Reflecties en vervormingen

Op het bordje staat Spiegelzaal, maar zodra je naar binnen gaat, zie je dat het meer is dan een eenvoudige zaal.

Je treft geen kamerbrede vlakte van spiegelglas zonder verdere opsmuk aan, wat je min of meer had verwacht, maar honderden spiegels in verschillende afmetingen en vormen, allemaal in een andere lijst.

Als je langs een exemplaar loopt dat je laarzen weerspiegelt, toont de spiegel aan de wand ernaast slechts lege ruimte en de spiegels aan de andere kant. Je sjaal is niet zichtbaar in de ene spiegel en keert terug in de volgende.

Weerspiegeld achter je zie je een man met een bolhoed, maar in sommige spiegels verschijnt hij wel en in andere niet. Als je je omdraait zie je hem niet, maar wat je wel opvalt is dat er meer bezoekers met je op lopen dan je in het glas had gezien.

De zaal leidt naar een ronde ruimte met helder licht. Dat wordt verspreid door een grote lantaarnpaal in het midden: torenhoog zwart ijzer met een lamp van matglas die eruitziet alsof hij meer op zijn plaats zou zijn op een straathoek in de stad dan in een circustent.

De wanden hier zijn volledig bedekt met spiegels, en elke lange spiegel is opgehangen in een rechte lijn met de gestreepte nok die boven je zichtbaar is, en met de vloer waarop eenzelfde patroon is geschilderd.

Zodra je verder de ruimte in loopt, verandert die in een eindeloos veld vol straatlantaarns, en de strepen worden in fractale patronen keer op keer herhaald.