69

‘ Sla dan een ruit stuk! ’

Pietje nam den wandelstok van den hoofdonderwijzer en sloeg de zes ruiten stuk, waaruit het raam bestond. Er werd dadelijk alarm gemaak. De hoofdonderwijzer kwam in vliegende vaart naar beneden en ontsloot de deur. Gelukkig kon de brand met een paar emmers water gebluscht worden.

De hoofdonderwijzer gaf maar uiterst zelden zijn leerlingen een pak slaag. Bijna nooit. Maar Pietje kreeg bij deze gelegenheid een pak voor zijn broek, dat hij met Oudejaarsavond nog voelde.

Den volgenden avond stond her geval in geuren en kleuren in de couranten: Een brandstichter van zes jaar. Vreeselijke wraak van een schoolkind op zijn meesters. Misdadige aanslag op een school door een zesjarig jongetje. Zoo noemden de couranten het gebeurde!

Pietje vond het alleen 't ergste voor zijn verjaarfeest. Moeder dacht er natuurlijk niet aan, de visite te laten doorgaan. Hij zou zijn cadeautjes krijgen en daarmee basta. Geen tractatie, geen visite.

En geen circus-voorstelling, dacht Pietje er treurig bij.

Dienzelfden avond, dat het bericht over het brandje in de school in de couranten

stond, kwam Geelman, de drogist, bij vader in de werkplaats.

‘ Nu, Bell, wat heb ik je gezegd? Heb ik gelijk gehad? Wat komt er van den jongen terecht? Moord en doodslag wordt het later. Zes jaar en nu al in de krant gezet wegens opzettelijke, misdadige

Chr. van Abkoude, Pietje Bell, of de lotgevallen van een ondeugenden jongen