‘Het leven kan alleen achterwaarts begrepen worden, maar het moet voorwaarts worden beleefd.’

S. Kierkegaard

De beslissing tot abortus

Vanzelfsprekend is het feit dat je ongepland zwanger bent een ingrijpende gebeurtenis. Er kunnen allerlei emoties naar boven komen, die evenmin gepland zijn. Angst, verdriet, onverwerkte herinneringen en, wonderlijk genoeg, ook blijdschap. Sommige vrouwen voelen zich paniekerig en willen zo snel mogelijk besluiten. Het is zeker niet verstandig om overhaast een beslissing te nemen. Neem in elk geval de tijd om een beetje tot rust te komen voor je een beslissing neemt. Een abortus kun je niet ruilen. Het feit dat het kind niet gewenst is, betekent ook helemaal niet dat dat de hele zwangerschap zo zal blijven. Misschien heb je wat meer tijd nodig om je in te stellen op iets wat je zo overdondert als deze plotselinge bevruchting. Het omgekeerde komt trouwens ook voor. Vrouwen die aanvankelijk wel zwanger wilden worden, kunnen erg terugschrikken voor de gevolgen als ze eenmaal in verwachting blijken te zijn, of als ze merken dat hun man het naderend vaderschap niet aan kan of aan wil. Er zijn ook vrouwen die ongepland zwanger worden, maar die dit als een kans ervaren om een volwassen rol te krijgen, die hun meer status verleent in de samenleving.

Aandachtspunten:

•   Neem de tijd voor je besluit;
•   Schrijf de voor- en nadelen van een voldragen zwangerschap op;
•   Bedenk of je liever spijt zou hebben van een abortus of van een ongewenst kind;
•   Bedenk dat verdriet hebben en spijt hebben twee verschillende dingen zijn;
•   Praat erover met mensen die je vertrouwt;
•   Zoek eventueel professionele hulp bij het nemen van je besluit;
•   Zoek eventueel levensbeschouwelijke hulp bij het nemen van je besluit;
•   Praat erover met vrouwen die hetzelfde hebben meegemaakt;
•   Lees over abortus in boeken die verschillende gezichtspunten aan de orde stellen;
•   Zoek op internet naar informatie en maak contact met lotgenoten om je mening te vormen;
•   Stel jezelf de vraag of jij en je partner psychisch zijn opgewassen tegen de zwangerschap;
•   Stel jezelf de vraag of jij lichamelijk bent opgewassen tegen de zwangerschap en het moederschap;
•   Hoe sta je er sociaal voor, zijn er voldoende mensen die je steunen?
•   Hoe sta je er financieel voor?
•   Zijn er ingrijpende wijzigingen in je levensstijl nodig (opgeven van werk/opleiding/verslaving, noodzaak te verhuizen)?
•   Zijn jij en je partner volwassen genoeg om een kind groot te brengen?
•   Heb je volwassenen in je omgeving die je kunnen en willen helpen?
•   Als je geen partner hebt: ben je zelf sterk genoeg en heb je voldoende steun?
•   Was je gezin al compleet?
•   Hou je eigenlijk wel van kinderen?
•   Vind je dat een ‘onschuldige’ gedood mag worden?
•   Mag menselijk leven beëindigd worden omdat dat beter uitkomt?
•   Zou je zelf als verpleegkundige of abortusarts aan een abortus kunnen meewerken?
•   Is een abortus met je geloof of levensfilosofie verenigbaar?
•   Kun je het ethisch en emotioneel aan om juist dit kind groot te brengen (verkrachting, geen liefde voelen voor de vader, een buitenechtelijk kind in je gezin brengen)?
•   Zijn er belangrijke medische redenen die een zwangerschap in de weg staan (medicijngebruik, chronische ziekte, erfelijke aandoeningen, kans op een gehandicapt kind)?
•   Zijn er belangrijke anderen in je omgeving die willen dat je abortus pleegt?
•   Zou je de relatie met hen daarvoor eventueel willen schaden of opgeven?
•   Schrijf je motieven op en bespreek die met je partner of ouders;
•   Probeer contact te maken met je kindje en het te betrekken in je besluit, leg uit waarom je het terugstuurt naar ‘nergens’;
•   Is de situatie echt uitzichtloos? Verkeer je in nood, of roept de zwangerschap alleen maar onvoorziene problemen op, die misschien opgelost kunnen worden (daar zou je hulp bij kunnen vragen)?
•   Een volgende zwangerschap zal nooit deze abortus kunnen ‘neutraliseren’;
•   Bedenk dat je het NOOIT over kunt doen.

Als je voor abortus kiest, zal deze beslissing bij je leven blijven horen, wat overigens niet automatisch inhoudt dat je desondanks geen stabiel leven meer zult kunnen hebben. En het onherroepelijke geldt vanzelfsprekend net zozeer voor je keuze het kind wel te laten komen.