18

‘Waar heb je dat pak vandaan?’

‘Kringloopwinkel,’ zei Easy.

‘Het stinkt, man.’

Ze stonden in een baan langzaamrijdend verkeer op de Vauxhall Bridge, op weg naar een adres in Paddington. Easy zat achter het stuur van de Audi, Theo op de passagiersplaats. Mikey zat achterin in een nummer van Loot te bladeren.

‘Ik heb geen tijd gehad om het te laten stomen, ja?’ Easy wierp hem een zijdelingse blik toe. ‘Het ziet er goed uit, dat is het belangrijkste. Een knap pak en dat lieve, onschuldige gezicht.’

Theo mocht dan geen pak hebben, maar hij had wel een paar mooie jacks. Dure merkkleding, in ieder geval veel mooier dan deze slecht zittende, stinkende shit die hij nu aanhad. Maar hij had niet in zijn mooiste kleren de flat uit willen gaan; dan had hij aan Javine moeten uitleggen waarom hij zo piekfijn gekleed de deur uit ging. Easy zei dat het niets uitmaakte. Hij zou overal voor zorgen. Hij had het pak eerder die dag opgepikt en Theo had zich in de auto omgekleed.

‘Ik kan die teringadvertentie niet vinden,’ zei Mikey.

‘Blijf zoeken,’ zei Easy. ‘Hij staat achterin, na de rubriek caravans. Ik heb de adressen omcirkeld die we vanavond kunnen doen.’

Mikey sloeg de pagina’s om en las: ‘“Duistere Drift. Volslanke ebbenhouten prinses.” Volslank betekent vet, toch?’

‘Zeker weten,’ zei Easy. ‘Heeft misschien wel grotere tieten dan jij.’ Mikey stak zijn middelvinger boven de krant uit en zwaaide ermee naar de spiegel. Easy haalde zijn schouders op en gaf gas voor een oranje stoplicht. ‘Luister, als die bitch maar genoeg klanten heeft gehad, kan ’t me niks schelen hoe vet ze is.’

Vijfentwintig minuten later parkeerden ze aan het eind van een straat tussen St. Mary’s Hospital en het station. Theo controleerde het nummer van de flat en Easy nam de zaken voor de laatste keer door.

‘Tien minuten zou genoeg moeten zijn,’ zei hij. ‘Om ervoor te zorgen dat ze helemaal relaxed is.’

‘Hij is degene die gestrest is, niet dan?’ zei Mikey. Hij boog zich voorover en gaf Theo een stomp tegen zijn schouder. ‘Als hij ooit in de slaapkamer terechtkomt, is ie slap, man, als een dooie wurm.’

Theo stapte de auto uit en liep zonder om te kijken naar de deur van de flat. De straat was goed verlicht en hij vroeg zich af hoeveel mensen zijn gezicht zouden kunnen zien als ze op dit moment uit het raam keken.

De vrouw die opendeed was niet zo dik als Mikey had voorspeld, maar ze was wel weelderig gebouwd. Ze was in de veertig en had een donkerder huid dan Theo. Nigeriaans, vermoedde hij. Ze was zwaar opgemaakt en hij dacht dat ze misschien een pruik droeg, maar haar glimlach leek echt.

Hij kon zich voorstellen dat een man die hier niet naartoe was gekomen om haar te beroven, haar sexy zou vinden.

‘Ik ben Carlton,’ zei hij. ‘Ik heb gebeld voor een afspraak.’ Easy had het gesprek gevoerd. Hij had ook de naam gekozen en het lollig gevonden om Theo er alles over te vertellen.

De flat op de begane grond was klein: een woonkamer met aan één kant een open keuken en een doorgang naar wat volgens Theo wel een slaapkamer en een badkamer zouden zijn. Het was schoon en modern. Boven een donkere leren bank hing een rij Afrikaanse maskers. Er lagen gladde stenen in houten schalen en een kralengordijn scheidde de woonkamer van de rest van de flat.

‘Wil je iets drinken, tijger? Er is wijn en bier, of cola.’

‘Mag ik een biertje?’

‘Wat je maar wilt.’

Ze reikte Theo een warm flesje aan en hield het kralengordijn opzij. ‘Kom je verder?’

Theo ging zitten en hield zijn flesje omhoog. ‘Ik drink dit eerst even op.’

‘Het is jouw feestje,’ zei ze. ‘En nu we het daar toch over hebben…’

Easy was aan de telefoon honderd pond overeengekomen. Dat was genoeg voor een uur en alle basishandelingen. Theo gaf haar het geld en zag dat ze het in een houten hutkoffer stopte die tegen de muur stond.

Ze gaf hem een gelamineerde kaart en zei: ‘Voor het geval dat je iets speciaals wilt.’

Theo keek op de kaart alsof hij een menu bestudeerde, terwijl zij de rol van de hulpvaardige serveerster speelde en vroeg of hij misschien ergens uitleg bij nodig had. Er waren een paar onderdelen waarvan hij niet zeker wist wat ze voorstelden, maar hij kon met die onwetendheid leven.

