18
Datum Opdracht: 25 september 1995
Locatie: Riverview Towers, Charoen Nakorn, Bangkok, Thailand
Doelwit: Wu Chiu Wai, alias Tony Wu
Doel Opdracht: Eliminatie van een belangrijke drugshandelaar, met bewezen banden met Engelse en Europese heroïnehandel
Uitvoerende: Samuel Carver (Honorarium: US $ 350.000)
Rapport: Van het doelwit was bekend dat hij wekelijks mahjong speelde met drie van zijn naaste medewerkers. Hierbij werden aanzienlijke bedragen vergokt en kwam het regelmatig voor dat op één avond een miljoen Amerikaanse dollar of meer van eigenaar verwisselde. De deelnemers sloten onder elkaar ook weddenschappen om zes- of zevencijferige bedragen af op de uitslagen van voetbalwedstrijden in Azië en in de Britse Premier League, en paardenrennen in Bangkok, Macau en Hongkong. Er kan in alle redelijkheid worden verondersteld dat als gevolg van deze weddenschappen met wedstrijd- en race-uitslagen werd geknoeid.
De locatie van de spelavond was een luxueus penthouseappartement op de vijfentwintigste verdieping van een gloednieuw flatgebouw, uitkijkend over de rivier Chao Phraya Rivier, door Wu speciaal uitgekozen uit veiligheidsoverwegingen. Het was het enige appartement op de bovenste verdieping van het gebouw. De enige interne toe-gang tot het appartement was een non-stop-expresslift, met gewapende bewakers, zowel op de bovenste verdieping als op de begane grond. Verder beschikte het appartement over eigen water-, electriciteits- en airconditioningfaciliteiten, onafhankelijk van die van de rest van het complex.
Freelanceagent Carver vond dat deze beveiligingsmaatregelen het appartement eerder meer dan minder kwetsbaar maakten. Hij ondernam zijn overval via het dak van het gebouw, om ongeveer 1.45 uur, in de nacht van 25 september. De weersomstandigheden waren die nacht erg ongunstig, met onweersstormen en hevige slagregens. Dit maakte de eerste stadia van de operatie veel gevaarlijker, maar zorgde ook voor een nuttige dekmantel.
Carver naderde het gebouw met een helikopter (zie bijgevoegde onkostentabel voor gedetailleerde specificatie van deze en andere uitgaven). De helikopter hing minder dan vijf seconden boven de River-view Towers. Gebruikmakend van een SBS-standaard 2-inch hennep touw, vastgemaakt aan de bovenkant van de helikopter, daalde Carver snel af naar het dak, zich vlak voordat hij het raakte afremmend met zijn door zware leren handschoenen beschermde handen. Nadat hij zich van beschermende uitrustingsstukken had voorzien, liep hij vervolgens naar het ventilatiekanaal dat gebruikt werd voor het airconditioningsysteem van het appartement en wierp daar een granaat fentanylgas in, een snelwerkend slaapmiddel op opiumbasis.
Nadat hij vijf minuten in acht had genomen om het gas zijn werk te laten doen, klom Carver omlaag op het externe terras dat langs één kant van het penthouse liep om zich, nadat hij zich ervan had verzekerd dat Wu en zijn medewerkers buiten bewustzijn waren, met behulp van een glassnijder via de glazen terrasdeuren toegang te verschaffen tot de woonkamer, waar de mannen hadden zitten gokken.
De enige bewapende mannen in de woning waren Wu, die een Glock-.22-pistool bij zich had, en zijn lijfwacht, die gewapend was met een Steyr MPi69-machinepistool. Alle andere spelers waren gefouilleerd alvorens toegang te krijgen tot het appartement.
Carver zorgde er eerst voor dat alle vier de spelers rechtop rond de goktafel zaten. Vervolgens liep hij naar de gang van het appartement en sleepte de lijfwacht, die eveneens buiten bewustzijn was, de woonkamer binnen.
Vervolgens haalde Carver Wu’s Glock uit zijn schouderholster, legde het in Wu’s hand en vuurde drie schoten af: twee in de muur pal achter het bewusteloze lichaam van de lijfwacht, en één in de schedel van de lijfwacht waar de kogel – want een patroon met een laag kaliber – bleef steken en de lijfwacht onmiddellijk doodde.
