15

met de zolen deed. Hij vond zijn werk verbazend mooi, maar het ging hem te gauw naar den zin. Daarom verzon hij iets, dat wat langer duurde en ook wat meer moeite kostte.

De schoenmakerij leek hem daarvoor niet erg geschikt en daarom koerste hij naar de alcoof, waar moeder het bed had ‘ afgehaald. ’ Piet vond het wel nuttig om op de matras te klauteren en zich te oefenen in kunstenmaken. De stoel, die hij noodig had om in bed te klimmen, was bedekt met lakens en dekens. Hij trok die er één voor één af en stopte ze zoo ver mogelijk onder de bedstede. Omdat een der dekens er nog een eindje onderuit stak, kroop hij zelf maar even onder het bed en duwde al het beddegoed in den versten hoek. Toen schoof hij den stoel voor het bed, klom daarop en stapte op de matras.

Komaan, dacht hij, nu ga ik groote kunsten maken.

Hij liet zich eerst wat van links naar rechts rollen en begon toen te hinken. Maar dat bekwam hem slecht, want hij viel tegen den muur. Pietje voelde even met beide handen of zijn hoofd nog op zijn lichaam stond en toen dat in orde bleek, probeerde hij, of hij daar niet op kon staan. Dat had tengevolge, dat hij naar zes kanten tegelijk omviel en van al die grimassen werd hij ten slotte zoo moe, dat hij slaap kreeg. Hij trok een kussen uit het sloop, en omdat de lakens en dekens onder de bedstede lagen, ging hij daar ook maar naar toe, om wat zachter en warmer te liggen. Vervolgens

Chr. van Abkoude, Pietje Bell, of de lotgevallen van een ondeugenden jongen