21

 

Het gerechtsgebouw van Multnomah County, een massief betonnen gebouw dat een hele straat in beslag nam, zag er nog net zo dreigend en deprimerend uit als vijf jaar geleden op de dag dat Ashley als getuige bij de hoorzitting van Joshua Maxfield had moeten verschijnen. Toen Ashley en Jerry Philips arriveerden, stond er een kleine rij wachtenden voor de metaaldetectors bij de receptie. Haar advocaat was gekleed in een grijs kostuum met een wit overhemd en een zachtgele stropdas. Zij droeg een zwart broekpak, dat ze voor hun vertrek in Florence hadden gekocht.

Zodra ze de beveiliging waren gepasseerd, liep Jerry met Ashley naar de derde verdieping, waar vier marmeren gangen op de overloop langs het atrium uitkwamen. De edelachtbare Paula Gish hield zitting in een moderne rechtszaal, die aan de achterste gang lag. Rechter Gish was een forsgebouwde vrouw van even in de veertig. Ze had kort, donkerblond haar en droeg een bril met dikke glazen. Toen Ashley en Jerry naar binnen liepen, zat Gish een stapel pleidooien door te nemen terwijl een advocaat met een grote bos spierwit haar tegen haar stond te jeremiëren over een regeling met betrekking tot de vergoeding die aan advocaten werd toegekend.

Nadat Ashley en haar advocaat op de achterste rij hadden plaatsgenomen, liet ze haar blik langs de aanwezigen glijden. Er waren niet veel toeschouwers op de publieke tribune, zodat ze Miles Van Meter vrijwel meteen in het oog kreeg. Hij zat op de voorste rij, naast een kalende, corpulente Afro-Amerikaan die net zo elegant gekleed was als Miles zelf.

Tot haar verbazing zag Ashley een paar rijen verder aan de andere kant van het gangpad Randy Coleman zitten. Hij droeg een sjofel kostuum, heel anders dan de chique kleding die hij droeg toen hij Casey in het zwembad lastig had gevallen. Ashley vermoedde dat Coleman een paar moeilijke jaren achter de rug had. Naast Caseys echtgenoot zat een kleine, atletisch gebouwde man met glad, achterovergekamd zwart haar. Hij had een diplomatenkoffertje op schoot en Ashley vermoedde dat hij Colemans advocaat was.

Achter in de rechtszaal zat een aantrekkelijke jonge vrouw met een stenoblok. Gezien de bekendheid die De dode slaapster en de rechtszaak waarop het boek was gebaseerd hadden verworven, stond Ashley er niet van te kijken dat er een verslaggever aanwezig was om de zaak over het voogdijschap te verslaan. Het verbaasde haar dat ze ook Larry Birch, de rechercheur die haar zaak had behandeld, achter in de zaal zag zitten. Hij keek Ashley heel even aan en wendde toen snel zijn blik weer af. Ze vermoedde dat haar donkere haar en haar bril met donkere glazen hem op een dwaalspoor hadden gebracht.

Rechter Gish deed een uitspraak over de vergoedingen voor advocaten, waarna de griffier de volgende zaak aankondigde: Inzake Casey Van Meter: Verzoek tot Aanwijzing van een Vervangend Voogd en Bewindvoerder. Miles en de Afro-Amerikaan stonden op en liepen naar een van de tafels die gereserveerd waren voor advocaten en hun cliënten.

Als u mij toestaat, edelachtbare, mijn naam is Monte Jefferson en ik vertegenwoordig Miles Van Meter, de broer van Casey Van Meter en de zoon van Henry Van Meter, die als voogd en bewindvoerder van Casey optrad totdat hij onlangs overleed.'

Hij stond op het punt om verder te gaan toen de advocaat van Randy Coleman met zijn cliënt naar de andere tafel liep.

Anthony Botteri, edelachtbare, namens mijn cliënt, Randy Coleman, de echtgenoot van Casey Van Meter. De heer Coleman verzoekt eveneens om tot voogd en bewindvoerder van zijn vrouw te worden benoemd.'