Met het machinepistool van de lijfwacht vuurde Carver vervolgens een reeks korte salvo’s af op de mahjongtafel, waarbij alle vier de mannen werden gedood. Hij zorgde er ook voor dat een aantal kogels hun kennelijke doelwit miste en de vlakglazen deuren raakte, zodat alle sporen van het gat dat hij daarin had gemaakt om binnen te komen werden vernietigd.
Na de helikopter een teken te hebben gegeven dat hij klaar was om te vertrekken, gebruikte Carver vervolgens de sigaretten van de gokkers (die alle vier zwaar hadden zitten roken) om brand te stichten in het appartement. Hij keerde op zijn schreden terug naar het terras en klom weer op het dak. Hij was alweer in de helikopter gehesen voordat in het appartement het brandalarm afging, waardoor de automatische sprinklers werden geactiveerd die de woonkamer blank zetten en dientengevolge het werk van forensische rechercheurs ernstig zouden bemoeilijken.
Toen de politie in het appartement arriveerde, kwam zij tot de conclusie dat de lijfwacht was ingehuurd om Wu te vermoorden, maar bij die poging zelf om het leven was gekomen. Eén overijverige forensisch rechercheur probeerde nog verschillende anomalieën aan te to nen in de bloedspatpatronen en de posities waarin de slachtoffers zich bevonden, maar aan zijn bevindingen werd geen aandacht geschonken. Plaatselijke politieautoriteiten en politici hadden het er veel te druk mee zich in de handen te wrijven over de dood van een belangrijke gangster om zich zorgen te maken over de onbeduidende details van zijn overlijden.
Conclusie: dit was een gewaagd plan, uitgevoerd met uitzonder lijke vastberadenheid en grondigheid door een agent die juist onder hoge druk blijk geeft van grote kalmte en extreme meedogenloosheid. Ik ben van oordeel dat onze belangrijkste en gevoeligste operaties bij Samuel Carver in goede handen zijn en zou persoonlijk niet aarzelen in de toekomst van zijn diensten gebruik te maken.
Getekend: Quentin Trench, Operations Director
‘Nou, en dat heb je kennelijk gedaan ook, hè?’ mompelde Jack Grantham bij zichzelf, terwijl hij het rapport neerlegde, een van de vele dossiers die in beslag waren genomen toen het Consortium discreet maar definitief was opgedoekt.
Grantham was een rijzende ster binnen de Britse geheime dienst, ook wel bekend als MI6. Zijn officiële staat van dienst was er een van constante prestaties, een vlekkeloos politiek oordeel en onberispelijk carrièremanagement. Hij had echter één besluit genomen dat, als het in de openbaarheid zou komen, zijn carrière eventueel kon ruïneren. Dat wilde niet zeggen dat het een slecht besluit was geweest, maar wel eentje met onvermijdelijke keerzijdes.
Op 3 september 1997 had Grantham, met de hulp van een col lega van MI5, Samuel Carver opgepakt. Hij was er toen al volledig van op de hoogte wat Carver enkele nachten eerder in die Parijse tunnel had gedaan. Hij wist echter dat een openbaar proces in niemands belang was. Dus had hij een andere weg gekozen. Als een bureaucratische mefistofeles had hij bezit genomen van Carvers ziel.
‘Jij bent van mij,’ zei hij. ‘Je hebt een schuld die je nooit zult kunnen inlossen. Maar je kunt iets goedmaken. Je kunt dingen doen voor mij, voor je land. Als je daarbij om het leven komt, vette pech. Als je opdracht slaagt, heb je iets goedgemaakt van het kwaad dat je hebt aangericht.’
Vervolgens liet hij Carver naar Zwitserland vliegen om een confrontatie aan te gaan met Yuri Zhukovski, de Russische oligarch die de stille kracht was geweest achter de aanval in Parijs. Nu was Zhukovski dood en was Carver krankzinnig.
Het was in zekere zin teleurstellend dat hij zo definitief was uitgeschakeld. Het had heel nuttig kunnen zijn om zo’n man tot zijn beschikking te hebben: onofficieel volstrekt loochenbaar. Aan de andere kant was er dan wel iets anders misgegaan. Er ging altijd wel iets mis. Intussen was Carver niet in staat om ook maar iemand iets te vertellen.
Per saldo, concludeerde Grantham, was dat eigenlijk toch wel een uitstekend resultaat.