Koesj droeg haar naar de kleine cel naast het kerkhof achter in de tuin die van de rest van de harem was afgeschermd door een haag bloeiende doornen. Twee van zijn assistenten, ook eunuchen, wachtten daar op hem. Het waren grote, dikke, sterke mannen. Ze hadden deze straf al heel vaak uitgevoerd en alle voorbereidingen waren getroffen.

Koesj legde Yasmini op het harde, houten frame en trok zorgvuldig al haar kleren uit. Ze grijnsden alledrie van verwachting. Ze hadden zich tot op hun lendendoek uitgekleed, maar zweetten al in de kleine, warme cel. Ze streelden haar gladde ledematen, roken aan haar haar en knepen in haar kleine, glanzende borsten. Toen ze helemaal naakt was, bonden ze haar polsen en enkels met leren riemen vast. Toen ging Koesj tussen haar benen in staan en keek bijna vaderlijk glimlachend op haar neer.

'Je bent betrapt op hoererij. We kennen de man, maar tot mijn spijt is hij te machtig geworden om hem zijn gerechte straf te laten ondergaan. Zijn straf zal zijn dat hij te horen krijgt wat jouw lot is geweest. Buiten deze muren zullen de mensen te horen krijgen dat je aan de koorts bent overleden. Dat gebeurt vaak in deze tijd van het jaar. Ik zal er echter voor zorgen dat je minnaar de waarheid in zijn oor gefluisterd krijgt. Hij zal verder moeten leven met de wetenschap dat hij verantwoordelijk was voor je vreemde dood.'

Nog steeds glimlachend boog hij zich voorover, legde zijn dikke hand op haar geslachtsdelen en streelde teder het zachte nest van fijne, donkere haren tussen haar dijen. 'Je weet vast wel wat er gebeurt met de stoute meisjes die naar deze cel gebracht zijn. Maar voor het geval dat je het niet weet, zal ik het je vertellen, terwijl we bezig zijn.'

Hij knikte naar een van de andere eunuchen die met een houten blad in zijn handen naast Koesj kwam staan. Er lagen twee kleine, in rijstpapier gewikkelde pakjes op. Ze waren visvormig, zolang als een vinger en liepen naar beide uiteinden taps toe. Ze glansden in het maanlicht want ze waren dik met schapenvet ingesmeerd.

'Deze pakjes bevatten allebei anderhalf ons chilipoeder. Ik kweek de peulen zelf in mijn kleine tuin. Als ik het poeder maal, moet ik handschoenen van hondenhuid dragen om mijn handen te beschermen.'

Plotseling stak hij zijn dikke wijsvinger diep in haar. 'Een voor dit mooie geparfumeerde gaatje van voren.' Hij keek grijnzend op haar neer, terwijl ze schreeuwde van schrik, pijn en vernedering. Toen trok hij zijn vinger terug en stak hem verder naar achteren bij haar naar binnen. 'En een voor die andere, donkerder grot aan de achterkant.' Hij trok zijn vinger terug, rook eraan, rimpelde zijn neus en trok een gezicht tegen de twee andere eunuchen. Ze giechelden van de pret.

Hij pakte een van de pakjes van het blad. Yasmini staarde er vol afgrijzen naar en rukte aan haar boeien. 'Houd haar benen vast,' bromde hij tegen de twee anderen. Een van hen drukte haar knieën zo ver mogelijk uit elkaar. Koesj duwde het zijdeachtige haar en de zachte lippen vaneen en het toen met geoefende vingers het ingevette pakje bij haar naar binnen glijden.

'Zien jullie hoe al-Amhara mijn werk vergemakkelijkt heeft door de boel voor me op te rekken?' zei hij. Toen stapte hij naar achteren en veegde zijn vingers aan zijn lendendoek af. 'De voorkant is klaar. Nu de achterkant nog,' zei hij en hij pakte het andere pakje op. Zijn assistent schoof zijn handen onder Yasmini's lichaam en trok haar kleine, ronde billen ruw uit elkaar.

Ze beet op haar lippen en haar tanden waren bevlekt met haar bloed. Ze kronkelde haar goudkleurige lichaam zover haar boeien dat toestonden, heen en weer en de tranen liepen naar achteren in haar haar.

Koesj tastte met zijn vrije hand tussen haar billen. 'Nog een beetje wijder,' zei hij tegen de andere man. 'Zo is het goed. Lekker strak.'

