34

Jerry Philips reed tot aan het bord bewaakt parkeren, waar hij van een student in een wit overhemd en een zwarte pantalon een reçu kreeg voor zijn auto. Jerry pakte Ashleys hand beet en ze liepen samen de oprijlaan op naar het grote huis dat Casey Van Meter van haar vader had geërfd. Miles Van Meters uitgever had besloten om de tournee van de auteur van de speciale editie van De Dode Slaapster precies een jaar nadat Joshua Maxfield ter dood was veroordeeld van start te laten gaan. Casey had Glen Oaks beschikbaar gesteld om daar de boekpresentatie te houden.

Alle lichten in het huis brandden en ze hoorden muziek en gelach op het achterterras, waar naast het zwembad een combo stond te spelen. Op het gazon voor het huis liepen mensen te praten, er liepen obers met hapjes op zilveren schalen en Jerry moest zich in de hal een weg banen door een menigte rumoerige mensen om bij de bar te komen. Terwijl ze op haar drankje stond te wachten bekeek Ashley de laatste modesnufjes en de juwelen van de dames om haar heen. Ze hoorde iemand haar naam roepen. Toen ze zich omdraaide, werd ze zowat van de vloer getild door Delilah Wallace, die haar voormalige kroongetuige stevig omhelsde en haar daarna met uitgestrekte armen beet hield.

'Je ziet er een stuk beter uit dan de vorige keer,' zei Delilah, die Ashley sinds de veroordeling van Joshua Maxfield niet meer had gezien.

'Jij ziet er ook goed uit, Delilah.'

'Welnee, ik ben nog net zo dik als altijd, maar ik ben blij, omdat ik hiernaartoe gekomen ben in de hoop jou hier aan te treffen en daar ben je! Vertel me eens wat je in de tussentijd allemaal hebt gedaan.'

'Ik ben verloofd,' zei Ashley terwijl ze de aanklager haar ring liet zien.

Delilah pakte Ashleys hand beet en bekeek de steen. 'Geweldig. Ken ik de gelukkige toevallig?'

'Eén merlot voor mevrouw,' zei Jerry Philips terwijl hij Ashley een glas rode wijn overhandigde. 'Hallo, Delilah.'

'Ik stond Ashley net te feliciteren. Wanneer is de bruiloft?'

'Waarschijnlijk pas als Ashley klaar is met haar studie,' zei Jerry. 'We hebben het momenteel allebei te druk om op huwelijksreis te gaan.'

'Ik ga naar het Portland State,' legde Ashley uit. 'Ik zit nu in het propedeusejaar van mijn medicijnenstudie en dat is behoorlijk hectisch.'

'Had je er na al die tijd geen moeite mee om weer aan het schoolritme te wennen?' vroeg Delilah.

'In het begin was het best moeilijk. Ik was ook behoorlijk zenuwachtig.'

'Ze haalt alleen maar hoge cijfers,' zei Jerry trots.

Ashley bloosde. 'En wat heb jij allemaal gedaan?'

'Het oude liedje. Moord en doodslag.'

Ashley stond op het punt om Delilah te vertellen dat ze iets over het meest recente proces van de aanklager had gelezen toen Casey Van Meter de hal binnenkwam en Ashley in de gaten kreeg. De gastvrouw van Glen Oaks zag er stralend uit. Je zag nauwelijks meer dat ze met haar been trok en verder waren alle tekenen, die erop wezen dat ze in het afgelopen jaar tot de levende doden had behoord, verdwenen, evenals Randy Coleman, van wie ze zich uiteindelijk had laten scheiden. Casey had haar taak als decaan niet weer opgepakt. Die functie werd nu bekleed door de bekwame vrouw die door Henry was aangenomen terwijl Casey in coma lag. In plaats daarvan had ze zich vol overgave op de belangen van de inwoners van Portland gestort. Vanwege haar rijkdom en haar intelligentie werd ze vaak gevraagd om zitting te nemen in besturen en commissies.

Casey begroette Delilah Wallace. Jerry hief zijn glas naar Casey. Sinds ze met haar studie was begonnen had Ashley haar moeder niet meer zo vaak gezien. De zware studiedruk van het propedeusejaar liet weinig ruimte over voor gezelligheid. De schaarse vrije tijd die ze had, bracht ze samen met Jerry door. Jerry betreurde het niet dat Ashley de bezoeken aan haar moeder had beperkt. Haar relatie met Casey had haar geholpen om het proces tegen Maxfield door te komen en haar weer het gevoel gegeven dat ze deel uitmaakte van een gezin, maar Jerry vond dat Casey Van Meter iets kils en kunstmatigs had. Uiteraard had hij daar tegen Ashley nooit iets over gezegd.

