Louise (36) doodgeschoten door echtgenoot/politieman – Peter Svärd, Aftonbladet, terug in de woonwijk waar het schot nog nagalmt door de idylle.

In augustus kookt het asfalt op Björkvägen. Niemand komt uit de schaduw en de buren zitten te puffen in hun beschutte tuinen. Er rennen een paar kinderen gillend onder een sproeier door in een tuin. Een man die het gras voor zijn huis aan het maaien is, blijft telkens staan om het zweet van zijn voorhoofd te vegen.

De geur van pas gemaaid gras vermengt zich met de doordringende lucht van ge-grilde lappen vlees. Over een paar dagen beginnen de scholen weer en iedereen is terug van vakantie en uit zijn zomerhuisje.

Slechts één huis staat leeg.

Hij hoort hier niet thuis

Dat is het huis waar Louise en haar man Joakim woonden tot de bewuste decembernacht vorige winter. De nacht dat Joa-kim Louise in hun keuken neer-

schoot.

Ondanks de warmte, ondanks de vrolijke spelletjes van de kinderen en ondanks het feit dat een plotselinge dood op een zomeravond als deze onnoem-elijk ver weg lijkt, heeft iedereen het over Louise en Joakim.

Hoewel ook hij vorige zomer nog het gras voor zijn huis maaide en karbonaadjes op zijn barbecue had liggen, is iedereen het erover eens: hij hoort hier niet thuis.

‘Het is eerlijk gezegd fantas-tisch dat hij uiteindelijk toch in de gevangenis belandt,’ zegt een van de naaste buren, die anoniem wil blijven. ‘Sluit die klootzak op, gooi de sleutel weg en laten die bajesklanten met hem doen wat ze met vrouwenmoordenaars en ver-krachters doen. Ik hoop dat we hem hier nooit meer terug hoeven zien.’

Tien jaar gevangenisstraf

Iedereen met wie we spreken heeft kennisgenomen van het vonnis van het gerechtshof, dat