Yasmini's gesnik eindigde in een doordringende, hoge gil. 'Ah, ja,' zei Koesj met boosaardig genoegen. 'Zo is het goed. Helemaal naar binnen.'

Hij stapte achteruit. 'Shabash! Het is klaar. Bind haar enkels en knieën bij elkaar zodat ze het snoepgoed er niet uit kan persen.' Ze deden het snel, stapten toen achteruit en bekeken hun handwerk tevreden.

'Gaan jullie nu naar buiten om het graf voor de hoer te graven.' Ze liepen naar buiten, het kerkhof op en al snel waren het geluid van hun spaden die in de zandige bodem werden gestoken en hun vrolijke stemmen te horen.

Koesj ging naast Yasmini staan. 'Je lijkbaar met het laken waarmee we je zullen bedekken wanneer we je in de aarde laten zakken, staat daar klaar.' Hij wees naar de muur aan de andere kant van de cel. 'En kijk eens, ik heb zelfs je houten grafbord met mijn eigen liefdevolle handen uitgesneden.' Hij hield het voor haar omhoog. 'Behalve je sterfdatum staat erop dat je aan de koorts bent overleden.'

Yasmini was nu stil en haar lichaam was verstijfd. Haar wijd opengesperde ogen glinsterden van de tranen en ze hield haar blik strak op zijn gezicht gericht toen hij zich over haar heen boog.

'Het chilipoeder is zo scherp dat het zich door het rijstpapier heen vreet, terwijl je eigen lichaamssappen het papier aan de buitenkant vochtig zullen maken, waardoor het nog verder wordt aangetast. Al snel zal de verpakking opgelost zijn en het poeder zal in je geheime plaatsen vrijkomen.'

Hij streek met vrouwelijke tederheid het haar van haar voorhoofd. 'Eerst zul je een licht geprik voelen, maar later zal het lijken alsof er een brand in je lichaam woedt die je zal doen verlangen naar de mindere hitte van de hel. Ik heb al veel hoeren op dit bed zien liggen, maar ik geloof niet dat er woorden zijn om hun pijn te beschrijven. Het poeder zal je baarmoeder en je ingewanden wegvreten, alsof honderd ratten zich met hun tanden een weg door je lichaam graven en elke vrouw in de harem zal je geschreeuw kunnen horen. Ze zullen aan je denken wanneer ze zelf in de verleiding komen om te zondigen.'

Hij ademde nu zwaar en zijn gelaatsuitdrukking was verrukt door het beeld van het lijden dat hij schilderde. 'Wanneer zal het beginnen?' vroeg hij retorisch. 'Dat valt niet met zekerheid te zeggen. Misschien over een uur, of twee uur, maar het kan ook meer tijd kosten. Hoe lang zal het duren? Ook dat kan ik je niet vertellen. Ik heb de zwakkeren binnen een dag zien sterven, maar bij de sterken duurt het wel vier dagen en ze schreeuwen tot het laatste moment. Ik denk dat jij een van de sterken bent, maar dat zullen we wel zien.'

Hij liep naar de deur en riep tegen de mannen die het graf aan het graven waren: 'Zijn jullie nog niet klaar? Jullie mogen pas naar binnen komen om van het schouwspel te genieten als jullie klaar zijn.'

'Nog even.' Een van de mannen hield op met graven en leunde op zijn spade.' Alleen de bovenkant van zijn kaalgeschoren hoofd was boven de rand van de grafkuil zichtbaar. 'We zijn klaar voordat het eerste pakje opengebarsten is.'

Koesj liep terug naar de cel en installeerde zich met zijn zware lichaam op de bank tegen de andere muur. 'Het wachten is het interessantste deel,' zei hij. 'Sommigen smeken om genade, maar ik weet dat je daar te trots voor bent. De dapperen proberen soms voor me te verbergen, wanneer het papier openbarst. Ze proberen me mijn genot te onthouden, maar dat duurt nooit lang.' Hij giechelde. 'Nooit erg lang.'

Hij vouwde zijn armen over zijn zachte, vrouwelijke borst en leunde achterover tegen de muur. 'Ik zal tot het einde bij je zijn, Yasmini, om elk exquise moment met je te delen. En waarschijnlijk zal ik aan je graf een traantje wegpinken, want ik ben een gevoelige, teerhartige man.'