Hoofdstuk 22

De lange tafel die het middengedeelte van de vergaderzaal van Jaffe, Katz in beslag nam, lag vol met archiefdozen, verslagen, ordners en dossiers. Amanda had aan één kant een plekje vrijgemaakt voor haar broodje en haar koffiemok. Ze was al lang klaar met eten toen Frank zijn samenvatting van de zaak-Pope had uitgelezen.

   ‘Ik was helemaal vergeten dat Tony Rose de belangrijkste getuige bij het proces van mevrouw Pope was,’ zei Amanda. ‘Het leven neemt soms interessante wendingen.’

   ‘Dat doet het zeker,’ zei Frank, terwijl hij nadacht over hoe het geluk de voormalige tennisleraar van de sociëteit gunstig gezind was geweest.

   ‘En ik vraag me nog steeds af wat zich die ochtend in de raadkamer heeft afgespeeld.’

   ‘Dat kan ik je niet vertellen. Ik mag er ook met niemand anders over praten. Burdett ging ermee akkoord dat de aanklacht werd ingetrokken als de reden voor het sepot geheim bleef.’

   ‘Heeft Senior het mevrouw Pope na het proces nog lastig gemaakt?’

   Frank knikte. ‘Die Senior is een wraakzuchtig baasje. Hij dreigde met een civiel proces wegens dood door schuld, hij dreigde Juniors testament aan te vechten en hij dreigde haar de voogdij over haar zoontje te ontnemen. Ik heb een eind aan al die dreigementen gemaakt toen ik met hem en zijn advocaat om de tafel zat. Toen zijn advocaat eenmaal begreep dat er een goede kans bestond dat ik kon bewijzen dat hij Rodriguez had ingehuurd om de foto’s te maken en dat hij Otto Jarvis had omgekocht om meineed te plegen, heeft hij Senior ervan overtuigd dat hij moest inbinden.’

   ‘Wat is er met mevrouw Pope gebeurd?’ vroeg Amanda.

   ‘Het geld dat Junior haar heeft nagelaten en de uitkering van de verzekeringspolis hebben haar erg rijk gemaakt. Zodra alles geregeld was, is ze met haar zoontje naar Europa vertrokken om hem tegen de publiciteit te beschermen. Ze heeft tot voor kort in Italië gewoond, maar ze is nu weer terug in Oregon, zodat Kevin zijn schoolopleiding in Amerika af kan maken.’

   ‘Heb je haar gesproken sinds ze terug is?’

   ‘Nee. Ze woont nogal afgelegen, en ik heb geen reden om onze kennismaking te hernieuwen,’ zei Frank.

   Amanda vond dat haar vader een beetje stijfjes klonk. Ze dacht dat ze wist waarom, maar ze besloot zijn reactie te negeren.

   In plaats daarvan vroeg ze: ‘Weet je zeker dat mevrouw Pope niets met de dood van haar man te maken had?’

   Frank dacht na over de vraag van Amanda. ‘Rechter Hansen heeft me verteld dat Karl Burdett suggereerde dat Charlie Marsh een Brits accent kan hebben geïmiteerd om Senior erin te luizen als iemand erachter zou komen dat Rodriguez de foto’s had gemaakt. Ik vond het heel vreemd dat Senior iemand met zo’n herkenbaar accent met Rodriguez liet onderhandelen. Maar ik ben er vrijwel zeker van dat Sally Pope onschuldig is. Ik heb me zelfs afgevraagd of de kogel die Junior heeft getroffen niet voor haar bestemd was. Sally stond bijna naast hem toen het schot werd afgevuurd.’

   Amanda ging staan en gooide haar afval in de prullenbak. ‘Kun je proberen die afstandsverklaring voor me te krijgen?’

   ‘Ik zal Sally vandaag nog bellen.’

   ‘Bedankt, pap.’

   ‘Graag gedaan.’

   Zodra de deur achter zijn dochter dichtging, liet Frank zijn schouders zakken. Hij had Amanda alles verteld wat ze over de zaak-Pope moest weten om haar cliënt te kunnen vertegenwoordigen, maar hij had niets tegen haar gezegd over zijn verhouding met Sally Pope. Er waren dingen die een vader niet met zijn kinderen besprak, zoals de hartstochtelijke verhouding die begonnen was op de avond nadat Frank Sally’s proces had gewonnen en hoe hij zich gevoeld had toen ze naar Europa vertrok. Frank was confuus en teleurgesteld geweest. Hij was in die tijd smoorverliefd op Sally, al gaf hij dat niet graag toe. Alleen al de gedachte aan haar had die emoties vandaag weer bij hem boven gebracht. 

   Voordat ze bij hem wegging, had Frank in de veronderstelling geleefd dat Sally zich net zo tot hem aangetrokken voelde als hij tot haar. Dat kwam door de manier waarop ze naar hem keek en de manier waarop ze, op momenten dat intimiteiten geoorloofd waren, heel dicht tegen hem aan kroop. En door het timbre van haar stem als het laat op de avond was en hij haar terug naar haar huis reed. Later maakte hij zichzelf wijs dat hij de eerste keer dat hij met haar naar bed was geweest te veel had gedronken, maar hij wist dat dat een smoes was waarmee hij nooit door een leugendetectortest zou komen. Het was eenvoudig duidelijk dat hij, op Samantha na, nooit naar een vrouw had verlangd zoals hij naar Sally Pope verlangde.

   De verhouding had een aantal maanden geduurd. Als het bekend was geworden zou het Frank zijn bevoegdheid om als advocaat te werken kunnen hebben gekost, maar hij was bereid dat risico te nemen. Op een gegeven moment waren Sally’s juridische zaken allemaal afgehandeld. Toen ze tegen hem zei dat ze wegging, was het of zijn wereld instortte. Sally had de juiste dingen gezegd: dat ze van hem hield en altijd aan hem zou blijven denken, maar ze had er begrip voor gevraagd dat ze Kevins geluk vóór het hare moest laten gaan. 

   Er was ondertussen genoeg tijd verstreken om zijn obsessie met Sally weg te laten zakken. Maar nu en dan dacht hij aan haar, en Amanda’s opgewonden mededeling over de zaak-Marsh had de korst van een wond gehaald waarvan hij dacht dat hij genezen was. Frank zou Sally Pope bellen, dat had hij beloofd, maar hij verheugde zich niet op het weerzien.