Stientje van Veldhoven-van der Meer
De filmacteur Bob Hope heette oorspronkelijk Leslie Hope. Daarom werd hij door sommigen Hopeless genoemd. Pas toen hij zijn naam veranderde, nam zijn carrière een gunstige wending.
Namen zijn belangrijk, maar er wordt onnadenkend mee omgesprongen, zeker in de politiek. Neem de Tweede Kamerverkiezingen in 2010. Bart Vink en Wouter Koolmees stonden op de kandidatenlijst voor d66. Maar als je Vink en Koolmees heet, hoor je op de lijst van de Partij voor de Dieren te staan. Dat gold ook voor Henk Kieviet en Marcel de Haas van de sgp, voor Martijn de Haas van het cda, Ard van der Steur van de vvd en Mei Li Vos en Jan Vos van de Partij van de Arbeid. De Partij voor de Dieren had zelf al wel Harry Voss, maar die schrijft zijn achternaam met een dubbele s, wat net iets te sluw is.
De sp is ook zoiets. Hebben ze een Jan de Wit in de partij, zetten ze de goede man op plaats 3. Iemand die Jan de Wit heet, moet je op plaats 1 zetten. Een succesvolle slogan had voor het oprapen gelegen: ‘De sp, jongens van Jan de Wit.’
Nu was het cda de Jannenpartij. Tenminste, dat leek zo. Er stonden niet minder dan negen Jannen op de lijst. Maar slechts drie van hen waren echte Jannen: Jan Kramer, Jan Mastwijk en Jan Schinkelshoek. De andere zes waren eigenlijk vvd’ers: Jan Peter, Jan Kees, Jan-Folkert, Jan Jacob, Bas Jan en Henk Jan.
De meestvoorkomende achternaam op alle lijsten samen was Van Dijk. Dirk en Diederik van Dijk van de sgp, Toon en Teun van Dijk van de pvv, Jan Jacob en Olger van Dijk van het cda en Jasper van Dijk van de sp. Waarom waren die niet samen op één lijst gaan staan? Als je er André Hoogendijk en Pia Dijkstra van d66 aan had toegevoegd, plus Klaas Dijkhoff van de vvd en Elbert Dijkgraaf van de sgp, dan had je een dijk van een partij gehad, zeker als ook Sharon Dijksma van de Partij van de Arbeid zich nog had aangesloten.
De ChristenUnie had het beter begrepen. Drie mensen van de lijst heetten Visser. En de partij had ook nog een kandidaat met de achternaam Haak, wat altijd handig is als er gevist gaat worden. Bovendien stond er iemand op de lijst die Anker heet, voor het geval ze er met een bootje op uit wilden trekken. En om het dagje vissen een beetje spannend te maken hadden ze op plaats 44 Annelies van der Kolk gezet.
d66 had een stemmentrekster met Stientje van Veldhoven-van der Meer. Ze stond op plaats 7, Stientje. Als ik uit 100 vrouwen een keuze zou moeten maken alleen op basis van de voornaam, zou ik zeker voor Stientje kiezen, een naam die past bij iemand die net zo gemakkelijk op klompen loopt als op hoge hakken; net wat ik zoek.
Maar het was zo jammer dat Stientje van d66 zich Stientje van Veldhoven-van der Meer noemt. Waarom niet alleen Stientje van der Meer? Wat had ik nou met die vent van haar te maken?
De PvdA had op de lijst een soort Stientje in de persoon van Martientje: Martientje Kuitenbrouwer. Het is weliswaar minder dan Stientje, maar Martientje is qua naam ook niet verkeerd. Jammer dat ze maar op plaats 65 stond. Dat ging ze natuurlijk niet redden.
Dat de PvdA 65 mensen op de lijst durfde te zetten, was natuurlijk de goden verzoeken. Ik zou Martientje op 7 hebben gezet, waar ook Stientje stond. In het geval van Martientje zou dat dan ten koste zijn gegaan van Diederik Samsom. Onuitspreekbare naam vanwege die m aan het einde: Samsom. Een n was veel beter geweest: Samson of anders Wipwap of Pingpong, maar geen Samsom.
Nee, dan Tof Thissen. Tof. Tee-oo-ef. Tof stond op de lijst van GroenLinks, op de 29e plaats. Tof hoorde op 1. Halsema was als Femke ook tof maar Tof Thissen was toffer, want hij heette nu eenmaal Tof. Bovendien was al duidelijk dat Femke er snel mee op zou gaan houden. Juist bij Tof lag de sleutel voor GroenLinks om eindelijk eens veel zetels te gaan halen. Maar niemand kende Tof. En Tof werd ook niet aan het volk getoond. Er werd niet gepronkt met Tof. Maar er was voor GroenLinks toch niets voor de hand liggender geweest dan fietstochten organiseren en deelnemers uit volle borst laten zingen: ‘En datteme toffe jongens zijn’?