54

slapen. Pietje beloofde dat en vermaakte zich met hengelen. Hij nam een stok, bond daaraan een katoenen draad met een kromgebogen speld en sloop naar tante's kamertje, waar hij heel stil zitten ging om haar niet in den slaap te storen. Hij vischte met het zelfgemaakte vischtuig boven de tafel, waar zijn haakje eerst het oor van tante's kopje te pakken kreeg. Er was nog heel wat thee in, maar Pietje had heusch niet met opzet naar het kopje gehengeld, het haakje was bij ongeluk blijven vastzitten en natuurlijk trok hij nu omhoog, zoodat de thee over het tafelkleed, tante's witte breiwerk, haar brillenhuis en nieuwe testament vloeide. Het maakte weinig gedruisch, want het kopje hing veilig aan het haakje. Pietje haalde den hengel naar zich toe maar opeens schoot de kromme speld los en viel het kopje met een kletterenden slag op het theelichtje aan stukken. In 't zelfde oogenblik zat Pietje met zijn hengel onder de tafel en vloog tante Cato met een schreeuw overeind. Zij staarde met wijdgeopende oogen naar de tafel en zag de verwoesting, die daar aangericht was. Intusschen begreep zij maar niet, wie haar dat geleverd had, al kon ze 't ook wel begrijpen. Maar ze ontdekte niemand, want het laag overhangend tafelkleed verborg Pietje bijna geheel. Tante Cato ging het daarom maar eens aan haar schoonzuster vertellen, maar zoo gauw was zij de kamer niet uit, of Pietje sloop op de teenen heen en maakte, dat hij wegkwam. Komaan, hij zou maar wat buiten gaan spelen.

Maar het begon te regenen en daarom ging hij

Chr. van Abkoude, Pietje Bell, of de lotgevallen van een ondeugenden jongen