32

Zodra de zitting werd hervat liet Delilah Wallace dokter Ralph Karpinski de jury voorlichten over het verschijnsel coma. Hij gaf ook aan dat Caseys coma volgens hem was veroorzaakt doordat ze met haar achterhoofd tegen een van de houten steunbalken in het botenhuis was gevallen nadat iemand haar een klap in haar gezicht had gegeven. Daarna legde dokter Stanley Linscott een verklaring af over Casey Van Meters huidige lichamelijke en geestelijke conditie.

Nadat dokter Linscott zijn verklaring had afgelegd, riep de aanklager Casey Van Meter op als getuige. Terwijl de 'dode slaapster' steunend op haar wandelstok moeizaam het gangpad afliep, waren aller ogen op haar gericht. Casey had iets van een geestverschijning omdat ze nog niet op haar oude gewicht was. Haar bleke schoonheid choqueerde de aanwezigen. Ze was gekleed in een zwarte jurk en droeg een parelketting om haar hals. Ze deed Ashley denken aan Lauren Bacall uit een oude film waar ze ooit samen met Terri naar had zitten kijken.

'Mevrouw Van Meter, wat was precies uw functie bij de Oregon Academy op het moment dat het drama in het botenhuis zich voltrok?' vroeg Delilah na een aantal inleidende vragen.

'Ik was decaan van de school.'

'Was u, in uw functie als decaan, betrokken bij de aanstelling van de verdachte?'

'Ja.'

'Kunt u de jury vertellen hoe de beslissing om de verdachte aan te stellen tot stand is gekomen?'

'Het was een moeilijke beslissing voor de school. Aan de ene kant was het voor ons een mooie gelegenheid om de leerlingen kennis te laten maken met een wereldberoemd auteur. Maar bij een van zijn vorige werkgevers, een universiteit, had de heer Maxfield gedwongen ontslag moeten nemen omdat hij een studente had lastiggevallen. Het was ons ook bekend dat hij in die tijd met een drankprobleem kampte. Uiteindelijk hebben we hem toch aangenomen, op grond van aanbevelingen van zijn meest recente werkgever - een middelbare school in Idaho -en ook vanwege zijn open en eerlijke houding tijdens de sollicitatiegesprekken.'

'Hoe functioneerde de verdachte als docent?'

'Hij was een uitstekende leraar.'

'Is er op een gegeven moment na zijn aanstelling een relatie tussen u beiden ontstaan?'

Casey bloosde en hield haar blik omlaag gericht. 'Ja.'

Ashley was volkomen perplex. Ze had de rechtszaal pas binnen mogen komen op het moment dat Casey aan haar verklaring begon, zodat ze Delilahs openingsbetoog waarin dit feit voor het eerst aan de orde kwam, had gemist.

Ashley keek naar Maxfield om te zien of hij bevestigend reageerde, maar zijn ogen waren op de decaan gericht, zodat ze zijn gezicht niet kon zien.

'Wanneer is die relatie begonnen?'

'Een paar maanden voordat hij die aanslag op mij pleegde.'

'Bezwaar!' riep Swoboda. 'Dat is geen antwoord op de vraag. Ik verzoek u om deze opmerking te laten schrappen.'

Delilah wilde iets zeggen, maar de rechter stak zijn hand op om haar het zwijgen op te leggen. 'Afgewezen.'

'Kunt u iets zeggen over de omstandigheden waaronder deze relatie is ontstaan?'

'Ik was een paar maanden daarvoor getrouwd.'

'Met Randy Coleman, naar ik aanneem?'

'Ja.'

'Gaat u verder.'

'Vrij kort na mijn huwelijk kwam ik tot de ontdekking dat mijn echtgenoot betrokken was bij criminele activiteiten. Hij was ook geneigd tot fysiek en verbaal geweld. Ik vroeg een scheiding aan en nam een advocaat in de arm om na te gaan of het huwelijk ongeldig verklaard kon worden. Dat was een heel moeilijke tijd voor me. Het huwelijk was een grote vergissing geweest en ik stond zwaar onder druk door de positie waarin ik me bevond. De heer Maxfield toonde hier alle begrip voor.' Ze haalde haar schouders op. 'En van het een kwam het ander.'

'Laten we het dan nu hebben over de moord op Terri Spencer en de aanslag die op u gepleegd is. Wanneer heeft u Terri Spencer die dag voor het eerst gezien?'

'Ze is aan het eind van de middag bij mij op kantoor geweest.'

'Wat was het doel van haar bezoek?'

'Ze vertelde me dat ze bezig was de mogelijkheid te onderzoeken dat Joshua Maxfield haar man had vermoord. Ze vroeg me of ik in zijn personeelsdossier naar informatie wilde zoeken waarmee ze dat kon bewijzen.'

'Heeft u in dat dossier iets gevonden dat haar vermoedens bevestigde?'

'Ja.'

'Wat heeft u gevonden?'

