Emma’s kamer

Ik doe Emma’s slaapkamer open. Tussen alle bouwmaterialen kan ik met mijn zwangere buik nergens zitten, maar in mijn gedachten zie ik de hele babykamer al staan. Ja, de meubels weet ik wel te plaatsen. Maar het feit dat ik voor het eerst moeder ga worden nog niet. Ik kan geen plant in leven houden. Ik was als kind geen poppenmoeder, heb zelfs nooit gebabysit. Maar Richard zegt dat het vast vanzelf zal gaan. Dat ik het los moet laten, al die onzekerheid.

Ik doe Emma’s slaapkamer open. De letters E-M-M-A prijken in vrolijke kleuren op haar deur. De muren zijn lichtgeel en er hangen blauwe gordijntjes. Iedere avond moet ik even naast Emma blijven zitten, haar kleine handje in de mijne. Terwijl ze in slaap valt, wordt haar knuistje steeds slapper totdat ze uiteindelijk alleen nog maar mijn wijsvinger vast heeft. Moeder zijn gaat inderdaad vanzelf. Het is alsof mijn hart uit mijn lichaam is gehaald, en er armpjes en beentjes aan vast zijn gemaakt.

Ik doe Emma’s slaapkamer open. Er hangen posters van Kikker, Muis en de Teletubbies. Emma staat rechtop in bed, te stuiteren van plezier wanneer ze mij ziet. Is er ooit iemand zó blij om je te zien als een dreumes? ‘Heppe verruf!’ zegt ze trots. En dan zie ik dat ze met poep uit haar luier strepen op het behang heeft getekend. Ik moet lachen. Want het blijkt zo wáár: zelfs als ze met poep in de weer gaan, vind je het nog kunst.

Ik doe Emma’s slaapkamer open. Ze is ongelooflijk trots op haar kroontjesbed. Richard en ik hebben dat aan haar weten te slijten als een ‘grote-meisjesbed’ omdat zij haar eigen, vertrouwde bedje aan haar nieuwe broertje Alec heeft moeten afstaan. Muis gaat van de muur en er komen Disney-prinsessen voor in de plaats. Weg zijn de rompertjes. Er liggen nu prinsessenjurken, plastic tiara’s en veren slippertjes.

Ik doe Emma’s slaapkamer open. Schaterend van de lach klimt ze boven op haar roze hoogslaper. Het gevaarte heeft roze kussens, roze gordijnen en een roze tentdak. Er komen posters van Winx, dekbedovertrekken van Totally Spies en kussens van K3. Ze wil niets liever dan met me spelen, mij betrekken in al haar spannende verhalen. Er zit tenslotte ook een Daphne in Winx, dus die mag ik dan zijn. Ik ben de ‘lievste mama van de heele weerolt’. Deze magische periode lijkt eeuwig te duren.

Ik doe Emma’s slaapkamer open. De letters E-M-M-A zijn van haar deur verdwenen. Te kinderachtig. Ook de meiden van Totally Spies zijn gesneuveld. Het is nu High School Musical, Hannah Montana, The Jonas Brothers. En die roze hoogslaper – kan die niet weg? Er staat een bureau met een computer. En er hangt een briefje op de deur: ‘Eerst Kloppen’.

Ik doe Emma’s slaapkamer open. Ze is jarig geweest, en mocht een nieuw kleurtje op de muren. Ze heeft alles paars geverfd. Er staat nu een twijfelaar, met een wit dekbedovertrek. Ze schrijft in een dagboek waar een slot op zit. Kijkt verstoord op als ik binnenkom. Hoe moet dat, moeder zijn van een puber? Richard zegt dat het vast vanzelf zal gaan. Dat ik het los moet laten, al die onzekerheid.