Toen de wekker van Matt en Maeve begon te tinkelen, kroop Matt uit bed en stommelde naar de keuken. Waarom wist hij niet precies, maar hij was ervan overtuigd dat hij weer een briefje van Fionn op de mat zou vinden.
Maeve en hij hadden nu al een paar ochtenden achter elkaar gezien hoe hij afgevoerd werd in zijn Mercedes en ondertussen naar Maeve staarde alsof hij haar op kon vreten. Misschien moesten Maeve en hij maar op een andere tijd naar hun werk gaan, dacht hij. Daarna schoot hem nog iets ergers door het hoofd: straks stuurde Fionn helemaal geen briefjes meer, maar klopte hij gewoon aan om te vragen waarom ze niets van zich hadden laten horen en dan zou Maeve erachter komen dat Fionn hun een brief had gestuurd en dat Matt die in de groenbak had gestopt… Vandaar dat het bijna een opluchting was toen hij de witte envelop bij de voordeur zag liggen.
Hij pakte hem snel op en wierp een snelle blik over zijn schouder om er zeker van te zijn dat Maeve niets had gezien. Daarna schoot hij de keuken in en ritste de envelop open. Precies hetzelfde als in dat vorige briefje. Bezig met de opnamen voor een tuinprogramma. Zouden jullie geen zin hebben om mee te gaan. Bel dan dit nummer. Of dat nummer. Maakt niet uit hoe laat.
Matt begon inwendig te koken van woede. De brutalitéít van die vent. Maeve was zijn vróúw. Hij moest iets doen. Maar wat? In theorie had Fionn niets misdaan. Hij had hen allebei uitgenodigd om mee te gaan naar de studio, niet alleen Maeve. Ook al wisten ze best dat Fionn alleen in Maeve geïnteresseerd was. Wat moest hij in vredesnaam doen? Nou ja, om te beginnen zou hij dat verrekte briefje maar weer weggooien. Hij scheurde het in duizend stukjes en stopte die diep in de bak.
Dag 46…
Katie begon onmiddellijk aan iedereen te vertellen dat het uit was tussen haar en Conall – om het echt waar te maken, moesten zoveel mogelijk mensen het weten – en als je naging dat iedereen altijd had gevonden dat ze hem absoluut niet aan zou kunnen, keek ze ervan op dat ze zo van het nieuws schrokken. En als ze tot de ontdekking kwamen dat Katie degene was die de knoop had doorgehakt lagen ze helemaal in katzwijm.
‘Jij?’ piepte Naomi. ‘Ik dacht juist dat hij zijn leven gebeterd had. Door zijn telefoon uit te zetten als hij bij jou was en zo.’
‘Dat zal best.’
‘Maar waarom dan in vredesnaam?’
‘Ik kan het niet goed uitleggen, Naomi. Ik had er gewoon genoeg van. Ik zal die gedrevenheid van hem nooit snappen. Hij heeft me een keer verteld dat het werk zijn innerlijke krachtbron was. Het schijnt dat we allemaal over iets dergelijks beschikken.’
‘Gelul. Ik zeker niet. En jij?’
‘Het enige wat ik kon bedenken, was eten-kleren-fitness. De heilige drie-eenheid. Hoeveel mag ik eten als ik nog steeds met goed fatsoen mijn kleren aan wil kunnen trekken? Hoe vaak moet ik aan fitness doen om te eten wat ik wil? Het lijkt me duidelijk dat we totaal verschillend waren.’
‘Maar hij begon net een beetje bij te draaien. Al dat werk dat je in hem hebt gestoken, al dat geduld!’
Hou nou op. ‘Daar zal de volgende vrouw dan van profiteren.’
Naomi hield het bijna niet meer uit. ‘Maar dat is niet eerlijk! Zul je hem niet missen?’
‘Ik kan moeilijk een man missen die ik nooit zag.’
‘Lieve hemel, je slaat wel ineens een heel ander toontje aan.’
‘Ik weet wel dat je denkt dat we allemaal een hekel aan hem hadden…’
‘Dat was ook zo!’
‘… en ja, in zekere zin was dat ook het geval. Maar alleen om-dat hij de indruk gaf dat hij het niet serieus meende. Hij leek niet echt op de lange termijn in je geïnteresseerd.’
‘En omdat hij zo poenig was.’
‘Dat vond pa. En dat kwam omdat hij jaloers was.’
‘Je zult mij niet horen zeggen dat Conall een slechte vent is,’ zei Katie. ‘Want dat is hij niet. Maar zal ik je eens iets vertellen, Naomi? Als hij geen workaholic was geweest, als hij betrouwbaar en… en… normáál was geweest, had hij nooit een greintje belangstelling voor mij getoond. Dan was hij getrouwd met zo iemand als Carla Bruni.’
‘Je neemt het allemaal wel heel filosofisch op. Dus als ik het goed begrijp, mis je hem helemaal niet? Maar ja, het is ook pas sinds gisteren. Over een week spreken we elkaar wel nader.’
‘Alsjeblieft, Naomi… Ik probeer juist om er helemaal niet aan te denken. Het idee dat hij een ander meisje vindt…’
‘En dat zal echt niet lang duren, hè?’
‘Hou je nou op? Dat weet ik allemaal best, dat hoef je me echt niet onder de neus te wrijven.’
‘Maar als het je zoveel verdriet doet, waarom…’
Hoe moest ze dat nu onder woorden brengen? De zekerheid dat ze zonder Conall minder verdriet zou hebben dan met hem? Dat eenzaamheid te prefereren was boven altijd weer teleurgesteld te worden?
‘Omdat…’ Nou ja, het was toch zo! Vooruit, zeg het dan ook maar. ‘Ik vond dat ik iets beters verdiende.’
Naomi produceerde een vreemd verstikt geluidje. Ze probeerde de afschuwelijke woorden terug te dringen, maar ze schoten toch haar mond uit. ‘Verdienen? Katie, je bent veertig! Dat is echt al behoorlijk oud. Ik geef toe dat we tegenwoordig langer leven, dankzij betere voeding en zo, maar desondanks heb je er waarschijnlijk toch de helft van je leven op zitten. Verdienen heeft er niets mee te maken. Je hebt maar te nemen wat je geboden wordt en daar moet je dankbaar voor zijn.’
‘Misschien is Conall wel degene die dankbaar moet zijn. Is het ooit bij je opgekomen dat hij van ons tweeën de geluksvogel was? Ik heb hem heel gelukkig gemaakt. Meer dan andersom.’
Het bleef angstig stil op de lijn. Naomi kon haar oren niet geloven. Na een lange pauze vroeg ze: ‘Ben je weer aan zo’n cursus begonnen? Heb je een visioen gehad van oma Spade, waarin ze je weer naar zo’n idiote bedoening stuurde?’
‘Nee, maar ik klink wel vreemd. Helemaal niet zoals ik ben.’
Naomi zuchtte. ‘Het is gewoon rampzalig.’
‘Ik dacht dat je blij zou zijn dat hij van het toneel is verdwenen.’
‘Niet nu alles net in orde leek te komen.’ Naomi klonk alsof ze ieder moment in tranen kon uitbarsten.
‘Naomi, ik mag dan van mening zijn dat ik beter verdien, maar dat betekent nog niet dat ik het ook zal krijgen. Eigenlijk weet ik wel zeker dat dat niet zal gebeuren.’
‘Echt waar?’ Naomi klonk gerustgesteld.
‘Ja.’
Nou, dan was er niets aan de hand.