'Edelachtbare, ik vraag u dringend het verzoek van de heer Coleman niet in overweging te nemen,' zei Jefferson op rustige toon. 'Op het moment dat mevrouw Van Meter het slachtoffer werd van een aanslag en als gevolg daarvan in coma raakte, was zij bezig om van de heer Coleman te scheiden omdat hij haar mishandelde en bedroog. Kort nadat mevrouw Van Meter in coma raakte, heeft het Hof een dergelijk verzoek van de heer Coleman afgewezen. Hij is een gokker en een crimineel, die alleen maar uit is op het geld van mevrouw Van Meter.'

Coleman wilde iets zeggen, maar Botteri legde een hand op diens arm.

'Het is triest om te zien dat een advocaat met zo'n indrukwekkende staat van dienst als de heer Jefferson zich tot een dergelijk niveau moet verlagen,' zei Botteri. 'Mijn cliënt is een zakenman uit Las Vegas. Het feit dat hij in Las Vegas woont, wil nog niet zeggen dat hij een gokker of crimineel is.'

'De opmerking van de heer Botteri over de door u geuite beschuldigingen is zeer terecht, meneer Jefferson,' zei de rechter. 'Laten we proberen deze hoorzitting zo beschaafd mogelijk te houden.'

'Mijn excuses, mevrouw de rechter, maar ik ben van mening dat het rechtbankverslag van de vorige hoorzitting mijn beweringen ondersteunt.'

Rechter Gish wendde zich tot Colemans advocaat. 'Meneer Botteri, deze zaak is voor mij volkomen nieuw, maar ik heb het betreffende dossier doorgenomen en daarin een uitspraak aangetroffen waarin het Hof er de voorkeur aan gaf om Henry Van Meter, de vader van mevrouw Van Meter, te benoemen, en niet uw cliënt. Er was ook sprake van dat uw cliënt mevrouw Van Meter lastig had gevallen en ik zag ook iets over een strafblad.'

'Dat dateert van een hele tijd terug, edelachtbare,' zei Botteri. 'En er is nu ook sprake van gewijzigde omstandigheden. De heer Van Meter heeft een belangrijk stuk informatie uit zijn verzoek weggelaten.'

'En wat is dat voor informatie, meneer Botteri?'

'Laat ik man en paard noemen, edelachtbare. Miles Van Meter wil dat u hem officieel tot voogd van Casey Van Meter benoemt zodat hij daarmee legaal het leven van zijn zuster kan beëindigen.'

'Dit is een schande,' riep Miles.

'Probeert u nu het Hof duidelijk te maken dat het niét uw bedoeling is om de apparatuur waarmee uw zuster in leven wordt gehouden te laten uitschakelen?' zei Botteri uitdagend tegen Miles.

'Uw cliënt heeft nooit van mijn zuster gehouden. Hij is alleen maar op Caseys geld uit.'

'Heren,' zei rechter Gish terwijl ze met haar hamer tot orde maande.

'Ik heb hier enkele documenten waarmee we ons verzoek willen ondersteunen,' zei Botteri. Hij haalde een aantal vellen papier uit zijn koffertje, gaf er één aan Monte Jefferson en liep naar het podium.

'Dit is een beëdigde verklaring van dokter Stanley Linscott, Casey Van Meters behandelend arts. Hierin wordt verslag gedaan van een gesprek waarin de heer Van Meter vroeg welke stappen hij moest ondernemen als hij de apparatuur waarmee de vrouw van mijn cliënt in leven wordt gehouden, wilde laten uitschakelen.'

'Mag ik een kopie van die verklaring?' vroeg Jerry Philips. Terwijl de woordenwisseling tussen Miles en Botteri aan de gang was, was hij samen met Ashley naar de rechter toegelopen. Miles draaide zich om en zag Ashley staan. Hij staarde haar een paar tellen aan. Zijn mond viel open van verbazing.

'Wie bent u?' vroeg rechter Gish.

'Jerry Philips, edelachtbare. Ik vertegenwoordig Ashley Spencer, die eveneens een verzoek indient om tot voogd en bewindvoerder van Casey Van Meter te worden benoemd.'

'En waarop is het verzoek van uw cliënt gebaseerd, meneer Philips?' vroeg de rechter.

'Ashley Spencer is de dochter van Casey Van Meter. Zij is haar enige kind.'

