Ze laadden de vracht zeildoek aan de kade van de Compagnie uit.

Daarna stuurde Tom Lord Childs een briefje en voer met de Swallow stroomopwaarts naar Lukes ligplaats bij Eel Pie. Tom bleef lang genoeg bij zijn mannen om hen aan het werk te zetten aan de verbouwing van de tussendekken van het schip, zodat ze een grotere bemanning konden herbergen en de bouw van kleine hutten voor de kapitein en de drie officieren. Ze zouden niet veel groter worden dan een flinke kast en niet veel meer bevatten dan een kooi en een zeemanskist waarvan het deksel als schrijftafel of kaartentafel kon dienen. Ze waren zó laag dat je je bijna moest dubbelvouwen als je naar binnen of naar buiten ging.

Tom maakte plannen om het vooronder zo in te richten dat het ruimte zou bieden aan twintig mannen. Hij kwam terug op zijn oorspronkelijke schatting van het aantal mannen dat hij nodig zou hebben om in een noodsituatie met het schip te varen en een gevecht aan te gaan en daarbij, behalve de handelsgoederen, genoeg voorraden voor een reis van drie jaar te kunnen vervoeren.

Zelfs met mooi weer, wanneer de meeste mannen aan dek sliepen, zou het bemanningsverblijf propvol zijn en bij slecht weer, wanneer ze allemaal beneden zouden moeten slapen, zou het er zelfs voor de doorgewinterde oude zeerotten die Aboli en Alf Wilson gerekruteerd hadden, niet te harden zijn.

Toen de plannen voor de nieuwe inrichting waren gemaakt en de timmerlieden aan het werk waren gezet, huurden Tom en Aboli een veerboot om hen naar de stad te brengen. Toen ze bij de Compagnie in Leadenhall Street langsgingen, vertelde de secretaris hun dat Lord Childs in het Hogerhuis was en daar de hele dag zou blijven. Hij had Toms briefje echter ontvangen en verwachtte Toms bezoek. De secretaris overhandigde Tom een briefje dat Childs had achtergelaten.

'Mijn waarde Thomas,

Ik verwachtte niet al zo snel te horen dat je succes hebt gehad. De hele lading van je prijsschip is al aan de Admiraliteit verkocht en we hebben er een goede prijs voor gekregen. Ik moet dat met je bespreken. Kom alsjeblieft bij me langs in het Hogerhuis. Een bediende zal me daar een boodschap brengen als je er bent.

Je dienaar, N.C.

Tom en Aboli liepen langs de oever van de Theems naar het enorme regeringsgebouw, het paleis van Westminster. Tom overhandigde de bediende bij de bezoekersingang van het Hogerhuis het briefje dat hij had geschreven en hij hoefde maar opmerkelijk kort te wachten, voordat Lord Childs met een nerveuze, verontruste uitdrukking op zijn gezicht puffend de trap afkwam. Hij pakte Toms arm vast en flapte er zonder enige inleiding uit: 'Je broer, William, is hier. Ik heb hem nog geen twee minuten geleden achtergelaten. Je had me moeten vertellen hoe het er tussen jullie voorstaat.' Hij riep om zijn rijtuig. 'Ik moet je ervoor waarschuwen dat hij op wraak uit is voor de verwondingen die je hem hebt toegebracht.'

'Het was Billy's schuld,' begon Tom woedend, maar Childs werkte hem het rijtuig in, dat voor de ingang was gestopt. 'Naar Bombay House!' beval hij de koetsier. 'Zo snel je kunt.' Toen liet hij zich op de plaats naast Tom zakken. 'Je bootsman kan met de lakei meerijden,' zei hij en Tom schreeuwde tegen Aboli dat hij op de staanplaats moest stappen.

Het rijtuig kwam met een schok in beweging en Childs tilde zijn pruik op om zijn kale hoofd af te vegen. 'Je broer is een van de grootste aandeelhouders van de Compagnie. Geen man om mee te spotten. Hij mag ons niet samen zien. Voor de goede verstandhouding heb ik hem gezegd dat ik niets met je van doen heb gehad.'

