Mats Hjörne kijkt naar de mobiele telefoon in zijn hand. Proberen om Edwards iets te eten aan te bieden; het is fraai. Hij schudt zijn hoofd. Of dat om haar nee is of om zijn eigen poging, weet hij niet precies.

Hij scrolt omlaag in het telefoonboek van zijn telefoon, naar de B. Zoals van Brannerno. Hij drukt op Bellen. Ze neemt bij het tweede signaal op.

‘Hoi, Mats.’

‘Jessica. Hoe gaat-ie?’

‘Alles onder controle.’

‘Ben je aan het werk?’

‘Ik ben klaar. Ik zit nu in de sportschool. Heb je zin om hierheen te komen en met mij in het bubbelbad te springen of zo?’

Haar stem klinkt liefkozend, plagerig, als altijd.

‘Nee, ik zit bij de Hirschenkeller met een biertje aan jou te denken. Heb je zin om hierheen te komen?’

‘Ik kan er over twintig minuten zijn. Alleen even douchen.’

Dat is makkelijk met Jessica Brännemo, bijna té makkelijk. Maar hij weet ook hoe fijn ze het zullen hebben vannacht en leunt behaaglijk achterover. Hij bestelt voor hen allebei een plankstek, een stuk vlees op een plank, in de oven bereid en zo geserveerd. Het eten is dan klaar als ze aankomt. Ze is altijd op tijd. Ze is niet het type dat haar haar na het douchen uitvoerig moet föhnen.

Jessica Brännemo is inspecteur en maakt deel uit van een team onder een collega-commissaris van Hjörne, genaamd Kalle Järlefeldt.

Hij heeft drie vrouwen in zijn team, alle drie knap, goedgetraind en bekwaam tot op de grens van wat de mannelijke collega’s beschouwen als bovennatuurlijk. Daarom gaan de vrouwen al sinds tijden door onder de koosnaam ‘Kalle’s Angels’, met een toespeling op de supervrouwen uit Charlie’s Angels. En Jessica Brännemo doet ook een beetje denken aan de actrice Cameron Diaz. Het hele jaar door gelijkmatig gebruind, met mouwloze topjes die haar goedgetrainde bovenarmen benadrukken en dure, strak zittende designerspijkerbroeken. En de wat zotte gewoonte om geen holster te gebruiken, maar haar Sig Sauer in haar broekband te stoppen, van achteren bij haar holle rug. Idioot, maar sexy.

Hjörne en Brännemo delen af en toe het bed. Dat doen ze nu al bijna een jaar. Hij is gefascineerd door haar up-to-date politiekennis en geniet van haar lichaam. Ze is meer dan tien jaar jonger dan hij, ergens in de dertig. Het is niets serieus, maar ze mogen elkaar graag. Het is geen probleem dat ze soms moeten samenwerken, ook omdat hij niet haar directe chef is. Anders had het nooit gekund.

Het enige wat hem mogelijk stoort aan Jessica Brännemo is de onuitgesproken afspraak dat ze hem niet trouw hoeft te zijn. Voor de huidige generatie jonge vrouwen is het blijkbaar niet gebruikelijk om het bij één minnaar te houden, althans zolang er geen sprake is van gezinsvorming. En dat is echt niet het doel van hun voortplantingsspelletjes.

Maar het is duidelijk dat hij zich beter zou voelen wanneer hij niet voortdurend het idee zou hebben dat hij haar met sommige collega’s uit het pand moet delen.

Ze arriveert na negentien minuten, giet het laatste restje van zijn bier naar binnen in afwachting van een eigen biertje, en als het eten komt heeft ze haar hele stuk vlees al naar binnen gewerkt voordat Hjörne nog maar aan het rode middenstuk is begonnen. Ze kauwt met open mond en hij heeft gedurende de hele maaltijd een gigantische stijve.

Ze drinken elk nog een biertje voordat ze om het hardst naar haar tweekamerflat op Kungsholmen fietsen. Hij komt er hijgend achteraan.

Als Jessica Brännemo naast hem in slaap is gevallen, ligt Mats Hjörne wakker, een arm onder zijn hoofd. Hij voelt zich aanzienlijk meer ontspannen dan na een verblijf in het bubbelbad, maar begint ook een zekere verzadiging van zijn relatie met Jessica te voelen. Hij is niet zo gewend aan het begrip ‘neukmaatjes’, maar hij weet ook dat dat eigenlijk de beste omschrijving van hun relatie is. Hij is er aan de andere kant helemaal niet in geïnteresseerd dat hun relatie zal overgaan in iets duurzamers.

Hij denkt enigszins gegeneerd aan de reden waarom hij eerst officier van justitie Edwards had gebeld. Hij weet niet precies waarom, maar hij had het gevoel dat ze eens wat onder de mensen moest komen, dat ze wat afleiding nodig had. Ze lijkt het niet zo leuk te hebben. Maar wat weet Hjörne daar eigenlijk van? Het enige wat hij weet, is dat ze gescheiden is, een tienerdochter heeft, en dat ze ongeveer even oud zijn, zo rond de vijfenveertig – de gouden jaren. Maar daar komt hij niet ver mee. Misschien heeft ze het wel ontzettend leuk.

Hij vraagt zich ook af wat hij eigenlijk wilde met zijn uitnodiging. En waarom hij het zo opblaast.

Hij gaat vaak uit met mannelijke officieren van justitie met wie hij samenwerkt, daar is niets geks aan. En met vrouwelijke politiecollega’s. Maar hij had al vanaf het begin het gevoel dat dit iets te ver ging. En dat was blijkbaar een opvatting die door Madeleine Edwards werd gedeeld, aangezien ze nee zei.

Tja, het kan natuurlijk zo simpel zijn dat ze zijn bijbedoelingen had geraden. Hij is tenslotte een man en zij een vrouw, en zij leidt het vooronderzoek van de zaak die hij onderzoekt. En als dat het geval is, had ze er goed aan gedaan zijn aanbod af te slaan.

Maar fantaseren mag toch wel, denkt Hjörne. Hij kust Jessica’s snurkende lippen voordat hij opstaat en in de voorzomerschemering naar huis fietst.