139

een ezeldrijver met een dikken stok, plots als een pijl uit den boog er van door ging, omdat hij zijn pistool wat dichtbij afschoot. Bij een speelgoeduitstalling op het terras van de Galeries ging er eensklaps een blikken automobieltje aan het rijden, omdat hij even aan het uurwerk gedraaid had, maar dat deed hij ook niet uit ondeugendheid, hij wou alleen maar eens zien of het hàrd ging. Hij wou met alle geweld iets voor vader en moeder meebrengen en deed een nieuwen aanval op de portemonnaie van Paul. En Paul had zoo'n schik in den snaak, dat hij hem warempel zijn zin gaf en voor vader een pijp en voor moeder een naaidoosje ‘ Souvenir Scheveningen ’ kocht. Martha vond het onbeschaamd van Pietje en zei herhaaldelijk: ‘ Toe Paul, doe het toch niet! ’ Maar Paul lachte erom en deed het wèl. De dag ging aangenaam voorbij. Toen men aan de kof fi etafel besprak, waar men dien middag zou heengaan, riep de papegaai opeens: Grapjas... grapjas... grapjas!

‘ Hoe komt het beest daar nu aan? ’ vroeg mijnheer Velinga. Maar Martha zei niets, ze vond, dat Pietje hier al genoeg wandaden bedreven had. En Pietje? Wel, die at juist zijn vijfde boterham met jam en wist nergens van.

Chr. van Abkoude, Pietje Bell, of de lotgevallen van een ondeugenden jongen