‘Hoe oud ben je?’

Theo zag geen reden om te liegen.

‘Ik heb een jongen van jouw leeftijd,’ zei ze. ‘En een meisje dat twee jaar jonger is. Zij zit nog op school, en hij gaat volgend jaar naar de universiteit.’

‘Oké.’

‘Het gaat goed met ons,’ zei ze. ‘We doen het niet slecht.’ Ze grijnsde, omvatte haar borsten en schudde ze op en neer, waarbij haar zwarte bh door de doorschijnende kamerjas zichtbaar was. ‘Dankzij deze jongens.’

Theo was nog geen vijf minuten in de flat. ‘Ik moet even sigaretten halen,’ zei hij.

‘O, ik heb wel, hoor.’ Ze haalde een pakje uit haar handtas.

‘Nee, ik wil Silk Cut hebben. Ik loop even naar de overkant van de straat.’

Ze haalde haar schouders op. ‘Wat je wilt. Maar de klok loopt…’

Theo liep de nauwe gang uit en deed de voordeur open. Toen hij vijftien seconden later weer de woonkamer in kwam, werd hij gevolgd door Mikey en Easy.

Ze droegen allebei bivakmutsen en zwaaiden met een pistool.

‘Niet schreeuwen,’ zei Theo.

‘Hou je kankerkop.’ Easy wrong zich langs hem heen, ging snel op de vrouw af, het omhooggeheven pistool op haar hoofd gericht. Hij zette het tegen haar slaap.

Ze struikelde achteruit tegen de muur en viel met wijd opengesperde ogen op de grond.

‘Waar is de poen?’

Theo wees het hem en keek toe hoe Easy het geld uit de koffer pakte. ‘Ik heb hier ongeveer duizend pond,’ zei Easy. ‘Ik durf te wedden dat ze nog veel meer heeft, onder het bed, of waar dan ook.’

‘Meer heb ik niet,’ zei de vrouw.

‘Zorg ervoor dat ze haar kop houdt.’ Easy knikte naar Mikey en liep door het kralengordijn naar de andere kamer. Mikey viste een dikke rol tape uit de plastic tas die hij bij zich had en trok de vrouw overeind.

Theo zag de uitdrukking op Mikeys gezicht. ‘Je moet haar alleen vastbinden,’ zei hij.

Hij liep achter Easy aan de slaapkamer in, zag hoe hij laden leeghaalde en het matras omdraaide. Er brandden kaarsen op de vensterbank en naast het bed stond een metalen schaaltje met condooms.

‘Waarom doen we dit?’

‘Zie je al die poen, man?’

‘Waarom mensen als zij?’

Easy glimlachte en was maar al te graag bereid om zijn genialiteit te showen. ‘Omdat mensen als zij niet zo snel huilend naar de politie rennen. ’n Eitje.’

‘We hoeven het niet met z’n drieën te doen, man.’

‘Kan geen kwaad voorzichtig te zijn, T.’ Easy trok een la open en haalde er met een onverschillig gebaar wat ondergoed uit. ‘Sommigen van die sletten hebben dienstmeiden en shit. Filippino’s en Thais. Sommigen kennen kung fu en die dinges.’

‘Maar jij hebt een pistool,’ zei Theo.

Easy trok een gezicht alsof hij hem niet begreep en ging door met de kamer overhoop halen.

Toen ze in de woonkamer terugkwamen zat Mikey naast de vrouw op de bank. Haar handen en voeten waren bij elkaar gebonden en de zwarte tape was strak om haar hoofd en schouders gesnoerd. Onder haar neus was een streepje huid zichtbaar; dat was onbedekt gelaten zodat ze kon ademen. Haar ogen waren ook onbedekt gelaten. Theo vroeg zich af of dat was omdat Mikey haar reactie wilde zien.

Mikey wenkte Theo en gaf hem zijn mobieltje. ‘Maak een foto,’ zei hij. ‘Om aan iedereen te laten zien.’

Easy liet zich met een kreet aan de andere kant van de vrouw op de bank vallen en leunde dicht tegen haar aan.

‘Kom op, man,’ zei Mikey. ‘Maak er een paar.’

Theo hield de telefoon omhoog en drukte af.

‘Lach eens even,’ zei Mikey. De vrouw jammerde achter de tape. Easy vond dat wel grappig en zei dat ook. Mikey sloeg één arm om de vrouw heen, grijnsde verlekkerd naar de camera en legde zijn vlezige handen over haar beide borsten. ‘Glimlach dan maar met je ogen,’ zei hij.

Theo nam de foto en gooide de telefoon terug naar Mikey.

De volgende die Easy had omcirkeld, woonde tien minuten verder weg, in Bayswater. Een meesteres die zich Helleveeg noemde en die het geld van de zenuwachtige jongen die straf nodig had graag had aangenomen.

Een kwartier nadat ze haar voordeur open had gedaan, zat ze in haar slaapkamer op een stoel vastgebonden en haalde moeizaam adem door een masker van zwarte tape.