Miles staarde Ashley met open mond aan en begon vervolgens op fluistertoon een verwoed gesprek met zijn advocaat. Ook aan Randy Colemans gezicht viel te zien dat dit nieuws insloeg als een bom.

Jerry Philips overhandigde een aantal documenten aan de advocaten van de beide tegenpartijen en aan de rechter. 'Dit is het verzoek van juffrouw Spencer om tot voogd van haar moeder te worden benoemd. Als bijlage bij dit verzoek is een door Henry Van Meter ondertekende, onder ede afgelegde verklaring bijgevoegd die de feiten ondersteunt waarop Ashley Spencers bewering is gebaseerd dat zij de dochter van mevrouw Van Meter is. Ik heb er nog een aantal andere documenten aan toegevoegd, die haar bewering eveneens ondersteunen.'

Coleman en zijn advocaat begonnen een verhitte discussie terwijl ze de documenten die Jerry hun had gegeven, zaten te lezen. Toen ze daarmee klaar waren, richtte Botteri zich tot rechter Gish.

'Mijn cliënt maakt me erop attent dat zijn vrouw nooit een kind heeft gehad. De moeder van deze dame is Terri Spencer, die bij de aanslag waarbij Casey Van Meter in coma raakte om het leven is gekomen.'

'Terri Spencer heeft Ashley als haar eigen dochter opgevoed,' zei Philips, 'maar Casey Van Meter is Ashleys biologische moeder.'

'Meneer Jefferson, wat heeft u daarop te zeggen?' vroeg de rechter.

'Dit is de eerste keer dat mijn cliënt met de bewering van juffrouw Spencer wordt geconfronteerd.'

'Maar het is niet de eerste keer dat iemand van uw kantoor heeft geconstateerd dat Ashley Spencer de dochter van Casey Van Meter is.' Jerry overhandigde de rechter, Jeflferson en Botteri kopieën van een verzoek om inzage. 'Als ik het wel heb, zijn u en Miles Van Meter beiden werkzaam op het kantoor van Brucher, Platt & Heinecken. Klopt dat?'

'Ja,' antwoordde Jefferson terwijl hij een vluchtige blik op het document wierp. 'Ons kantoor heeft altijd de zakelijke belangen van de familie Van Meter behartigd en daarnaast ook al hun privé-zaken behandeld.'

'Toen Norman Spencer, de vader van Ashley, en Casey Van Meter allebei nog op school zaten, hebben zij een kortstondige liefdesrelatie gehad. Mevrouw Van Meter is daarbij zwanger geraakt, maar heeft daar Norman nooit iets over verteld. Henry Van Meter wilde een regeling treffen om Ashley te laten adopteren. Toen Norman daar achter kwam, heeft hij mijn vader, Ken Philips, ingeschakeld om voor Ashley te vechten. Na onderhandelingen tussen Henry en zijn advocaat heeft Norman Spencer toestemming gekregen om Ashley in het geheim te adopteren. Anton Brucher en uw kantoor hebben die zaak indertijd behandeld. Ik wil de stukken over die zaak inzien. Daarin moeten genoeg bewijzen te vinden zijn dat Ashley Spencer inderdaad de dochter van Casey is.'

'Dat dossier is al zo oud dat het misschien niet eens meer bestaat,' zei Jefferson. 'En zelfs als dat wel zo is, ben ik niet bereid het af te staan. De erin vermelde gegevens worden beschermd door de privacyregeling.'

'Als dit dossier nog bestaat, waar zou uw kantoor het dan hebben opgeslagen?' vroeg de rechter.

'Er is een firma die gespecialiseerd is in het opslaan van bedrijfsarchieven. Ze beschikken over een grote opslagruimte. Al onze afgewerkte dossiers gaan daarheen.'

'Ik zou graag zien dat u dat dossier opzoekt en het Hof ervan in kennis stelt zodra is vast komen te staan dat het nog bestaat,' zei rechter Gish. 'Als dat het geval is en uw cliënt wil niet dat het ter inzage wordt verstrekt, hoor ik graag uw juridische argumenten daaromtrent en daarna zullen we verder zien.'

'Daarmee ga ik akkoord, mevrouw de rechter.'