'Hij kan me niets maken,' zei Tom met meer zekerheid dan hij voelde. 'Ik denk dat je onderschat hoe wraakgierig je broer is, Courtney,' zei Childs en hij zette de pruik terug op zijn kaalgeschoren hoofd. 'Wie er in deze kwestie ook het gelijk aan zijn kant heeft, als een man in mijn positie - en ik kan rustig zeggen dat ik iemand met een zekere invloed ben - niet met hem in conflict wil komen, dan moet jij, als de jongere zoon, zeker op je hoede zijn voor zijn wraakzucht.' Childs zweeg even en zei toen peinzend: 'Ik heb zelden bij iemand zo'n kwaadaardigheid, zo'n venijn, gezien.'

Ze zwegen de rest van de rit naar Bombay House, maar toen ze door het hek reden, leunde Childs uit het raam en riep tegen de koetsier: 'Breng ons naar de stallen, niet naar de hoofdingang.'

Op het stalerf leidde hij Tom via een kleine achterdeur het huis binnen. 'Ik weet dat je broer spionnen heeft die naar je zoeken. Het is het beste dat hij niet te weten komt dat we elkaar vandaag ontmoet hebben.'

Tom haastte zich achter Childs aan tot ze uiteindelijk een kleine kamer met een grote schrijftafel in het midden ervan binnengingen. Childs gebaarde hem dat hij in een stoel naast die van hem moest gaan zitten, keek de documenten door die op het bureau lagen en haalde er een tussenuit. 'Dit is de akte van de verkoop van de lading zeildoek van het Franse schip de Hirondelle aan de Admiraliteit.' Hij overhandigde Tom het document.' Je zult zien dat ik de gebruikelijke commissie van het totaal heb afgetrokken.'

'Twintig procent!' riep Tom stomverbaasd uit.

'Dat is gebruikelijk,' zei Childs kortaf. 'Als je onze overeenkomst erop naleest, zul je zien dat het in clausule vijftien gedekt is.'

Tom maakte een berustend gebaar. 'En hoe zit het met de Hirondelle zelf? Wilt u ook twintig procent van de waarde van het schip hebben?'

Ze begonnen te onderhandelen en Tom merkte al snel waarom Childs het in de handelswereld zo ver had gebracht. Hij kreeg het ontmoedigende gevoel dat hij het tegen een veel sterkere zwaardvechter opnam. Op een bepaald moment excuseerde Childs zich en hij het Tom zolang alleen dat deze er nerveus van werd. Hij sprong op uit zijn stoel en begon ongeduldig te ijsberen.

Intussen krabbelde Childs in de kamer ernaast een lange boodschap op een vel perkament. Toen hij het met zand afgevloeid en opgevouwen had, zei hij zachtjes tegen zijn secretaris: 'Laat Barnes bij me komen.'

Toen de koetsier voor hem stond, zei Childs:' Deze boodschap is voor Lord Courtney in het Hogerhuis, Barnes. Je moet ervoor zorgen dat hij de brief veilig in handen krijgt. Het is een kwestie van leven en dood.'

'Komt in orde, my lord.'

'Als je terugkomt, wil ik dat je mijn gast en zijn bediende naar de steiger bij de Tower van Londen brengt, maar je moet er niet rechtstreeks naartoe gaan. Ik wil dat je het volgende doet...' Childs gaf de koetsier gedetailleerde instructies en toen hij klaar was, vroeg hij: 'Heb je dat begrepen, Barnes?'

'Volkomen, my lord.'

Childs ging haastig de kamer waarin Tom op hem wachtte, weer binnen en verontschuldigde zich. 'Neem me niet kwalijk, maar ik moest met spoed een paar dringende zaken afhandelen.' Hij klopte Tom hartelijk op de arm. 'Dan gaan we nu verder met onze zaken.'

Halverwege de middag had Tom de eigendomsakte van de Hirondelle, maar hij zou geen geld voor de verkoop van de lading ontvangen. Bovendien wilde Childs vijfentwintig procent van alle toekomstige winsten hebben die Tom zou maken met de machtiging waarvoor Childs had gezorgd. Tom wist dat hij niet tegen Childs opgewassen was, maar hij hield voet bij stuk.

