21

gebonden. Hij had de ijzerdraden van het telraam kromgebogen en vier ballen ervan in zijn zak gestoken, om er op straat mee te knikkeren. Maar overigens was hij erg braaf geweest. Hij had al een fl ink standje van den hoofdonderwijzer te pakken en had beloofd, voortaan een brave jongen te worden.

Den derden dag ging hij om half negen weer naar school. Zijn zuster wilde hem niet meenemen, omdat hij den vorigen dag tegen de menschen op straat gezegd had:

‘ Mijn zus is mijn schooljuffrouw, ik doe toch lekker niet, wat ze zegt. ’

Dus moest Pietje maar alleen gaan. Wanneer hij rechtdoor liep, kon hij kwart voor negen in school zijn. Maar daartoe zag Pietje geen kans. Er was op straat immers veel te veel te zien? Om te beginnen werd niet ver van zijn huis de straat opgebroken. Stapels steenen lagen aan de kanten. Pietje begon er een hoogen, ronden toren van te bouwen. Toen pakte hij een hondje van de straat en liet het beest er in neer. De hond kon er niet uit, en moest wachten, tot de straatmakers hem uit zijn gevangenis verlosten. Intusschen zag hij wat verder een opstootje. Een voddenraper, die over een vuilnisbak gebogen stond kreeg van een straatjongen een duw, zoodat hij over zijn bak rolde. De voorbijgangers, die 't gezien hadden, lachten er om, maar de voddenraper stond nog een kwartier lang te schelden, zoodat een politieagent hem tenslotte meenam. Pietje had er ook veel pret om, maar steeds herinnerde hij zich, wat hij den

Chr. van Abkoude, Pietje Bell, of de lotgevallen van een ondeugenden jongen