'Dan wil ik nu iedereen verzoeken om plaats te nemen terwijl ik de documenten die ik van de heren Philips en Botteri heb ontvangen, doorneem. En ik wil daarbij niet gestoord worden.'

De advocaten en hun cliënten wachtten terwijl rechter Gish de documenten las. Toen ze daarmee klaar was, zette ze haar bril af en wreef over haar oogleden.

'En ik dacht nog wel dat het vandaag een rustige dag zou worden.'

De rechter zette haar bril weer op en keek de betrokkenen aan.

'Deze materie is veel te gecompliceerd om meteen tot een uitspraak te komen.'

'Mevrouw de rechter, volgens mij kan door middel van een DNA-onderzoek worden vastgesteld of er familiebanden bestaan tussen juffrouw Spencer en Casey Van Meter,' zei Botteri.

De rechter wendde zich tot Ashleys advocaat. 'Meneer Philips, zou uw cliënt bereid zijn om een DNA-test te ondergaan om de vraag omtrent het moederschap van Casey Van Meter te beantwoorden?'

Jerry en Ashley overlegden even, waarna Philips zich tot het Hof wendde.

'Juffrouw Spencer heeft daar geen enkel bezwaar tegen, edelachtbare.

'Goed. Dan ga ik nu de zitting schorsen, zodat de heer Jefferson tijd heeft om het dossier te achterhalen en juffrouw Spencer de gelegenheid krijgt om een DNA-test te ondergaan. Ik wil dat alle partijen tot overeenstemming komen over de te volgen procedure en de keuze van het laboratorium dat de test gaat uitvoeren. Als dat gebeurd is, hoor ik dat graag, zodat we een nieuwe datum voor de hoorzitting kunnen vaststellen.'

Zodra de zitting was geschorst verlieten Randy Coleman en zijn advocaat de rechtszaal. Monte Jefferson ging er ook vandoor, maar Miles bleef zitten.

'Jerry,' zei hij, naar Philips knikkend. Hij glimlachte vriendelijk naar Ashley.

'Fijn dat je weer terug bent.'

'Ik hoorde dat je vader overleden is,' zei Ashley. 'Gecondoleerd met het verlies. Hij was altijd erg aardig voor me.'

'Hij was erg op je gesteld, Ashley. Hij maakte zich echt zorgen toen je plotseling verdwenen was. Ik ook, trouwens.'

'Het was niet mijn bedoelding om mensen ongerust te maken. Ik wilde niet dat iemand zich zorgen om mij zou maken. Maar ik... ik kon hier gewoon niet blijven.'

'Dat begrijp ik best. Waar ben je al die tijd geweest?'

'In het buitenland,' zei Ashley op enigszins ontwijkende toon. Ze wilde nog steeds niet dat iemand iets te weten kwam over haar verblijfplaats, voor het geval ze er terug zou moeten keren.

Miles bekeek haar van top tot teen en glimlachte. 'Die vijf jaar hebben je zo te zien goed gedaan. Je ziet er prima uit. Dat donkere haar staat je erg goed.'

Ashley glimlachte. 'Dank je.'

Miles wierp een snelle blik op zijn horloge. 'Ik moet terug naar kantoor voor een vergadering.' Hij zweeg even, alsof hem op dat moment iets te binnen schoot. 'Heb je zin om vanavond met mij uit eten te gaan? Ik wil graag horen wat je in die vijf jaar allemaal hebt gedaan.'

'Dat lijkt me geen goed idee,' zei Jerry.

'Waarom niet?' vroeg Ashley.

'Omdat het beter is dat jullie geen onderlinge band krijgen. Voorlopig staan jullie in deze zaak recht tegenover elkaar.'

'Maar misschien zijn we ook wel familie van elkaar,' zei Miles tegen Jerry. 'Die bewering van jou kwam echt als een schok voor me, maar ik zou erg blij zijn als het waar is.'

'Ik wil wel met Miles praten,' zei Ashley tegen Philips. 'Gewoon, aan tafel. Dat geeft toch niet?'

Miles overhandigde Ashley en Jerry zijn visitekaartje. 'Praat er samen even over. Ik wil niets verkeerds doen. Als je vanavond met me uit eten wilt, bel dan maar.'