'Terri had me verteld dat degene die haar man vermoord had een seriemoordenaar zou kunnen zijn die ook in andere staten moorden had gepleegd. In Joshua's personeelsdossier bevond zich informatie over een universiteit in New England waar hij had gedoceerd. Daar was ook een van de moorden gepleegd. En hij heeft ook op een middelbare school in Idaho gewerkt, een van de andere staten die Terri noemde.'

'Wat heeft u gedaan nadat u dat ontdekt had?'

'Ik heb Terri gebeld en haar gevraagd om naar het botenhuis te komen om daar verder te praten.'

'Kunt u ons vertellen wat er in het botenhuis is gebeurd?' vroeg Delilah.

Casey haalde diep adem. 'Ik stond met Terri te praten toen hij binnenkwam. Hij had een mes. Hij... hij stak haar dood.' Casey deed haar ogen dicht, maar ze praatte verder. 'Ze gilde. Hij bleef haar maar steken.' Ze sloeg haar handen voor haar gezicht. 'Van wat er daarna is gebeurd kan ik me niets herinneren.'

'Wie was de man die Terri Spencer heeft doodgestoken?'

'Joshua Maxfield.'

Delilah wachtte enkele ogenblikken met het stellen van haar volgende vraag om de juryleden de gelegenheid te geven Caseys woorden te verwerken.

'Heeft u op die avond uw man, Randy Coleman, in de buurt van het botenhuis gezien?'

Casey keek haar verbaasd aan. 'Nee.'

'Dus u weet zeker dat Randy Coleman niet degene is die Terri Spencer heeft doodgestoken?'

'Dat weet ik zeker.' Ze wees naar Joshua Maxfield. 'Dat was hij.'

'Het OM heeft verder geen vragen,' zei Delilah nadat Eric Swoboda Casey Van Meter een kort kruisverhoor had afgenomen, dat weinig nieuws opleverde.

'Uitstekend,' zei rechter Shimazu. 'De zitting wordt tot één uur geschorst. Als u nog verzoeken heeft, meneer Swoboda, kunt u die na de schorsing indienen.'

De griffier sloeg met zijn hamer. Casey verliet de getuigenbank en Ashley ving haar op toen ze zich door het lage hekje wurmde dat de publieke tribune scheidde van de ruimte waar het Hof zitting hield.

'Is alles goed met je?' vroeg Ashley.

De vraag leek Casey even te verbazen, maar toen glimlachte ze naar Ashley. Van de emoties waarvan Casey tijdens haar getuigenverklaring blijk had gegeven was nu niets meer te merken.

'Natuurlijk gaat het goed,' antwoordde Casey. 'Waarom zou het niet goed gaan? Mijn verklaring is voldoende om Joshua alle hoop op vrijspraak te ontnemen. We hebben allebei gedaan wat we moesten doen om Terri te wreken.'

Ashley had een vreemd gevoel terwijl ze zich nu eigenlijk gelukkig zou moeten voelen. Casey had gelijk. Ze hadden met z'n tweeën Maxfields lot bezegeld, maar ze had daar geen gevoel van triomf aan overgehouden.

'Waarschijnlijk krijgt hij de doodstraf,' zei Ashley.

Caseys ogen veranderden in spleetjes. Haar mond stond strak. 'Hij verdient niet beter, de klootzak. Door hem ben ik in coma geraakt en dat heeft me jaren van mijn leven gekost. Ik vind het alleen maar jammer dat hij een dodelijke injectie krijgt en niet op een pijnlijkere manier terecht wordt gesteld.'

Ashley reageerde geschokt. 'Ik weet dat Maxfield een vreselijke man is.' Ze herinnerde zich weer de afschuw die ze had gevoeld toen hij bovenop haar lag, en haar wanhoop toen hij Norman en Terri had vermoord. 'Maar ik... ik weet het gewoon niet. Hij heeft het verdiend, maar ik heb er geen prettig gevoel bij.'

Ashley zweeg. Ze wilde met iemand over de emoties praten die haar binnenste verscheurden en Casey zou waarschijnlijk nog het meeste begrip kunnen opbrengen voor hoe ze zich voelde.

'Heb je even tijd? Ik wil graag met je over het proces praten. Zullen we ergens wat gaan eten?'

'Het spijt me,' zei Casey, 'ik zou graag met je gaan lunchen, maar ik moet nu naar een bestuursvergadering van het Portlands Symfonieorkest. Maar bel me maar. We moeten gauw eens iets afspreken.'

Casey haastte zich weg en Ashley keek haar na, geschokt door de manier waarop de decaan haar had afgewimpeld. Terri zou Ashley onder dergelijke omstandigheden nooit in de steek hebben gelaten. Voor Terri kwam haar dochter altijd op de eerste plaats.

Ashley wilde huilen, maar ze wist haar tranen te onderdrukken. Ze had geprobeerd om op een of andere manier een band met haar moeder op te bouwen, maar het ging gewoon niet. De decaan behandelde haar nog steeds als een potentiële leerling die ze over moest zien te halen een opleiding aan de Academy te volgen. Hoe hard ze het ook probeerde, het was haar niet gelukt om een emotionele band op te bouwen met de vrouw die haar het leven had geschonken.