2

Kirsty zette haar glas neer en probeerde te gaan staan. 'Waar ga je heen?' vroeg Neville.

'Wat denk je?' zei ze en deed haar best haar stem niet onvast te laten klinken.

'Heb je hulp nodig?' vroeg Rory. De alcohol had zijn oogle­den lui gemaakt, en zijn stem nog luier. 'Ik ben zindelijk,' antwoordde ze en daarop werd door ieder­een met gelach gereageerd. Ze was tevreden met zichzelf, want

normaal gesproken was ze niet zo goed en snel van de tongriem

gesneden. Wankelend liep ze naar de deur.

'De laatste deur rechts, aan het einde van de gang boven,' zei

Rory.

'Dat weet ik,' zei ze en liep de trap op. Gewoonlijk genoot ze er niet van dronken te zijn, maar van­avond deed ze dat met volle teugen. Haar ledematen voelden soepel aan, haar hart was licht. De kans was groot dat ze hier morgen spijt van zou hebben, maar dat zag ze dan morgen wel weer. Vanavond vloog ze.

Ze vond de weg naar het toilet en leegde haar pijnlijke blaas, waarna ze wat water op haar gezicht sprenkelde. Toen begon ze aan de terugreis.

Ze merkte dat iemand het licht moest hebben uitgedaan terwijl zij op het toilet was, en dat diegene nu een paar meter van haar vandaan stond. Ze bleef staan.

'Hallo,' zei ze. Was de kattenfokker achter haar aan gekomen, in de hoop haar te bewijzen dat hij niet gecastreerd was? 'Ben jij dat?' vroeg ze en was zich er slechts vaag van bewust dat dit een bijzonder zinloze vraag was. Er kwam geen reactie en ze begon zich ietwat ongemakkelijk te voelen.

'Kom nou,' zei ze gekscherend, in de hoop daardoor haar on­rust te maskeren, 'wie is daar?'

'Ik ben het,' zei Julia. Haar stem klonk eigenaardig. Schor, misschien half huilend.

'Is alles in orde met je?' vroeg Kirsty en wenste dat ze Julia's gezicht kon zien.

'Ja,' kwam het antwoord. 'Waarom zou er iets met me aan de hand moeten zijn?' De actrice in Julia nam onder het uiten van die woorden de leiding in handen. De stem werd helderder. 'Ik ben alleen moe...' ging ze verder. 'Zo te horen amuseren jullie je prima.' 'Houden we je uit je slaap?'

'O nee! Ik moest alleen even naar de wc.' Een stilte en toen: 'Ga jij maar weer naar beneden en geniet.' Kirsty liep haar kant op en op het allerlaatste moment deed Ju­lia een stap opzij, waardoor ook het geringste lichamelijke con­tact werd vermeden.

'Slaap lekker,' zei Kirsty boven aan de trap. Er kwam geen reactie van de schaduw op de overloop.