Miles Van Meter sloeg het exemplaar van De dode slaapster waar hij zojuist uit had voorgelezen, dicht. Terwijl het publiek applaudisseerde, dronk hij water uit de fles die Jill Lane op het podium had gezet.

'Toen Joshua Maxfield het huis van Ashley binnendrong, was dat voor haar een traumatische ervaring,' zei Miles toen het applaus afnam, 'maar toen ze enkele maanden later ook haar moeder verloor, was dat een klap die ze niet meer te boven kwam. En het werd alleen maar erger na Maxfields spectaculaire ontsnapping uit de rechtszaal. Hij kwam, dezelfde avond nog, terug naar de Oregon Academy om te proberen haar te vermoorden.

'De autoriteiten hadden Ashley bescherming toegezegd, maar nadat ze op de Academy ternauwernood aan Maxfield was ontsnapt, had ze daar geen enkel vertrouwen meer in. Ze vluchtte naar Europa en bleef daar totdat volkomen onvoorziene omstandigheden haar dwongen naar Oregon terug te keren.

'In de jaren die verliepen tussen zijn ontsnapping en het moment dat hij weer gearresteerd werd, zat Joshua Maxfield ondergedoken. Ondanks de uiterste inspanningen van de FBI en internationale politieorganisaties lukte het niet hem op te sporen. Toen de belangstelling voor de klopjacht begon af te nemen, heb ik De dode slaapster geschreven, want ik wilde dat het publiek zich het lot van mijn zuster zou blijven herinneren en dat men ook niet zou vergeten wie deze gruwelijke daden op zijn geweten had. Ik had geen idee dat mijn eerbetoon aan Casey zo'n succes zou worden.

'In de tussentijd leefde Ashley onder verschillende namen. Ze leidde het leven van een zwerver en trok van het ene Europese stadje naar het andere. Zo nu en dan lukte het haar om een baantje te vinden en werkte ze een tijdje. Als het nodig was, nam ze geld op van haar rekening.

Maar dat wist ik natuurlijk allemaal niet toen ik De dode slaapster schreef, en de oorspronkelijke editie eindigde dan ook met Maxfields ontsnapping, Ashleys verdwijning en een kort verslag van de pogingen die de autoriteiten ondernamen om een van de meest duivelse seriemoordenaars uit de geschiedenis op te sporen.

'En dan wil ik nu graag uw vragen beantwoorden.'

Achter in het zaaltje stak een goedgebouwde jongeman in een kakibroek en een geruit overhemd zijn hand op. Miles wees naar hem.

'Ik wil graag zelf een boek schrijven over een waargebeurde moord waarbij een neef van mij was betrokken, maar ik weet niet waar ik moet beginnen. Er zijn bij die zaak ook een paar dingen gebeurd die zich in andere staten hebben afgespeeld. Kunt u mij vertellen hoe u bij uw onderzoek naar de moorden die Maxfield in andere delen van het land heeft gepleegd, te werk bent gegaan?'

'Natuurlijk. Het onderzoek dat ik voor De dode slaapster moest verrichten, verschilde niet wezenlijk van de voorbereidingen die ik normaal voor een rechtszaak tref. Als ik daarmee bezig ben, moet ik getuigen ondervragen, documenten doornemen en alle feiten over de zaak te weten zien te komen. Ik ben bij het onderzoek voor mijn boek te werk gegaan alsof ik een proces tegen Maxfield voorbereidde.

Toen ik aan De dode slaapster begon, was de FBI al een heel eind gevorderd met het onderzoek naar het verband tussen de fictieve moorden in Maxfields roman en de waargebeurde moorden in Connecticut, Montana en nog een paar staten. Larry Birch en Delilah Wallace zijn ook erg behulpzaam geweest. Zij hebben ervoor gezorgd dat ik de rapporten van de politie van Oregon en de FBI kon inzien. Ik heb ook in plaatselijke kranten naar berichtgeving over de moorden gezocht, waarna ik vaak niet meer hoefde te doen dan contact opnemen met degene die in de betreffende staat met het onderzoek naar de moord, of de moorden, was belast. Rechercheur Birch heeft de betrokkenen gebeld om me te introduceren. Dankzij hem had ik een ingang bij de verschillende politiebureaus die zich met de moorden bezighielden.

Als ik een staat bezocht, nam ik steeds contact op met de rechercheur die met de zaak was belast, las vervolgens de rapporten en sprak daarna met getuigen. Ik bezocht ook de plaatsen waar de moorden waren gepleegd en las autopsierapporten. Ook kreeg ik foto's te zien die na de moorden door de politie waren gemaakt. Op sommige plaatsen is het verplicht om de plaatsdelict ook op video vast te leggen. Op die manier kon ik nauwkeurig beschrijven wat er gebeurd was.'

'En ging uw werk als advocaat gewoon door terwijl u daarmee bezig was?' vroeg een oudere heer in een trui en een spijkerbroek.

'Ja, maar mijn kantoor werkte wat dat betreft erg mee. De paar keer dat het echt nodig was, kon ik zonder meer verlof krijgen om me met mijn onderzoek bezig te houden. Maar Maxfield had, eigenlijk een beetje tot mijn geluk, een aantal van zijn misdaden in steden als Boston gepleegd, waar ik in verband met mijn werk toch al regelmatig moest zijn.'

Een jongeman in een spijkerbroek en een t-shirt met het logo van een plaatselijke school stak zijn hand op.

'Meneer Van Meter, ik heb De dode slaapster net uit. Ik vond het een geweldig boek, maar er was toch iets dat me dwars zat. Iedereen ging er steeds van uit dat Joshua Maxfield Ashleys ouders had vermoord, maar ik vraag me af of men Randy Coleman ooit verdacht heeft in het licht van de gebeurtenissen nadat Ashley terugkwam naar Portland. Ashley heeft het gezicht van de man die haar vader vermoordde nooit gezien en die ook geprobeerd heeft om haar te vermoorden nadat Maxfield was ontsnapt. De beschrijving van de man die haar huis binnendrong en haar op het terrein van de Academy achternazat, zou ook op Coleman van toepassing kunnen zijn.'

'Daar heeft u gelijk in,' zei Miles, 'maar u vergeet één ding: Coleman had op dat moment geen enkel motief om Ashley te vermoorden. Dat kwam pas toen het voor iedereen duidelijk begon te worden wie Ashley Spencer in werkelijkheid was.'