5

Het woonverblijf van Barron Neville was een beetje Spartaanser dan dat van Selene. Zijn boeken waren niet weggestopt in een kast, zijn computerapparatuur stond open en bloot in een hoek van de kamer, en het blad van zijn grote bureau was een chaos. Zijn vensters waren blanco.

Selene kwam binnen, sloeg haar armen over elkaar en zei: 'Als je zo slonzig leeft, Barron, moeten je gedachten ook wel een rotzooitje zijn.'

'Laat dat maar aan mij over,' zei Barron onvriendelijk. 'Waarom heb je die Aardeling niet meegebracht?'

'De Gevolmachtigde wist hem eerder te strikken. De nieuwe Gevolmachtigde.'

'Gottstein?'

'Ja. Waarom was je niet eerder klaar?'

'Omdat mijn onderzoek tijd vergde. Ik wil niet blindelings te werk gaan.'

'Wel,' zei Selene, 'dan zullen we gewoon wat geduld moeten hebben.'

Neville beet op de nagel van zijn duim en bekeek vervolgens het resultaat daarvan met een strenge blik. 'Ik weet niet of ik wel zo gelukkig ben met deze situatie... Wat vind jij van hem?'

'Ik mag hem,' zei Selene op stellige toon. 'Voor een Aardje vond ik hem heel aangenaam in de omgang. Hij liet me zijn gids zijn. Hij toonde belangstelling. Hij onthield zich van oordelen. Hij deed niet neerbuigend... En toch heb ik hem in mijn woordgebruik bepaald niet ontzien.'

'Heeft hij nog doorgevraagd over het synchrotron?'

'Nee, maar dat was ook niet meer nodig.'

'Hoezo?'

'Ik heb hem gezegd dat jij met hem wilde spreken en ik heb hem ook verteld dat jij een natuurkundige bent. Dus ik neem aan dat hij alle vragen over dat onderwerp opspaart tot hij jou ontmoet.'

'Vond hij het niet vreemd dat hij in gesprek was gekomen met een vrouwelijke gids die toevallig een natuurkundige kent?'

'Waarom vreemd? Ik heb gezegd dat je mijn sekspartner bent. Seksuele aantrekkingskracht stoort zich niet aan rangen en standen. Een natuurkundige kan best vallen op een nederige vrouwelijke gids.'

'Houd op, Selene.'

'Nou, ja... Hoor eens, Barron, als hij bezig was met de een of andere intrige, als hij mij benaderd had omdat hij via mij met jou in contact wilde komen, dan zou hij volgens mij toch tenminste een paar spoortjes van bezorgdheid hebben moeten tonen. Hoe ingewikkelder en dwazer een complot is, des te riskanter het is, en des te bezorgder de complottant. Ik heb me met opzet zo ongedwongen mogelijk gedragen. Ik heb over alles gepraat, behalve over het synchrotron. Ik heb hem meegenomen naar een partij in de sportzaal.'

'En?'

'Hij was geïnteresseerd. Ontspannen en geïnteresseerd. Wat hij ook in gedachten heeft, er was niets van te merken.'

'Weet je dat zeker? Toch heeft hij nu eerder een ontmoeting met de Gevolmachtigde dan met mij. Vind je dat een goede zaak?'

'Waarom zou ik dat slecht moeten vinden? Een openlijke uitnodiging voor een gesprek, met tientallen Lunairen als getuigen, kun je toch niet bepaald als geheimzinnigheid bestempelen, is het wel?'

Neville leunde achterover en vouwde zijn handen achter zijn nek. 'Selene, laat je persoonlijke opvattingen nou eens achterwege, tenzij ik erom vraag. Ze irriteren me. Om te beginnen is die man helemaal geen natuurkundige. Heeft hij beweerd van wel?'

Selene dacht even na. 'Ik noemde hem een natuurkundige. Hij ontkende het niet, maar ik herinner me niet dat hij het met zoveel woorden bevestigd heeft. En toch... toch weet ik zeker dat hij er een is!'

'Het is een leugen door verzwijging, Selene. Hij mag dan volgens zijn eigen opvattingen misschien een natuurkundige zijn, maar het is een feit dat hij niet als zodanig is opgeleid en dat hij evenmin als zodanig werkzaam is. Hij heeft een wetenschappelijke opleiding, dat moet ik toegeven, maar hij heeft geen baan in de wetenschap. Hij kon er geen krijgen. Geen enkel laboratorium op de Aarde wil hem de ruimte geven. Hij staat namelijk op de zwarte lijst van Fred Hallam. Vroeger heeft hij daar jarenlang tot de top behoord.'

'Weet je dat zeker?'

'Geloof me maar, ik heb het nagetrokken. Je vroeg toch daarnet waarom ik zo laat klaar was? En het klinkt te mooi om waar te zijn.'

'Hoezo? Ik begrijp niet wat je daarmee bedoelt.'

'Heb jij niet de indruk dat we hem wel moeten vertrouwen? Ten slotte heeft hij een duidelijke grief tegen de Aarde.'

'Dat kun je wel zeggen, als jouw gegevens tenminste kloppen.'

'Nou, die kloppen heus wel, althans in die zin dat ze juist blijken als ze geverifieerd worden. Maar misschien is het alleen maar de bedoeling dat we hem vertrouwen.'

'Barron, dat is walgelijk. Kun jij dan overal alleen maar complotten in zien? Ben klonk niet als...'

'Ben?' vroeg Neville op hatelijke toon.

'Ben!' herhaalde Selene vastberaden. 'Ben klonk niet als een man die gebukt gaat onder grieven, of als een man die mij probeert wijs te maken dat hij gebukt gaat onder grieven.'

'Nee, maar hij heeft je wel zo ver weten te krijgen dat je hem graag mag. Dat heb je toch zelf gezegd? En met veel nadruk? Misschien was dat nou precies zijn bedoeling.'

'Ik ben niet zo gemakkelijk voor de gek te houden, en dat weet je best.'

'Nou, ik zal gewoon moeten afwachten tot ik hem zelf zie.'

'Je kunt me nog meer vertellen, Barron! Ik heb duizenden Aardjes in alle maten en soorten ontmoet. Dat is mijn werk. En jij hebt geen enkele reden om sarcastisch te doen over mijn oordeelsvermogen. Je weet dat je meer dan genoeg redenen hebt om erop te vertrouwen.'

'Akkoord. We zullen wel zien. Word maar niet boos. Alleen het feit dat we nu moeten wachten... Nu er niets anders op zit,' zei hij, terwijl hij met soepele bewegingen rechtop ging staan, 'krijg ik een idee. Raad eens?'

'Dat hoeft niet.' Selene ging eveneens staan, niet minder soepel en sierlijk, en werkte zich met enkele nauwelijks merkbare bewegingen van haar voeten uit zijn buurt. 'Hou je ideetjes maar voor je. Ik heb migraine.'

'Ben je kwaad omdat ik je oordeel in twijfel heb getrokken?'

'Ik ben kwaad omdat... Ach, verdomme, waarom ruim je je kamer niet beter op?' En ze vertrok.