180

de grootste krachtsinspanning gelukte het, den druk van de watermassa te overwinnen en de deur naar binnen te draaien, maar op hetzelfde oogenblik kwam Paul en den anderen heeren zulk een ontzaglijke watermassa tegemoet, dat zij tot de knieën nat werden. Paul vloog door het water heen en sloot oogenblikkelijk de kraan.

Maar wat een toestand!

Het duurde uren, eer men met emmers en dweilen de watermassa had opgeruimd, het salon was, op de meubelen en de tapijten na, doorweekt, om niet eens nog te spreken van de schade, die andere vertrekken en corridors en trappen geleden hadden. Intusschen begreep de familie ten volle, aan wien ze dit grapje te danken had. En

de heer Velinga ging met vader Bell eens even op onderzoek uit.

Hansje en Pietje waren inmiddels nog maar steeds met den spoortrein aan het spelen en dachten in het geheel niet meer aan de badkamer. Maar zij werden gauw op de hoogte gebracht van den vreeselijken toestand en daarna sloegen de beide vaders een levendigen oorlogsmarsch op de broekjes hunner lieve zoontjes.

Ze werden allebei opgesloten.

De heer Velinga was zeer, zeer boos. Op eens werd er gescheld. Een

politie-inspecteur kwam vragen wat die roode vlag beduidde. De heer Velinga wist niets van een roode vlag, maar buiten gekomen, zag hij het roode gordijn, dat reeds de vroolijkheid en

Chr. van Abkoude, Pietje Bell, of de lotgevallen van een ondeugenden jongen