'Miles vroeg waar je bleef,' zei Casey. 'Hij zit in de salon boeken te signeren. Kom mee, dan gaan we daarheen.'

Ashley beloofde Delilah dat ze straks verder zouden praten. Casey pakte Ashley bij de arm en leidde haar door de menigte. Jerry liep achter hen aan. De mensen keken om en begonnen te fluisteren toen ze de beide vrouwen zagen. Dankzij Miles en de media waren ze nu beroemdheden. Ashley was nooit blij geweest met haar roem en ze was dan ook blij toen de aandacht van de pers na afloop van het proces begon te verslappen. Toen de publiciteitscampagne voor de speciale editie van De Dode Slaapster haar weer in de schijnwerpers had doen belanden was ze daar helemaal niet blij mee geweest.

Miles zat met zijn rug naar de grote stenen schoorsteenmantel boeken te signeren. Op de tafel waaraan hij zat lagen grote stapels van De Dode Slaapster klaar.

'Ik heb iemand voor je meegebracht,' zei Casey. Miles zat met zijn hoofd voorover een opdracht in een boek voor een echtpaar te schrijven. Hij keek op en begon te grijnzen.

'Ashley,' zei hij terwijl hij ging staan. 'Wat ben ik blij dat je er bent. Dag, Jerry.'

Miles wendde zich tot een gedrongen man met grijs haar die bij de signeersessie had staan toekijken.

'Jack, dit zijn Ashley Spencer en haar verloofde, Jerry Philips. Dit is Jack Dunlop, mijn redacteur.'

Dunlop glimlachte en stak Ashley zijn hand toe. 'Het is me een genoegen om eindelijk kennis met u te maken. Nadat ik De Dode Slaapster had geredigeerd en me de afgelopen paar maanden met de nieuwe editie heb beziggehouden, heb ik het gevoel dat ik u persoonlijk ken.'

Ashley dwong zich om naar de man te glimlachen en hoopte dat hij niet zou vragen wat ze van het boek vond. Ze had het nooit gelezen. Ashley wilde de gruweldaden van Joshua Maxfield zover mogelijk achter zich laten, maar elke keer dat ze een exemplaar van Miles' boek zag, gaf dat haar het gevoel dat er oude wonden werden opengereten.

'Ik heb iets voor je,' zei Miles. Hij pakte een exemplaar van De Dode Slaapster dat niet op een van de stapels voor hem op tafel lag. Hij sloeg het open en liet Ashley zien wat hij op de titelpagina had geschreven.

Voor Ashley Spencer, een bijzonder mens wier moed voor mij een bron van inspiratie is geweest. Miles Van Meter.

'Dank je wel, Miles,' zei Ashley.

'En ik meen wat daar staat.' Hij wendde zich tot Jack Dunlop. 'Zij is de dapperste dame die ik ooit ben tegengekomen.'

Toen Jerry en Ashley tegen middernacht vertrokken, was het feest nog in volle gang. Ze had genoten van haar gesprekken met Delilah, maar de aandacht die de andere gasten aan haar schonken had haar een akelig gevoel bezorgd en ze hadden zich dan ook zodra dat beleefdheidshalve mogelijk was, uit de voeten gemaakt. Jerry reed terug naar het blauwe, twee verdiepingen hoge Victoriaanse huis aan de oostelijke oever van de rivier waar ze sinds het einde van het Maxfield-proces samenwoonden. Rond de kleine binnenplaats stond een hoge heg en aan de voorkant bevond zich een overdekt portiek. In de woonkamer stonden een televisie, een cd-speler, een dvd-speler en een stereo-installatie met alles erop en eraan, maar het meubilair was, net als het huis zelf, voor het merendeel antiek.

Toen Jerry naar de keuken ging om een glas water te halen, liep Ashley met het geschenk van Miles naar de woonkamer en zette het in de boekenkast. Jerry kwam achter haar staan en legde een hand op haar schouder.

'Ga je dat ooit lezen?' vroeg hij.

Ze legde haar hand op de zijne. 'Misschien wel, maar pas als ik zeker weet dat het me niet meer pijn doet.'

Jerry boog zich voorover en zoende haar in haar nek. 'Laten we naar bed gaan.'

Ashley deed het licht uit en ze gingen samen de trap op.