Marianne Leblanc. Een hele toer om eraan te wennen. Sophie heeft altijd een hekel aan die voornaam gehad, zonder te weten waarom. Ongetwijfeld een schoolvriendinnetje dat slechte herinneringen heeft nagelaten. Maar Sophie heeft de naam niet gekozen. Ze hebben hem aan haar gegeven: Marianne Leblanc, en een geboortedatum die meer dan achttien maanden verschilt van de hare. Dat is niet belangrijk, trouwens. Sophie heeft niet meer écht een leeftijd. Ze zou net zo goed dertig als achtendertig jaar kunnen zijn. Het uittreksel uit het geboorteregister is gedateerd op 23 oktober. 'Het is slechts drie maanden geldig. Dat geeft u de tijd om op verhaal te komen,' heeft de leverancier gezegd.

Ze ziet hem die avond weer. Hij legt het uittreksel uit het ge-boorteregister voor haar neer en telt daarna langzaam het geld. Hij heeft zelfs niet het tevreden uiterlijk van zakenlieden die een goede deal sluiten. Het is een beroeps, een kille man. Sophie heeft vast en zeker geen woord gezegd. Ze kan het zich niet meer herinneren. Het enige wat ze daarna ziet is haar terugkeer naar haar huis, de open kasten, de open koffer en zij, die alles erin propt, die een haarlok van haar voorhoofd strijkt, die zich niet lekker voelt en zich vasthoudt aan de keukendeur. Ze neemt heel snel een koude douche, een ijskoude zelfs. Terwijl ze zich weer aankleedt, doodop, versuft, maakt ze snel een rondje door de flat en kijkt of ze niets belangrijks is vergeten. Ze ziet niets meer. Dan loopt ze de trap af. Het is een heldere nacht.