Miles liep het gangpad af. Jerry keek hem na tot hij buiten ge-hoorsafstand was. Ze keken allebei enigszins nerveus in de richting van de verslaggeefster en Larry Birch, die naar hen toe kwamen lopen.

Als je iets tegen Miles zegt, denk er dan aan dat jullie in deze zaak elkaars tegenpartij zijn.'

'Maak je maar niet ongerust. Miles is altijd aardig tegen me. Ik denk niet dat hij zal proberen om te profiteren van wat ik zeg.'

'Dat weet je nooit. Jullie zijn op dit moment elkaars tegenstanders.'

'Ik zal goed opletten wat ik zeg, oké?'

Jerry bloosde. 'Sorry, maar ik ben nu eenmaal advocaat.'

'Ik ben blij dat je mijn belangen in de gaten houdt.'

De verslaggeefster stond nu naast hen en kuchte.

'Ashley, ik ben Rebecca Tilman,' zei ze. 'Mag ik je een paar vragen stellen?'

'Juffrouw Spencer gaat nu geen interviews geven,' zei Jerry. 'Als het zover is, hoort u dat wel.'

'Maar dit is een belangrijk verhaal,' drong de verslaggeefster aan.

'Dat kan wel zijn, maar juffrouw Spencer geeft nu geen toestemming voor een interview.'

De verslaggeefster wilde nog iets zeggen, maar vond het bij nader inzien beter om het hierbij te laten en te zorgen dat haar primeur zo snel mogelijk bij de redactie kwam. Ze draaide zich om en liep naar de uitgang.

'Dag, rechercheur,' zei Ashley.

'Lang niet gezien,' antwoordde Birch. Het klonk als een grapje, maar Birch maakte een bloedserieuze indruk.

'Het spijt me dat ik er zo vandoor ben gegaan.'

'Ja, dat vonden wij ook. Maar ik zie dat het goed met je gaat, en daar gaat het om.'

'Zijn er nog nieuwe ontwikkelingen in verband met Joshua Max-field?'

'Hij wordt nog steeds gezocht, en er zijn in andere staten tenminste twee nieuwe moorden gepleegd die zijn werk zouden kunnen zijn.'

"Waar is dat gebeurd?'

'In Ohio en in Iowa.'

'Dus hij is niet meer in Oregon?'

'Kennelijk niet, maar nu jij terug bent kan daar wel eens verandering in komen.'

'Daar maken we ons ook zorgen over, rechercheur,' zei Jerry. 'We waren van plan om contact met u op te nemen om politiebescherming voor Ashley te regelen.'

'Dat zou wel eens moeilijk kunnen worden na die stunt die ze heeft uitgehaald.'

'Ze moest vluchten omdat haar leven op het spel stond. De vorige keer waren jullie veiligheidsmaatregelen op geen stukken na afdoende,' zei Jerry.

'Dat heeft wél twee van onze beste mensen het leven gekost,' antwoordde Birch geërgerd.

'Dat spijt me,' zei Jerry op verontschuldigende toon, 'maar ik hoop dat u begrijpt waarom Ashley er vandoor is gegaan.'

Birch haalde diep adem en leek weer wat tot bedaren te komen.

'Ik had een vreselijk rotgevoel over wat er bij de Academy is gebeurd, maar ik blijf erbij dat je niet weg had moeten lopen. Ik zal het met mijn chef opnemen en proberen of we iets kunnen doen om je veiligheid te garanderen.'

'Zal ik je terugbrengen naar je appartement?' vroeg Jerry zodra Birch was vertrokken.

'Nee, dank je. Ik loop wel. Daar ben ik in Italië aan gewend geraakt. En ik wil ook even in de stad rondkijken. Misschien ga ik wel een beetje winkelen.'

'Oké. Als je me nodig hebt, kun je me op kantoor bereiken. En denk nog eens goed na voordat je op die uitnodiging van Miles ingaat.'

'Jerry, je bent geweldig. Maar ik wil niet dat je me als een klein kind behandelt. Ik ben tweeëntwintig en al een paar jaar zelfstandig.'

Jerry's hals kleurde. 'Ik snap het. Ik heb alleen maar het beste met je voor.'