zij u dat verteld?'

'Ze heeft gezegd dat hij belangstelling voor mij had. Dat leek me aannemelijk genoeg.'

'Is het bij u opgekomen, doctor Denison, dat ze daarbij misschien haar eigen belangen en die van doctor Neville op het oog had?'

'In welk opzicht zouden die belangen kunnen verschillen van de onze? Ze heeft me zonder enige reserve geholpen.'

Gottstein veranderde van houding en draaide met zijn schouders alsof hij bezig was met de een of andere gymnastische oefening. 'Doctor Neville moet van een vrouw met wie hij zo intiem is natuurlijk weten dat ze een Aanvoelster is,' zei hij. 'Zou hij daar dan geen gebruik van maken? Waarom moest ze dan een toeristengids blijven, tenzij ze op die manier haar vermogens voor een bepaald doel verborgen wilden houden?'

'Naar ik begrijp redeneert doctor Neville nogal vaak op die manier. Ikzelf vind het moeilijk overal zinloze samenzweringen in te zien.'

'Hoe kunt u weten dat ze zinloos zijn? Toen mijn ruimtesloep boven het Maanlandschap hing, vlak voordat de vurige bol zich boven uw apparatuur vormde, zag ik u beneden mij. U stond niet bij de pioneur.'

Denison dacht terug aan dat moment. 'Nee, dat klopt. Ik was verdiept in de sterrenhemel. Die neiging heb ik vaak als ik aan de oppervlakte ben.'

'Wat deed juffrouw Lindstrom toen?'

'Ik heb het niet gezien. Ze zegt dat ze het magnetisch veld sterker heeft gemaakt en dat daardoor uiteindelijk de lekkage is ontstaan.'

'Is het haar gewoonte dat ze de apparatuur anders instelt buiten uw medeweten?'

'Nee. Maar ik kan haar impuls begrijpen.'

'En zou er bij die gelegenheid een bepaald bijproduct zijn ontstaan?'

'Ik weet niet wat u bedoelt.'

'Ik weet het zelf ook niet precies, geloof ik. Er was een vage twinkeling te zien in het licht van de Aarde, alsof er iets was dat zich in het vacuüm bewoog. Maar wat, dat weet ik ook niet.'

'Ik evenmin,' zei Denison.

'U kunt niet iets bedenken dat een natuurlijk bijverschijnsel van het experiment kon zijn en dat...'

'Nee.'

'Wat heeft juffrouw Lindstrom dan uitgespookt?'

'Ik weet het nog steeds niet.'

Even hing er een geladen stilte tussen hen beiden. Toen zei de Gevolmachtigde: 'Zoals ik het zie zult u dus proberen het lekpunt stabiel te krijgen en tegelijk nadenken over de opzet van een artikel. Ik zal zorgen dat andere dingen in beweging worden gezet en tijdens mijn aanstaande bezoek aan de Aarde zal ik de regering inlichten en regelen dat het artikel snel zal worden gepubliceerd.'

Het was duidelijk de bedoeling dat hij nu vertrok. Denison ging dan ook staan. 'En denk nog eens goed na over doctor Neville en juffrouw Lindstrom,' zei de Gevolmachtigde op joviale toon.