Theo keek hoe Mikey te werk ging. Net als Easy leek hij deze keer geagiteerder. Ze waren ruwer; kwaad dat er niet meer geld in huis was.

‘Nou kan die bitch over niemand meer de baas spelen,’ zei Mikey toen hij klaar was.

‘Ik dacht dat er massa’s idiote fuckers waren die van die rare dinges houden,’ zei Easy. ‘Zwepen en luierseks.’

‘Misschien is ze wel te goedkoop.’ Mikey boog zich over haar heen en gaf haar een paar zachte klapjes in haar gezicht. Het klonk dof en nat tegen de tape.

‘We moeten weg,’ zei Theo.

Mikey slenterde naar de keuken alsof ze alle tijd van de wereld hadden.

‘Relax, T,’ zei Easy.

‘Ik ben oké. Ik zie alleen niet waarom we hier moeten blijven rondhangen, da’s alles. Stel dat ze nog een afspraak heeft?’

‘We hebben voor een uur betaald,’ zei Easy.

‘Er is hier verder niks.’

Easy liep rond in de slaapkamer alsof er een hoop te genieten viel, pakte seksspeeltjes op en trok er een gezicht bij. ‘Moet je al die dinges zien. Ik weet soms niet eens waar die shit voor dient, man.’ Hij pakte een zwart latex bondagemasker op en trok het over zijn hoofd.

‘Kom op, E, laat zitten.’

‘Dit ruikt ranzig, man.’ Easy liep terug naar de stoel en bracht zijn gezicht dicht bij dat van de vrouw en zei: ‘Boe.’

Mikey kwam terug uit de keuken met een klein mes. Hij knielde naast de stoel en bracht zijn hand omhoog.

‘Waar is dat voor?’ vroeg Theo.

‘Ik laat haar makkelijker ademen,’ zei Mikey. ‘Moet je horen hoe die arme bitch zit te hijgen en te blazen.’ Hij zette de punt van het mes tegen de tape en zei: ‘Mond wijd open als je niet opengesneden wilt worden.’

De vrouw brulde achter de tape, maar het klonk als een elektrisch gezoem.

Theo deed een stap naar voren, maar Easy stak zijn hand op, en Theo keek hoe Mikey een snee in de tape gaf. Zag een rode druppel opwellen en van de tape in de hals van de vrouw vallen.

‘Shit,’ zei Theo tegen hem. ‘Je hebt haar gesneden.’

‘Stelt niks voor.’ Mikey kwam overeind. ‘Niks met haar aan de hand. Zie je wel?’ Hij veegde haar mond af met zijn hand en begon zijn spijkerbroek los te maken. ‘Dat is perfect.’

De vrouw bleef brullen en wrong alle kanten op in de stoel.

‘Wat dóé je godverdomme?’ riep Theo.

Mikey negeerde hem en grijnsde naar Easy. ‘Je moet het doen met dat masker op,’ zei die.

Theo zei: ‘Ik ga naar de auto,’ en hij liep naar de deur. Easy riep hem iets na, maar Theo hoorde het niet boven het lawaai in zijn hoofd en het gejammer van de vrouw uit, terwijl hij snel de flat uit liep en de straat af rende.

Tien minuten later kwamen Easy en Mikey naar buiten. Theo zag ze in het spiegeltje terwijl ze over het trottoir liepen alsof ze een avondwandelingetje maakten. Ze schoven allebei grinnikend de auto in.

Theo keek ze aan.

‘We hebben niks gedaan,’ zei Easy. Hij startte de auto. ‘Wat denk je wel?’

Theo dacht van alles, maar hij hield het voor zich terwijl ze wegreden. Easy en Mikey praatten opgewonden voor drie; maakten grappen over het geld en de kick ervan, en de grote joints die ze zouden roken als ze weer op eigen terrein waren.

Een kwartier of wat later, nadat ze de rivier waren overgestoken, zei Theo: ‘Waarom moesten jullie die bivakmutsen trouwens zo nodig op?’

Mikey boog zich op de achterbank naar voren. ‘Fokking stomme vraag.’

‘Hoe bedoel je, man?’ vroeg Easy.

‘Nou, als het allemaal in de soep loopt, is mijn gezicht het enige wat ze hebben gezien, dat ze kunnen beschrijven.’

Mijn onschuldige gezicht.

‘Niks aan te doen. Heeft geen zin als ze weten hoe we er alle drie uitzien.’

‘Ik weet hoe jullie eruitzien,’ zei Theo.

De Audi ging langzamer rijden en stopte voor een verkeerslicht. Theo toverde een moeizame glimlach op zijn gezicht en sloeg een luchtiger toon aan; probeerde duidelijk te maken dat hij zat te dollen. ‘Dus misschien moeten jullie dat in gedachten houden wanneer we de buit verdelen.’ Hij draaide zich naar Mikey om. ‘Begrijp je, gabber?’ Toen keek hij naar Easy. Geen van beiden scheen het erg grappig te vinden.