Het enige voordeel dat Tom had, was dat Childs de Swallow niet had gezien en de beschrijving die hij ervan had gekregen, deed het schip geen recht, dus zijn hebzucht was niet gewekt. Childs had geen emplooi voor zo'n klein vaartuig en Tom voelde dat hij bereid was afstand van zijn aanspraken erop te doen. Hij hield voet bij stuk en ten slotte liet Childs zijn exorbitante eisen varen en stemde ermee in Tom de eigendomsakte van het schip zonder voorwaarden over te dragen.

Childs leek tevreden met het resultaat en dat was niet ten onrechte, dacht Tom grimmig. Hij vroeg zich af hoe hij de mannen die hadden gevochten om de Hirondelle in handen te krijgen, moest uitleggen dat hun inspanningen niet geldelijk beloond zouden worden.

'Het zou verstandig zijn als je Engeland zo snel mogelijk verlaat en wegblijft tot de wraakzucht van je broer bekoeld is.' Childs glimlachte grootmoedig. 'Ik bied je de mogelijkheid om ongedeerd aan een gevaarlijke situatie te ontkomen.'

Op dat moment werd er zachtjes op de deur geklopt. Childs riep 'binnen' en de secretaris stapte de kamer in. 'De zaak is geregeld, my lord. Barnes is terug en wacht tot hij uw gasten kan wegbrengen.'

'Heel goed.' Childs knikte. Hij stond onmiddellijk op en glimlachte tegen Tom. 'Ik denk dat onze zaken afgehandeld zijn, Courtney. Ik heb begrepen dat je een veerboot vanaf de Tower wilt nemen?'

Hij bracht Tom naar de voordeur van het huis waarvoor Barnes met het rijtuig wachtte. Toen ze elkaar de hand schudden, vroeg Childs onschuldig: 'Waar ga je met je nieuwe schip naartoe en wanneer vertrek je?'

Tom voelde dat er een addertje onder het gras zat en hij ontweek de vraag. 'Ik ben nog maar net de nieuwe eigenaar.' Hij lachte. 'Ik heb nog geen tijd gehad om erover na te denken.' Childs keek hem doordringend aan en Tom voelde zich gedwongen wat meer te zeggen. 'Ik denk dat de Zuid-Franse havens aan de Middellandse Zee voor mij het beste gebied zullen zijn om te opereren. Of misschien Louisiana of de Golf van Mexico. Wellicht steek ik met de Swallow, want dat is de nieuwe naam van het schip, de Atlantische Oceaan over.'

Childs was niet helemaal overtuigd en maakte een brommend geluid. 'Ik hoop oprecht dat je niet van plan bent Kaap de Goede Hoop te ronden om in de Indische Oceaan naar je verdwenen broer te gaan zoeken, Courtney.'

'Goeie God, nee, sir!' Tom lachte weer. 'Ik ben niet zo dom dat ik zal proberen in een notendop als de Swallow de Kaap van de Stormen om te varen.'

'Alle gebieden voorbij de Kaap zijn per koninklijk decreet aan de Compagnie toegekend. Met iedere indringer zal op de strengste manier waarin de wet voorziet, worden afgerekend.' Aan de staalachtige glans in zijn ogen was duidelijk te zien dat hij zich bij zijn wraakoefening door de wet geen beperkingen zou laten opleggen.

Childs omklemde zijn arm met kracht om geen misverstanden over zijn woorden te laten bestaan. 'Ik denk dat het verstandig van je zou zijn mij meer te vrezen dan je broer, als je zo brutaal zou zijn om in mijn vaarwater te komen.'

'Ik verzeker u, my lord, dat ik u als een goede vriend beschouw en dat ik niets zal doen waardoor dat kan veranderen,' zei Tom oprecht.

'Dan begrijpen we elkaar.' Childs maskeerde zijn harde gelaatsuitdrukking met een even oprechte glimlach als die van Tom en ze schudden elkaar de hand. Het maakt geen zier meer uit, dacht Childs zelfvoldaan. Ik denk dat het lot van de jongen nu in handen van zijn oudste broer ligt. 'Ga met God,' zei hij en hij voegde er in stilte aan toe: of met de duivel!

Tom stapte soepel in het rijtuig en gebaarde Aboli dat hij naast hem moest komen zitten. Childs stapte achteruit en knikte naar de koetsier die hem een veelbetekenende blik toewierp en vervolgens met zijn zweep de rand van zijn hoed aantikte. Hij schudde de teugels en het rijtuig reed weg.