Melanie Schultz van Haegen-Maas Geesteranus

De band die je met een kabinet voelt, is altijd wat intenser als je een favoriete minister of staatssecretaris in dat kabinet hebt. Bij het laatste kabinet-Balkenende kon ik geen favoriet vinden, al had ik even een warm gevoel voor Gerda Verburg toen ik haar met een zweepje in de hand achterstevoren op een steigerende Shetlandse pony aantrof in haar eigen glossy Gerda.

In het kabinet-Rutte had ik wel meteen een favoriet: Melanie Schultz van Haegen-Maas Geesteranus. Ik snapte niet dat critici bij het aantreden van het kabinet-Rutte zeiden dat er te weinig vrouwen in het kabinet zouden zitten. Melanie Schultz van Haegen-Maas Geesteranus. Ze was zo ongeveer de eerste nieuwe minister van wie de naam bekend was. Toen ik haar naam hoorde, dacht ik dat Rutte zijn kabinet meteen al compleet had. Haar naam deed me denken aan een anekdote die ik eens hoorde over een man met de achternaam Oetgens van Waveren Pancras Clifford. Die moest in Nederlands-Indië met een boot mee. Hij kwam net iets te laat aangehold en riep tegen de kapitein: ‘Kapitein, kan ik nog meevaren, ik ben Oetgens van Waveren Pancras Clifford?’ De kapitein riep terug: ‘Dat zal niet gaan, want voor zoveel lui heb ik geen plaats meer.’

Het kabinet-Rutte kent ook (of kende ook, want met kabinetten kan het zo weer voorbij zijn) Marlies Veldhuijzen van Zanten-Hyllner, als staatssecretaris van Volksgezondheid. Ze had – zo zei ze zelf op de radio – haar stethoscoop nog in haar tas zitten toen ze bij Mark Rutte ontboden werd om het verzoek aan te horen of ze staatssecretaris wilde worden. Ik verstond in eerste instantie niet stethoscoop maar Status Quo; dus dat ze Status Quo nog in haar tas had zitten en dat ze daarom op Marks vraag of ze staatssecretaris wilde worden ‘Whatever you want’ had geantwoord. Haar naam is niet verkeerd, hoor – Marlies Veldhuijzen van Zanten-Hyllner – maar Melanie Schultz van Haegen-Maas Geesteranus heeft toch iets extra’s. Melanie werd ook aangesteld als minister en niet als staatssecretaris, en wel als minister van Infrastructuur, met als prioriteit een vierbaansweg voor haar eigen naam.

We hebben ze wel meer gehad in de politiek, dubbele namen: Ruijs de Beerenbrouck en Beelaerts van Blokland bijvoorbeeld en Hirsch Ballin niet te vergeten. Met terugwerkende kracht zou ik Hirsch Ballin misschien wel mijn favoriet willen noemen in het laatste kabinet-Balkenende. Zoals hij zich kort voor de totale instorting van het cda op een chaotisch cda-congres uitsprak tegen samenwerking met de pvv. Dat was van een zelden vertoonde kwetsbaarheid. Het cda ging na dat congres verder met een man die ook een dubbele naam heeft en die veel lijkt op de ogenschijnlijk onkreukbare burgemeester uit die chocoladefilm met Juliette Binoche: Sybrand van Haersma Buma.

Maar mij gaat het om Melanie. Van haarzelf heet ze Schultz van Haegen, denk ik. Ze is getrouwd met iemand die van zijn achternaam Maas Geesteranus heet. Of omgekeerd. Samen levert het in ieder geval Schultz van Haegen-Maas Geesteranus op. Dat is het voordeel van een vrouw. Die kan de naam van haar man erbij nemen. En dat levert niet zelden mooie combinaties op. In België woont een mevrouw die De Roover heet en getrouwd is met een man genaamd De Rop. De mevrouw noemt zichzelf: mevrouw De Rop en De Roover. Die zou heel goed in een Belgisch kabinet passen.

Hoe Melanie en haar man elkaar gevonden hebben, weet ik niet, maar het zal niet op het voetbalveld geweest zijn, zeker niet bij fc Volendam, dat altijd heeft uitgeblonken in korte namen: Steur, Snoek, Tol, Bond, Jonk, Vlak, Plat, Klap.

Dat Schultz van Haegen-Maas Geesteranus met haar voornaam Melanie heet, komt – zo neem ik aan – door de zangeres Melanie, die in 1970 bij de geboorte van de minister van Infrastructuur op het hoogtepunt van haar populariteit was. Ruby Tuesday is een van de nummers die ze toen zong, met daarin de regel: ‘Who could hang a name on you?’

Melanie Schultz van Haegen-Maas Geesteranus. De naam voelt als een warme winterjas. Maar om me niet helemaal in haar te verliezen, zocht ik bij het aantreden van het kabinet-Rutte meteen ook maar een tweede favoriet, een tegenpool. Die was snel gevonden: acht letters, vier voor de voornaam, vier voor de achternaam: Henk Kamp.